Είναι η θύμηση του όμορφου πρωτοεμφανιζόμενου κοριτσιού που είδες δίπλα στον Κώστα Καρρά στο «Πάτερ Ημών», ενώ ετοίμαζες την τσάντα σου για το σχολείο, είναι η θύμηση ενός «Πρωινού Καφέ» που η οθόνη, ξεχασμένη στο on, μετέδιδε εκείνα τα χρόνια της νεότητας όπου η διάθεση σου ήταν όπως η τηλεόραση εκείνης της εποχής: ανέμελη, αισιόδοξη και ελαφριά σαν πούπουλο.
Η τηλεοπτική παρουσία της Ελένης Μενεγάκη διαμορφώθηκε μέσα στο πλαίσιο αυτής της εποχής και της έδωσε μια μοναδική ταυτότητα που δεν είναι πια εύκολο να την αποκτήσουν τα τηλεοπτικά πρόσωπα. Είναι όπως τα super models των ’90. Πολλά διάσημα μοντέλα τα ακολούθησαν, αλλά εκείνα έμειναν στην ιστορία σαν κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο, σαν θεότητες που δεν μπορεί καμία άλλη να φτάσει.
Η Μενεγάκη, η βασίλισσα κατά κάποιο τρόπο των τηλεοπτικών παρουσιαστριών που έκαναν εκκίνηση στα ’90, έχει αυτή τη σφραγίδα του ανεπανάληπτου. Όχι γιατί δεν θα μπορούσε να υπάρξει μια ανάλογης δυναμικής νέα τηλεοπτική περσόνα, αλλά γιατί δεν υπάρχει πια το πλαίσιο που φτιάχνει τέτοιες παντοδυναμίες. Τώρα τα νέα τηλεοπτικά πρόσωπα ανακυκλώνονται πιο γρήγορα κι από χαρτιά υγείας, σε μια τηλεόραση που δεν μπορεί να ξεκολλήσει από το μπαγιάτικο παλιό, δεν ξέρει να διαχειριστεί το νέο και διακατέχεται από την ανασφάλεια της τηλεθέασης και το άγχος της συρρικνωμένης διαφήμισης.
Το γεγονός ότι η Ελένη Μενεγάκη απομακρύνεται απ’ το σαθρό περιβάλλον της σημερινής τηλεόρασης, κατά κάποιο τρόπο προσθέτει ακόμα έναν λόγο για να τη συμπαθήσει ο τηλεθεατής, που έχει αντιπαθήσει και απορρίψει τη μικρή οθόνη τα τελευταία χρόνια. Γενναία η απόφασή της, λένε κάποιοι, καλά έκανε κι έφυγε πριν ξεπέσει εντελώς, λένε άλλοι, σιγά τι ανάγκη έχει, λένε μερικοί, αλλά όλοι έχουν στραμμένο το βλέμμα τους σ’ αυτήν, σαν stalkers, παρατηρώντας κάθε κίνηση της. Γιατί είναι η Ελένη Μενεγάκη, διάολε.
Προφανώς δεν ήταν μόνο το όμορφο και φωτογενές παρουσιαστικό της που την έδωσε τέτοια δυναμική για τόσα πολλά χρόνια, σ’ αυτήν τη γεμάτη σκαμπανεβάσματα εργασία μπροστά απ’ τις κάμερες. Ήταν περισσότερο μια προσωπικότητα που είχε το χάρισμα να κάνει τον τηλεθεατή, την τηλεθεάτρια εν προκειμένω, να ταυτίζεται μαζί της και να τη συμπαθεί, να τη βλέπει σαν το όμορφο, εξωστρεφές κορίτσι της διπλανής πόρτας, όσο πλασματικό κι αν είναι τελικά αυτό.
Είναι, αλλά αυτή είναι η μαγεία του θεάματος για όσους το καταφέρνουν. Να βλέπεις στην Ελένη Μενεγάκη αυτό που είσαι. Κι ας μην είσαι τίποτα απ’ αυτά.
ΥΓ. Να της αναγνωρίσουμε και ότι δεν κιτρίνισε ποτέ τις εκπομπές της. Σε μια τηλεόραση όπου το infotainment γίνεται πια όπως οι τελειωμένες κουτσομπολίστικες φυλλάδες, το να κρατήσεις το δικό σου infotainment καθαρό είναι πιο γενναία απόφαση απ’ το να εγκαταλείψεις την τηλεόραση μετά από τρεις δεκαετίες αδιάλειπτης και επιτυχημένης παρουσίας.
Λίλα Σταμπούλογλου
κατά εικονικόν κόσμον Λίλα Τρου Στορι (lilatruestory) Παρελθόν: Γεννήθηκα στην Αθήνα αλλά η καρδιά μου βρίσκεται στην Κομοτηνή. Μεγάλωσα με αγάπη, γαλλικά και πιάνο (σπασικλάκι ολκής). Πριν αποφασίσω τί θέλω να κάνω στη ζωή μου, πέρασα στο πανεπιστήμιο και σπούδασα ιστορία και αρχαιολογία. Όταν το αποφάσισα, βρέθηκα στην αίθουσα μιας δραματικής σχολής να σπουδάζω υποκριτική κι έκανα ένα μεταπτυχιακό στη θεατρολογία. Παρόν: Σχολιάζω, σατιρίζω, μεταμφιέζομαι, υποδύομαι ρόλους, μαγειρεύω, κυλιέμαι στο πάτωμα, γενικά βγάζω το δημιουργικό μου άχτι στη χιουμοριστική διαδικτυακή εκπομπή ''Τρου Στορι'' (www.comedylab.gr). Κάνω το ίδιο στα αγγλικά στο youtube κανάλι lilatruestory. Πειραματίζομαι με το stand up comedy και το comedy σκέτο. Κάνω μουσικές παρωδίες με τους Parodise. Παίζω σε θέατρο-τηλεόραση-κινηματογράφο όποτε μου δίνεται η ευκαιρία. Κατά καιρούς σκηνοθετώ. Αρθρογραφώ. Έχω διατελέσει και ραδιοφωνική παραγωγός και γουστάρω πολύ να το ξανακάνω (δέχομαι προτάσεις). Κυνηγώ likes και retweets στα social media. Τέλος, φτιάχνω πολύ ωραία φοκάτσια. Εξέλιξη τελευταίας στιγμής: Από 18 Οκτώβρη και κάθε Σάββατο μπορείτε να με δείτε στην παράσταση stand up comedy ''50 αποχρώσεις του Greek'' μαζί με τον Σίλα Σεραφείμ. Καθώς επίσης στο Μητσι Show με Γιώργο Μητσικώστα, στο κανάλι Ε (κείμενα-συμμετοχή) και στις Κυριακές γέλιου στο Tin Pan Alley.