«Ρίκα! Ρίκα! Σε ψάχνουν από το υπουργείο Οικονομικών!», μου ψέλλισε έντρομη η πεθερά μου. Είχα παραλείψει να δηλώσω το νέο μας σταθερό τηλέφωνο μετά την επιστροφή μας από το εξωτερικό και το σύστημα είχε στα αρχεία του ως αριθμό επαφής το πατρικό του συζύγου.

Ξέρετε πώς είναι αυτά τα πράγματα: Δημοκρατία είναι να σου χτυπούν το κουδούνι στις έξι και να ξέρεις πως είναι ο γαλατάς και ελευθερία είναι να σε παίρνουν από το υπουργείο Οικονομικών και να σκέφτεσαι «α, μα τι τιμή».

Για τον γαλατά δεν ξέρω αλλά στις μέρες μας όταν σε καλούν από το ΥΠΟΙΚ στο σπίτι δεν αισθάνεσαι και πολύ άνετα.

-Είπαν τι θέλουν;

-Οχι, αλλά μια κυρία άφησε όνομα και τηλέφωνο. Πάρτους παιδί μου, να χαρείς, κοψοχολιαστήκαμε…

Τηλεφωνώ επί τόπου στις μέρες μας δεν είναι να συγχύζεις παππούδες -πόσο μάλλον το ΥΠΟΙΚ-. Ηταν μιάμιση το μεσημέρι λέω από μέσα μου σιγά μην το σηκώσουν. Το σηκώνουν επί τόπου στο ένα ντριν, στην γραμμή ήταν η κυρία που είχε αφήσει τα στοιχεία στο σπίτι.

-Τι με θέλετε;

-Να σας υπενθυμίζω ότι δεν έχετε πληρώσει το ΦΠΑ και η καταληκτική ημερομηνία ήταν χτες. Είστε εκπρόθεσμη.

-Μα… έχω εξοφλήσει!

-Οχι σύμφωνα με τα στοιχεία μου. Θέλετε να το κοιτάξετε, γιατί έχει πρόστιμο;

-Να το κοιτάξω, αλλά πού;

-Μήπως να ξεκινούσατε από την τράπεζα;

Φεύγω σφαίρα για τράπεζα.

-Τι έγινε βρε παιδιά, μην είδατε το ΦΠΑ;

Τελικώς ήταν τραπεζικό λάθος. Παίρνει η διευθύντρια του υποκαταστήματος την κυρία στο υπουργείο Οικονομικών, ενώπιόν μου, έχει προχωρήσει η ώρα, πάει τρεις και κάτι. Κάτι μουρμουρίζουν μεταξύ τους μπλα μπλού, κλείνουν σε κανένα δεκάλεπτο.

-Λοιπόν, θα με συλλάβετε;

-Όχι», (γέλιο), συνεννοηθήκαμε με το υπουργείο και βρήκαμε δύο λύσεις. Η μία είναι να κάνετε ένσταση για να πάρετε πίσω το πρόστιμο και εμείς θα σας δώσουμε χαρτί ότι από δικό μας λάθος επιβαρυνθήκατε. Αλλά θα καθυστερήσει πολύ, θα τρέξετε, θα κουραστείτε.  Η άλλη λύση είναι να δεχτείτε το πρόστιμο και να σας το πληρώσω εγώ επί τόπου. Θα πιστώσω το λογαριασμό σας, λόγω λάθους της τράπεζας.

Δεν πιστεύω τι ακούω. Πολύ καλό για να είναι αληθινό; Ξαναπαίρνω την κυρία στο Οικονομικών.

-Ισχύει;

Βεβαίως ισχύει. Το καλύτερο είναι και το πιο δίκαιο να πληρώσει η τράπεζα, αφού φταίει και μάλιστα αμέσως, αντί για το μακρινό μέλλον.

Οπερ και εγένετο… Δύο έξυπνες, ευγενείς, ικανότατες κυρίες (μ’ εμένα το χαϊβάνι μες τη μέση) έκαναν τη δουλειά τους άψογα, από το πρώτο τηλεφώνημα ως το τελευταίο «χαίρετε».

Την ιστορία θα την είχα ξεχάσει, αν δεν έβγαινε στη δημοσιότητα μια ομαδική καταγγελία πολιτών για bullying της Εφορίας στους πολίτες που οφείλουν ή που δεν αποδίδουν ΦΠΑ.

Επειδή έχουμε μπερδέψει το bullying με τις… βούρτσες τελευταία, να θυμίσω ότι η προσωπική επαφή υπαλλήλων του Δημοσίου με τους πολίτες, για θέματα οφειλών ή για οποιαδήποτε εκκρεμότητα, δεν είναι τρομοκρατία… είναι ομαλή λειτουργία κράτους.

Μην τρελαθούμε και τελείως διότι μ΄αυτά και μ΄αυτά… χάνει και το bullying -ως όρος- την… «αξιοπρέπειά» του!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News