Είναι κάποιες ειδήσεις που πέφτουν σαν βαρίδια μέσα σου όταν τις μάθεις. Και πώς να μην τις μάθεις; Οι τίτλοι ανεβοκατεβαίνουν στα timelines, οι φωνές εισβάλλουν στα αυτιά από μια τηλεόραση που έχει μείνει ανοιχτή.

Πετράλωνα, πατέρας βίαζε παιδιά, εφτά χρόνων, βιντεοσκοπούσε όργια, μητέρα μπροστά… Λέξεις που σκίζουν τη λογική. Φρίκη που δεν μπορείς να πιστέψεις ότι μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος στην πιο τρυφερή ηλικία του. Δεν αντέχεις εσύ να την ακούς, πώς άντεξε ένας μικρός άνθρωπος να τη ζήσει;

Ο ένας γιος διέφυγε από την οικογενειακή κόλαση με τη βοήθεια ενός συγγραφέα που βρέθηκε στον δρόμο του. Ενός ανθρώπου που είδε και κατάλαβε, που έγινε γέφυρα επικοινωνίας και διεξόδου. Η εξαίρεση στον κανόνα της κοινοτοπίας του κακού, μια ανάσα ανακούφισης μέσα στην ασχήμια της νοοτροπίας τού «βλέπω αλλά δεν μιλάω». Το μόνο χαμόγελο που βγαίνει μέσα από αυτές τις ειδήσεις είναι οι άνθρωποι που βοήθησαν θύματα να βγουν από τα κολαστήριά τους.

Τα κολαστήρια, όμως, μένουν. Δεν σφραγίζονται. Η τιμωρία δεν βρίσκει τον δρόμο για να φτάσει εκεί. Μαθαίνουμε ότι έχει γίνει μήνυση από το 2018. Μοιάζει αδιανόητο αυτή η ανείπωτη φρίκη να σέρνεται τόσα χρόνια και να μην έχουν δικαστεί ακόμα οι θύτες. Δύο παιδιά-θύματα ενηλικιώθηκαν, ένα τρίτο, ανήλικο, έχει μείνει πίσω. Είναι δυνατόν; Είναι.

Ακουγα τη δικηγόρο της 22χρονης σήμερα κόρης, Δήμητρα Πλαστήρα, να επιβεβαιώνει την απίστευτη καθυστέρηση: «Τα παιδιά δεν έχουν κακοποιηθεί μόνο σωματικά και ψυχικά, έχουν επαναθυματοποιηθεί όταν καλούνται να καταθέσουν τα ίδια πράγματα και όταν για πέντε χρόνια η υπόθεση σέρνεται. Το να χρονοτριβεί τόσο πολύ μια τόσο σοβαρή καταγγελία είναι και κατά του τεκμηρίου της αθωότητας» είπε η κυρία Πλαστήρα, μιλώντας στο MEGA.

Οπως δήλωσε, οι γονείς των παιδιών έχουν αρνηθεί όλες τις κατηγορίες, αλλά στον πατέρα έχει τεθεί όρος να μην πλησιάζει και να μην έχει επικοινωνία με τα ανήλικα τέκνα του. Οσο για τα παιδιά, «όλο αυτό που ζούσαν και ζουν, νομίζουν ότι συμβαίνει σε όλες τις οικογένειες, μπορεί να μην τους άρεσε, αλλά έπρεπε να υποστούν τη μοίρα τους, μου είπαν χαρακτηριστικά», είπε η δικηγόρος.

Τι σόι πατέρες και μητέρες είναι αυτοί; Ανθρωποι που έγιναν γονείς από το πιο κακό συναπάντημα της μοίρας. Που βρέθηκαν μαζί για να σπείρουν θύελλες. Καθώς τους βλέπεις να ρίχνουν τον ίσκιο τους σαν σκιάχτρα σε όποιον τους αντικρίζει, αναρωτιέσαι γιατί κάνουν παιδιά αυτοί οι άνθρωποι.

Και τι να πεις για αυτά τα παιδιά; Πρωταγωνιστές μιας σύγχρονης τραγωδίας, που αναζητά τη νέμεση από τους θεσμούς και τους νόμους, μεγαλώνουν με τα σκιάχτρα από πάνω τους και νομίζουν ότι αυτό είναι φυσιολογικό. Ασφυκτιούν, ποδοπατούνται, βασανίζονται και γλιτώνουν, συνήθως από τύχη, από την καλοσύνη των ξένων, από μια έξοδο κινδύνου που άνοιξε για να τους βγάλει από το σπίτι τους.

Παιδιά ενός κατώτερου γονιού. Ενός γονιού που σπέρνει το θύμα του. Πόσο φοβερό ακούγεται, αλήθεια. Κι όμως, οι ειδήσεις που έρχονται μπροστά μας δείχνουν ότι υπάρχουν πολλοί γονείς που σπέρνουν τα θύματά τους. Και το μόνο που μπορείς να κάνεις για αυτό, είναι να αντιδράς όταν τους καταλαβαίνεις.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News