Protagon Main Image
H Ελεν συγκινημένη, ακούει τον εθνικό ύμνο της πατρίδας της, με το μετάλλιο στο στήθος | Reuters
Απόψεις

Η Ελεν Μαρούλις και το ελληνικό Δημόσιο

Διώξαμε καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, επιστήμονες, Ολυμπιονίκες, διώξαμε ένα σωρό ανθρώπους που θα μας πήγαιναν μπροστά
Λίλα Σταμπούλογλου

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο, η Έλεν Λουίζ Μαρούλις κέρδισε χρυσό στην πάλη αγωνιζόμενη με τα χρώματα της Αμερικής. Οι ΗΠΑ πανηγύρισαν. Θα μπορούσαμε να είχαμε πανηγυρίσει εμείς. Και το 2012, στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, μπορεί να μας έφερνε ένα μετάλλιο η Ελληνοαμερικανίδα Μαρούλις μιας και τότε δεν είχε περάσει στα προκριματικά των ΗΠΑ και λόγω καταγωγής σκεφτόταν να αγωνιστεί με τα ελληνικά χρώματα. Αλλά εξαιτίας της τρελής μας γραφειοκρατίας δεν το κατάφερε. Το ελληνικό Δημόσιο της χάλασε τα σχέδια. Τα γνωστά. Και ελληνική υπηκοότητα ήθελε να πάρει και πάλι δεν τα κατάφερε λόγω γραφειοκρατίας.

Ο δρομέας Αshani Kemaerly Brown είναι Τζαμαϊκανός. Στους Ολυμπιακούς του Ρίο έτρεχε με τη σημαία του Μπαχρέιν. Δεν είναι καν Μπαχρεινοτζαμαικανός όπως η Έλεν που είναι Ελληνοαμερικανίδα, ένας Τζαμαϊκανός είναι που τον τσίμπησε μια άλλη χώρα για να κατέβει σε Ολυμπιακούς με τη σημαία της. Κατά κόρον γίνεται αυτό, ειδικά με τους Τζαμαϊκανούς δρομείς. Λογικό, η Τζαμάικα είναι ένα εργοστάσιο παραγωγής σπρίντερ, δεν μπορεί να τους καταναλώσει όλους.

Σκέψου τώρα πόσο δύσκολο είναι να δούμε Τζαμαϊκανό να τρέχει με ελληνικά εθνικά χρώματα. Σενάριο επιστημονικής φαντασίας με τη γραφειοκρατία που έχουμε. Εδώ μια Ελληνοαμερικανίδα, ένα κατά το ήμισυ δικό μας παιδί, δεν μπόρεσε να κατέβει στους Αγώνες μαζί μας. Όχι ότι έχει διαφορά, κανονικά οι διαδικασίες θα έπρεπε να είναι εύκολες σε κάθε περίπτωση, αλλά να, ούτε αυτό δεν καταφέρνει να κάνει η χώρα. Είναι όπως σε μια ταβέρνα που περιμένεις και το φαΐ δεν έρχεται και μετανιώνεις την ώρα και τη στιγμή που κάθισες εκεί. Φωνάζεις τους σερβιτόρους μια, τους φωνάζεις δυο, τους φωνάζεις τρεις και κάποια στιγμή σηκώνεσαι και φεύγεις εκνευρισμένος. Αυτό είναι το ελληνικό Δημόσιο, μια ταβέρνα με χιλιάδες σερβιτόρους όπου συνήθως φεύγεις χωρίς να καταφέρεις να φας αυτό που έχεις παραγγείλει. Μια ταβέρνα με απελπιστική εξυπηρέτηση που δεν καταφέρνει να σου σερβίρει ούτε το πιο απλό, το κουβέρ.

