Με αφορμή παρουσίαση ποιητικής συλλογής της Τζόαν Μπαέζ στο Μιλάνο, η Corriere della Sera συνομίλησε με την αειθαλή αμερικανίδα τραγουδίστρια, η οποία συνέδεσε τη νιότη της με τον έτερο διαμαρτυρόμενο (τότε, φυσικά) αστέρα της φολκ-ροκ, Μπομπ Ντίλαν, τον μετέπειτα και νομπελίστα Λογοτεχνίας.

«Μα, πρέπει ακόμα να μιλώ για δαύτον; Δεν έχω νέα του εδώ και χρόνια» ήταν η απάντηση της Μπαέζ στη σχετική με τον Ντίλαν ερώτηση. Κάνει χιούμορ, αλλά όχι και τόσο, σχολίασαν οι Ιταλοί, δείχνοντας προς την κατεύθυνση της ενόχλησης που μεταμφιέζεται σε αστεϊσμό.

Και όμως, αυτοί οι δύο, η Μπαέζ και ο Ντίλαν, αποτελούν το αιώνιο ντουέτο της μουσικής διαμαρτυρίας, το οποίο εξακολουθεί να είναι αχώριστο στο μυαλό όλων, έγραψε η Corriere, εννοώντας ότι αυτοί οι «όλοι» πρέπει απαραιτήτως να έχουν πατήσει τα 60 τους. «Χώρισαν άσχημα πριν από 60 χρόνια και δεν έχουν παίξει μαζί εδώ και 40 χρόνια. Η Μπαέζ, σε αντίθεση με τον Ντίλαν, έχει σταματήσει το τραγούδι, πλην ελαχίστων περιπτώσεων».

Και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Οπως η ίδια είπε, «η ζωή με κουράζει πάρα πολύ, τα λεωφορεία, τα ταξίδια, η προσπάθεια…» Για έναν άνθρωπο 84 ετών πολύ καλά τα είπε, αποδεικνύοντας ότι και διαύγεια πνεύματος διαθέτει και επίγνωση των καταστάσεων έχει. «Υπήρξε περίσσευμα ταλέντου στην εποχή μου, όμως σήμερα δεν βλέπω να γράφονται τραγούδια σαν τα ‘‘Imagine’’ και ‘‘Blowin’ Ιn the Wind’’».

Οταν ρωτήθηκε για το καινούργιο φιλμ περί της ζωής του νεαρού Ντίλαν, το «A Complete Unknown», με πρωταγωνιστή τον Τιμοτέ Σαλαμέ, η Μπαέζ είπε ότι της άρεσε. Γέλασε και έκανε ένα ειδικό σχόλιο, πάντως: «Η μόνη κριτική μου για τον Σαλαμέ-Ντίλαν είναι πως είναι πολύ καθαρός…» Η ίδια προτιμά να θυμάται τον Τζίμι Χέντριξ, ειδικά του Γούντστοκ: «Η εμφάνισή του στις 6 το πρωί με τη μελωδία του ‘‘The Star-Spangled Banner’’ (του εθνικού ύμνου των ΗΠΑ) ήταν εκρηκτική».

Υπήρξαν και απρόσμενες εξομολογήσεις στη συνέντευξη της Corriere. Κάποιες στενόχωρες: «Πολλά χρόνια υπέφερα από διαταραχή προσωπικότητας, επειδή ως παιδί κακοποιήθηκα σεξουαλικά. Αυτό μου προκάλεσε άγχος και φοβίες». Αλλά και κάποιες πολύ ευχάριστες, όπως λόγου χάρη για τη συνεργασία της με τον μεγάλο Ενιο Μορικόνε στο αριστουργηματικό σάουντρακ της ταινίας «Sacco e Vanzetti». Το «Here’s to You» ασφαλώς έμεινε ιστορικό.

Και, φυσικά, είναι ένα τραγούδι που «το σηκώνει» και η εποχή μας. «Ανησυχώ πολύ για την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ. Κάθε μέρα συμβαίνει κάτι χειρότερο, ξετυλίγεται ένα φρικτό σενάριο». Πήρε και για τους σημερινούς πολέμους θέση η Μπαέζ, στην Ουκρανία και στην Παλαιστίνη. «Διαφορετικοί πόλεμοι από τεχνικής απόψεως, αλλά στο τέλος η ιστορία είναι πάντα η ίδια: το μεγάλο πνίγει το μικρό».

Είπε και κάτι παραπάνω. «Ζωγράφισα ένα πορτρέτο του Ζελένσκι και το κρέμασα στο σπίτι μου δίπλα στη φωτογραφία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ». Δεν άφησε ούτε τον Μασκ παραπονεμένο: «Είχα αγοράσει ένα Tesla, αλλά το κατέστρεψα πάνω σε ένα δέντρο ύστερα από λίγα λεπτά. Φαίνεται πως ήταν σημάδι από τον Θεό…»

Protagon Team

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News