Η εικόνα ήρθε μπροστά μου στο facebook. Το σχολίαζαν διαδικτυακοί φίλοι, με ειρωνεία και αποτροπιασμό. Στιγμιότυπο απ’ το κανάλι Star Κεντρικής Ελλάδας, με όσα συνέβησαν έξω απ’ την αστυνομική διοίκηση Φθιώτιδας. Ένα τσούρμο ανθρώπων, χειροκροτούσαν τον επιχειρηματία, απ’ την αδέσποτη σφαίρα του οποίου σκοτώθηκε ένα 13χρονο κορίτσι την περασμένη Δευτέρα.

Τι είδους θυμικό είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να χειροκροτεί τον δολοφόνο ενός παιδιού; Ποιά διαβρωμένη θεώρηση των πραγμάτων υποδεικνύει στο μυαλό σου να δείξεις υποστήριξη σε κάποιον που αφαίρεσε τη ζωή ενός αθώου 13χρονου;

Πριν λίγες μέρες, μια παρόμοια σκηνή είχε εκτυλιχθεί στη Ζάκυνθο, όταν οδηγούσαν ένα 26χρονο πατροκτόνο στον εισαγγελέα. Ένα τσούρμο ανθρώπων τον χειροκρότησε. Αυτό το θυμικό, εν μέρει το καταλαβαίνω. Δεν θα χειροκροτούσα ποτέ, αλλά κατανοώ γιατί κάποιος μπορεί να το κάνει, γιατί κάποιος μπορεί να χειροκροτήσει έναν πατροκτόνο που σκότωσε εκείνον που τον κακοποιούσε σεξουαλικά όσο ήταν μικρός, και που μπορεί να έκανε το ίδιο και στα αδέλφια του.

Ειδεχθής πράξη η μία, ο φόνος, αποτρόπαια όμως και η άλλη, εκείνη του θύματος, που πριν πέσει νεκρό από μια σφαίρα υπήρξε τέρας απέναντι στα παιδιά του. Μια ιστορία ζωής, που καταλαβαίνεις γιατί εκτυλίχτηκε έτσι και γιατί είχε τη συγκεκριμένη, τραγική κατάληξη, γιατί οδήγησε κάποιον στην πατροκτονία. Και ναι, είναι μια ιστορία, στην οποία συμπαθείς περισσότερο τον θύτη απ’ ό, τι το θύμα.

Εδώ όμως; Εδώ είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία, που δεν έχεις κανένα λόγο να συμπαθήσεις τον θύτη. Γιατί να τον συμπαθήσεις; Επειδή ξεκίνησε να πυροβολεί μέσα σε μια γειτονιά, σ’ ένα δρόμο όπου κυκλοφορούν άνθρωποι; Επειδή, αφού πυροβόλησε, τράπηκε σε φυγή και εξαφανίστηκε, κοινώς κατάλαβε τι έκανε κι έγινε Λούης; Επειδή δήλωσε μετανιωμένος για την πράξη του;

Μετανιωμένος, ξε-μετανιωμένος, αφαίρεσε μια ζωή. Και μάλιστα μια αθώα ζωή, η οποία βρισκόταν ακόμα στην αρχή της. Το μόνο που σου έρχεται να κάνεις, απέναντι σε έναν τέτοιο μετανιωμένο δολοφόνο, είναι να κουνήσεις συγκαταβατικά το κεφάλι και να πεις, κρίμα το παιδάκι που την έφαγε άδικα από κάποιον ασυνείδητο.

Ο μόνος λόγος να τον συμπαθήσεις τόσο, ώστε να φτάσεις να τον χειροκροτείς, είναι επειδή η αδέσποτη σφαίρα του αφαίρεσε τη ζωή ενός παιδιού Ρομά. Κι επειδή εσύ δεν συμπαθείς τους Ρομά, τους θεωρείς κατώτερα όντα και δεν γουστάρεις να τους έχεις δίπλα σου, βλέπεις με συμπάθεια έναν δολοφόνο τους.

Πόσο ανατριχιαστική διαπίστωση, το ότι ο ρατσισμός έχει διαβρώσει τόσο πολύ την σκέψη κάποιων ανθρώπων, ώστε χαίρονται και επευφημούν τον δολοφόνο ενός Ρομά. Τον χειροκροτούν σαν να βλέπουν ήρωα, κάποιον που κατάφερε πλήγμα στην κοινότητα των Ρομά που τόσο απεχθάνονται. Ίσως και να λένε μεταξύ τους : καλά τους έκανε, πρέπει να φάνε κι άλλες αδέσποτες για να ξεκουμπιστούν από εδώ.

Αμφιβάλλετε ότι μπορεί να ειπώθηκαν τέτοια λόγια μεταξύ των χειροκροτημάτων; Εγώ είμαι σχεδόν σίγουρη ότι τέτοια έλεγαν, και τέτοια λένε. Κι αν τύχει και διαβάσουν άρθρα που απορούν με την πάρτη τους, όπως αυτό καλή ώρα, θα αφήσουν ένα υβριστικό σχόλιο από κάτω και θα πούνε: κοίτα τι γράφει η βλαμμένη..

ΥΓ. Το «βλαμμένη» είναι πολύ ελαφρύ βεβαίως. Τέτοιοι τύποι, που χειροκροτούν δολοφόνους 13χρονων, χρησιμοποιούν πιο χυδαίες βρισιές λογικά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News