Η (άχρηστη) πληροφορία των ημερών είναι ότι παντρεύονται ο Βασίλης Κικίλιας και η Τζένη Μπαλατσινού. Το διαβάζεις παντού, το ακούς σε ραδιόφωνα και πάνελ, το ακούς μέχρι και στον δρόμο να το σχολιάζουν περαστικοί. Εγώ το άκουσα στη λαϊκή. Έλεγε μια κυρία: «48 αυτή, 44 αυτός». «Α, το χαϊβάνι, τι θα την κάνει την 48άρα; » έλεγε μια άλλη. «Παιδιά δεν θέλει;», μπήκε στην κουβέντα μια τρίτη. «Η γριά Μπαλατσινού έχει το ζουμί ρε παιδιά!» είπε ένας άλλος παραδίπλα γελώντας.

Για να πω την αλήθεια, ένα μικρό σοκ το έπαθα με τόσα κλισέ μαζεμένα να βομβαρδίζουν πλαγιομετωπικά τα αφτιά μου. Σιγά, θα μου πείτε, τώρα κατάλαβες πώς σκέφτονται οι άνθρωποι; Όχι βέβαια, αλλά να, είναι πάντα αποκαλυπτικό να βλέπεις τη νοοτροπία του μικροαστικού συντηρητισμού συμπυκνωμένη στους μικρούς διαλόγους της καθημερινότητας, που γίνονται αυθόρμητα στα παζάρια και στις στάσεις, απαλλαγμένοι από την διπλωματία της ευγένειας, όταν εκείνο το οποίο σχολιάζεται δεν ακούει και δεν μπορεί να αντιδράσει, ούτε μας ενδιαφέρει πώς θα νιώσει.

Τέτοιους διαλόγους είμαι σίγουρη ότι έκαναν αρκετοί μαθαίνοντας για το συγκεκριμένο νέο. Και διάλογο να μην έκαναν, η σκέψη της διαφοράς ηλικίας του ζευγαριού θα έχει περάσει από το μυαλό αρκετών συμπολιτών μας. Κάποιοι περίεργοι θα γκούγκλαραν να δουν ημερομηνίες γέννησης, κάποιοι θα είπαν, «εντάξει μωρέ, μόνο τέσσερα χρονάκια του ρίχνει», κάποιες αγορομάνες θα ξεροκατάπιαν στην ιδέα ότι μια άλλη αγορομάνα θα δει τον γιόκα της να παίρνει τη μεγαλύτερη και μακριά από εμάς τέτοιο κακό, μπορεί να είπαν με ύφος Τασσώς Καββαδία.

Και βέβαια, ο ριγμένος σ’ αυτές τις περιπτώσεις, εκείνος που οι περισσότεροι θεωρούν ότι έχει αδικήσει τον εαυτό του, είναι ο άνδρας που επέλεξε να ρίξει άγκυρα στο λιμάνι μιας μεγαλύτερης γυναίκας. Κανείς ποτέ δεν λέει ένα κλισέ, τύπου: «α, το χαϊβάνι, πήρε τον μικρότερο», όλοι λένε: «α, το χαϊβάνι, πήρε τη μεγαλύτερη». Ή θα πούνε: «μπράβο της που πήρε το τεκνό», υπονοώντας ότι η ικανοποίηση που θα πάρει αυτή από τη σχέση είναι μεγαλύτερη από εκείνη που θα πάρει ο άλλος. Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε a priori ως λαχείο σε μια τέτοια σχέση, τον νεότερο άνδρα και όχι τη μεγαλύτερη γυναίκα.

Πολλοί σχολιάζουν φυσικά και το γεγονός ότι με μια μεγαλύτερη δύσκολο να κάνεις οικογένεια. Λες και όλοι θέλουν να τεκνοποιήσουν, λες και ο μόνος λόγος που σμίγουν δυο άνθρωποι είναι για να γεννοβολάν. «Υπάρχουν και οι childfree, hello!» θα ήθελα να πω στην κυρία στη λαϊκή που αναρωτήθηκε αν ο Κικίλιας θέλει να κάνει παιδί. Ή να της πω: «Hello, κυρία μου, οι γυναίκες πια κάνουν παιδί και μετά τα 40, αν θέλουν και μπορούν». (Χώρια που η Μπαλατσινού έχει τρία από τον πρώτο γάμο της)

Συμπέρασμα: οι εποχές τρέχουν αλλά τα μυαλά πάνε σαν χελώνες. Όχι όλα. Αρκετά όμως για ν’ ακούς γύρω σου ότι ένας 44χρονος που παντρεύεται μια 48χρονη είναι ένα χαϊβάνι που αδίκησε τον εαυτό του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News