«Εταιρικό» λέγεται μια εκδήλωση που κάνουν οι εταιρείες για τους υπαλλήλους τους, για την σύσφιξη των σχέσεων των εργαζομένων, για γνωριμία με τους διάφορους συνεργάτες κτλ.  Σ’ αυτά συμμετέχουν ενίοτε ή απλώς τα παρουσιάζουν ηθοποιοί, παρουσιαστές και γενικά γνωστά πρόσωπα. Σ’ ένα τέτοιο λοιπόν που είχα παρουσιάσει, είχα την τύχη να γνωρίσω έναν αποδεδειγμένα επιτυχημένο επιχειρηματία που ξεκίνησε από ένα πάγκο που πουλούσε ψιλικά και έφτασε, σήμερα, να έχει αλυσίδα καταστημάτων σ’ όλη την Ελλάδα. Έχει σημασία η εισαγωγή, καθώς και το ότι αυτή η εταιρική εκδήλωση μου έδωσε την ευκαιρία να συνομιλήσω με κάποιον που τα κατάφερε σε αποδεδειγμένα αντίξοες, έως κι εχθρικές συνθήκες, στο επιχειρείν.

Κάποια στιγμή λοιπόν ήρθε η κουβέντα στις δυσκολίες, στ’ αγκάθια, στα εμπόδια που προέκυψαν κι ακόμα προκύπτουν στη δουλειά του, από ζημιές, ατυχήματα, μέχρι και κλοπές που ανέφερε ότι είχαν γίνει στην επιχείρησή του, και μου είπε μια φράση που όπως φάνηκε αργότερα ήταν καταλυτική. «Ολα στο πρόγραμμα είναι», μου είπε κι ενώ για δευτερόλεπτα μου φάνηκε κλισέ, στην πορεία της ζωής μου, μου ξεκλείδωσε πολλές δύσκολες καταστάσεις.

Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν ότι λείπει απ’ τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με τη δυσανεξία που δείχνει προς τα media και τους δημοσιογράφους. Αυτό δεν μπορούν να διαχειριστούν οι «σύντροφοι» της ιδεοληπτικής αυταπάτης. Ήταν άμαθοι στους κανόνες συμπεριφοράς στην αστική δημοκρατία και σίγουρα πιο άσχετοι, από την κυβερνώσα κι όχι την αντιπολιτευτική θέση. Ο Αλέξης πάλι τσαντίστηκε με τους δημοσιογράφους και με έναν του ΣΚΑΪ, τον Μάριο Διονέλη, περισσότερο. Για ποιο λόγο; Επέμενε να βρίσκεται εκεί. Από την Ευαγγελία Τσικρίκα ως τον Μάριο Διονέλη δεν έχει αλλάξει τίποτα.

Αυτό δεν μπορεί να χωνέψει η κυβέρνηση: η σφοδρή αρνητική κριτική, είναι μέσα στο πρόγραμμα. Η αντιπολιτευτική συμπεριφορά έχει πάντα για ασπίδα στην όποια επίκριση, το «εμείς δεν κυβερνήσαμε» ή το «δεν κυβερνάμε εμείς». Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το βάφτισε ηθικό πλεονέκτημα. Σαν αντιπολίτευση ήξερε το πρόγραμμα. Σαν κυβέρνηση όχι, γι’ αυτό και κουβάλησε αντιπολιτευτικά όπλα στη συμπολίτευση. Δεν αντιλαμβάνεται ως κοινό τόπο, τη σωρεία επικριτικών επιθέσεων, την καθημερινή εποπτεία της κάθε κυβερνητικής κίνησης, το ασφυκτικό πρέσινγκ, τον άμετρο κι ασταμάτητο σχολιασμό της κάθε δήλωσης, του κάθε υπουργού στα σόσιαλ.

Δικαίως ή αδίκως ούτε αυτό έχει σημασία, «όλα είναι στο πρόγραμμα». Ετσι παίζεται το παιχνίδι, έτσι το ήξεραν χρόνια τα αστικά κόμματα, έτσι έκλειναν το μάτι οι αντίπαλοι ο ένας στον άλλον. Και τα κανάλια είναι «βοθροκάναλα», όσο και η πολιτική είναι του βόθρου.

Ετσι είναι και στη ζωή. Ο καλύτερος, ο καθαρότερος, ο εντιμότερος, ο εργατικότερος, έχει δεχτεί και κριτική και συκοφαντίες και χυδαιότητα. Πολιτικοί, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, κανείς δεν έμεινε στο απυρόβλητο. Και τι δε θα χε να πει ο Χατζιδάκις για την «Αυριανή». Όμως όλα είναι στο πρόγραμμα. Αν το θυμάσαι, τότε οι δυσάρεστες εκπλήξεις ή δεν θα είναι εκπλήξεις ή δεν θα είναι δυσάρεστες.

Υ.Γ: Είναι όλα ευκολότερα στη ζωή, όταν ξέρεις ότι τίποτα δε θα είναι εύκολο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News