Πανηγυρισμός για το χρυσό μετάλλιο

Ποια πρόοδος και ποια ανάπτυξη; Ποιοι επενδυτές; Ούτε με εντολή Τσίπρα ούτε με εντολή κανενός πολιτικού δεν έρχονται αυτά στη θλιβερή μας ταβέρνα. Θα έρθουν όταν καταφέρουμε να κάνουμε το αυτονόητο, το πιο απλό: όταν καταφέρουμε να διευκολύνουμε τους ανθρώπους να διεκπεραιώνουν τις δουλειές τους.

Σκέψου πόσα θα κερδίζαμε αν το ελληνικό Δημόσιο δεν ήταν ένας λαβύρινθος χωρίς έξοδο. Σκέψου πόσες επιχειρήσεις, πόσα έργα, πόσα ωραία πράγματα θα γίνονταν στη χώρα, πόσοι άξιοι άνθρωποι θα έδρευαν εδώ. Σκέψου πόσες χολιγουντιανές ταινίες θα είχαν γίνει στην Ελλάδα αν διευκολύναμε τις διαδικασίες. Εδώ ο Ματ Ντέιμον στην ταινία Jason Bourne έκανε γυρίσματα στη Μάλτα, ενώ η σκηνή υποτίθεται ήταν στην Αθήνα. Λόγω γραφειοκρατίας διώξαμε ολόκληρο Ματ Ντέιμον. Διώξαμε καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, επιστήμονες, Ολυμπιονίκες, διώξαμε ένα σωρό ανθρώπους που θα μας πήγαιναν μπροστά. Και συνεχίζουμε να τους διώχνουμε, αντί να διώξουμε τη γραφειοκρατία. Πόσο τραγικοί είμαστε πια;
ΥΓ: Η ανάπτυξη θα έχει έρθει άμα τρέξει Τζαμαϊκανός σε Ολυμπιακούς με ελληνική σημαία. Τέλος.

κατά εικονικόν κόσμον Λίλα Τρου Στορι (lilatruestory) Παρελθόν: Γεννήθηκα στην Αθήνα αλλά η καρδιά μου βρίσκεται στην Κομοτηνή. Μεγάλωσα με αγάπη, γαλλικά και πιάνο (σπασικλάκι ολκής). Πριν αποφασίσω τί θέλω να κάνω στη ζωή μου, πέρασα στο πανεπιστήμιο και σπούδασα ιστορία και αρχαιολογία. Όταν το αποφάσισα, βρέθηκα στην αίθουσα μιας δραματικής σχολής να σπουδάζω υποκριτική κι έκανα ένα μεταπτυχιακό στη θεατρολογία. Παρόν: Σχολιάζω, σατιρίζω, μεταμφιέζομαι, υποδύομαι ρόλους, μαγειρεύω, κυλιέμαι στο πάτωμα, γενικά βγάζω το δημιουργικό μου άχτι στη χιουμοριστική διαδικτυακή εκπομπή ''Τρου Στορι'' (www.comedylab.gr). Κάνω το ίδιο στα αγγλικά στο youtube κανάλι lilatruestory. Πειραματίζομαι με το stand up comedy και το comedy σκέτο. Κάνω μουσικές παρωδίες με τους Parodise. Παίζω σε θέατρο-τηλεόραση-κινηματογράφο όποτε μου δίνεται η ευκαιρία. Κατά καιρούς σκηνοθετώ. Αρθρογραφώ. Έχω διατελέσει και ραδιοφωνική παραγωγός και γουστάρω πολύ να το ξανακάνω (δέχομαι προτάσεις). Κυνηγώ likes και retweets στα social media. Τέλος, φτιάχνω πολύ ωραία φοκάτσια. Εξέλιξη τελευταίας στιγμής: Από 18 Οκτώβρη και κάθε Σάββατο μπορείτε να με δείτε στην παράσταση stand up comedy ''50 αποχρώσεις του Greek'' μαζί με τον Σίλα Σεραφείμ. Καθώς επίσης στο Μητσι Show με Γιώργο Μητσικώστα, στο κανάλι Ε (κείμενα-συμμετοχή) και στις Κυριακές γέλιου στο Tin Pan Alley.

Exit mobile version