Ενας γάμος είναι μια ιδιαίτερη στιγμή, που ο καθένας έχει δικαίωμα να τη ζήσει όπως θέλει. Μπορεί να θέλεις πεντακόσιους καλεσμένους, μπορεί να θέλεις να είσαι μόνο με τον άνθρωπο σου και λιγοστά αγαπημένα σου πρόσωπα. Μπορεί να θέλεις να γλεντήσεις χορεύοντας ως το πρωί, μπορεί να θέλεις να απομονωθείς, μπορεί να θέλεις να μοιραστείς με όλους τη χαρά σου, μπορεί να θέλεις να εξαφανιστείς από τον κόσμο. Και αν είσαι δημόσιο πρόσωπο, μπορεί να θέλεις κάμερες στον γάμο σου, μπορεί και όχι.

Τα media λατρεύουν τους γάμους διασήμων. Είναι το τέλειο πεδίο για να χτίσουν θεματολογία και να καλύψουν τηλεοπτικούς χρόνους και διαδικτυακές σελίδες. Πολύ πριν συμβεί το γεγονός, ξεκινάει η παπαρατσική ανασκαφή: πώς θα ντυθούν οι μελλόνυμφοι, πού θα παντρευτεί το ζευγάρι, τι έχει κανονίσει για μετά, τι περιλαμβάνει το μενού της δεξίωσης κ.ο.κ.

Ολα θα γίνουν τίτλοι και περιεχόμενο, και η κούρσα της γαμήλιας ενημέρωσης θα κορυφωθεί στο ευτυχές γεγονός. Στο οποίο θα υπάρχει μια δημοσιογραφική κάλυψη, θες δεν θες. Το βέβαιο είναι ότι θα στηθούν οι κάμερες κάπου. Τι κι αν πάρεις τα κινητά των καλεσμένων, τι κι αν βάλεις αντι-drone συστήματα για να αποφύγεις κάθε καταγραφή πλάνου από τον γάμο σου, μια κάμερα θα στηθεί σε κάποιο σημείο, έστω για να πάρει δηλώσεις από κάποιον καλεσμένο που θα είναι πρόθυμος να τις δώσει.

Θα ξαναπώ ότι είναι απολύτως φυσιολογικό να θες να ενωθείς με τον άνθρωπο σου κεκλεισμένων των θυρών, όποιος κι αν είσαι, όσο γνωστός κι αν είσαι. Αλλά θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι όταν αφήνεις τις κάμερες να μπουν στον προσωπικό σου χώρο, και όταν έχεις γίνει το χρυσό παιδί της δημοσιότητας, και με τη δική σου θέληση πολλές φορές, θα πρέπει να περιμένεις ότι η επιθυμία για ιδιωτικότητα θα δημιουργήσει δυσαρέσκεια και ειρωνεία. Ειδικά όταν την απαιτήσεις με ανακοινώσεις όπως η παρακάτω.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία ζητά από όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να σεβαστούν τις προσωπικές και οικογενειακές στιγμές του Προέδρου του Κόμματος τις επόμενες μέρες στην Κρήτη. Δεν επιθυμούμε οποιουδήποτε είδους δημοσιογραφική κάλυψη ενός γεγονότος που δεν αφορά την πολιτική δραστηριότητα του Προέδρου, αλλά είναι αμιγώς προσωπικό και προγραμματίστηκε πριν από έντεκα μήνες».

Ας είμαστε ειλικρινείς. Η κάμερα έχει σταθεί πολλές φορές μπροστά σου σε περιπτώσεις που δεν είχαν καμία σχέση με την πολιτική σου δραστηριότητα. Εχει μπει στο σπίτι σου για να το δείξει, αν μη τι άλλο, με τη συγκατάθεσή σου. Είναι ένα παιχνίδι στο οποίο παίζεις κι εσύ συνειδητά και ξέρεις πολύ καλά πώς παίζεται: δίνεις υλικό και παίρνεις δημοσιότητα. Γνωρίζεις, επίσης, ότι στο συγκεκριμένο παιχνίδι η πολιτική αυτή κάθε αυτή, μένει στα μετόπισθεν. Δεν είναι το υλικό που τους ενδιαφέρει περισσότερο να προβάλουν. Στο πλάνο μένει η παραπολιτική και το γκόσιπ.

Οταν γίνεσαι πρόσωπο παραπολιτικής και γκόσιπ, λοιπόν, δεν φταίει μόνο η μία πλευρά. Δεν φταίει μόνο η κάμερα και ο παπαράτσι. Φταις κι εσύ που τους αφήνεις να εισχωρήσουν τόσο πολύ στη ζωή σου και να σε κάνουν πρωταγωνιστή τίτλων που καμία σχέση δεν έχουν με το πολιτικό σου γίγνεσθαι. Οταν τα media λυσσάνε μαζί σου τόσο καιρό, κυρίως για τα προσωπικά σου, είναι γιατί κι εσύ τροφοδοτείς περισσότερο τη δίψα τους για κλειδαρότρυπα.

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι πρέπει ντε και καλά να υποκύψεις σε όλες τις εμμονές της μιντιακής αυτοκρατορίας, εν προκειμένω να της επιτρέψεις να καταγράψει τον γάμο σου γιατί έτσι θέλει, γιατί έτσι «απαιτεί» ένας άγραφος νόμος της από τα γνωστά πρόσωπα, αλλά ίσως θα ήταν πιο ταπεινό να μην το απαιτήσεις με υπεροψία, μέσω επίσημων ανακοινώσεων που διαχωρίζουν την προσωπική σου ζωή από την πολιτική δραστηριότητα.

Ολοι θα πουν: μα καλά, τώρα το θυμήθηκε;

Και ένα δίκιο θα το έχουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News