Ανέκαθεν άκουγες ότι τα κανάλια αναζητούν νέα πρόσωπα. Οντως αναζητούν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα αξιοποιούν κιόλας. Οτι τα εμπιστεύονται και χτίζουν επάνω τους ένα ολόκληρο πρόγραμμα, σε δύσκολες ζώνες, ή ότι επενδύουν σε αυτά τον χρόνο που χρειάζεται για να διαπιστωθεί αν αξίζουν.

Συνήθως, ο ρόλος για τα νέα πρόσωπα που βλέπεις στη μικρή οθόνη, κυρίως σε προγράμματα ψυχαγωγίας, είναι προδιαγεγραμμένος. Θα σταθούν δίπλα σε κάποιον (χιλιο)δοκιμασμένο παρουσιαστή, αποτελώντας μέρος ενός πάνελ που περισσότερο βλέπουμε, παρά ακούμε. Σαν ένα τηλε-χορικό που δεν έχει και τόσο ουσιώδη ρόλο ύπαρξης, αλλά έχει φτιαχτεί κυρίως για να γεμίσει το τηλεοπτικό κάδρο και τις παύσεις της πρωταγωνίστριας «κεντρικιάς». Ή να πασάρει κάποιο βίντεο.

Ενα μεγάλο ποσοστό νέων προσώπων αντλείται, βέβαια, μέσα από τα ριάλιτι, επιβεβαιώνοντας το επιφανειακό του πράγματος. Το γεγονός ότι, επί της ουσίας, τα κανάλια δεν αναζητούν νέο δυναμικό με προσόντα, αλλά διάττοντες αστέρες, από τους οποίους θα κλέψουν τη λιγοστή λάμψη τους. Γιατί να επενδύσεις χρόνο σε αυτούς; Γιατί να τους δώσεις έδαφος να αποδείξουν κάτι; Δεν χρειάζεται. Αφού τη επόμενη σεζόν θα πας για τους επόμενους.

Μέσα σε αυτό το μίξερ που αλέθει τις νέες αφίξεις της ψυχαγωγικής τηλεόρασης, μετατρέποντάς τες σε άγευστο, άοσμο και άνοστο πολτό, σπανίως βλέπεις να ξεπετάγεται κάποιος και να μπαίνει στο οπτικό  πεδίο σου ως ένα νέο πρόσωπο που αξίζει να προσέξεις. Κάπως έτσι ξεπετάχτηκε η Δανάη Μπάρκα, στην πρωινή ζώνη. Σε ένα κανάλι που έχτιζε ξανά την ύπαρξή του, διεκδικώντας ένα μέρος της πίτας.

Τώρα, το Mega κάνει υψηλές πτήσεις σε τηλεθέαση. Στο ξεκίνημά του, ωστόσο, δεν είχε την τηλεθέαση με το μέρος του. Θα μπορούσε να το παλεύει με σπασμωδικές κινήσεις, αλλά επέλεξε να προχωρά με ένα σταθερό πλάνο, δίνοντας χώρο και χρόνο στις επιλογές του να αναπτυχθούν.

Ετσι μπορέσαμε να εκτιμήσουμε την περίπτωση της Δανάης Μπάρκα, που φέτος διανύει τη δεύτερη χρονιά στο τιμόνι του πρωινού «Πάμε Δανάη». Το κορίτσι αυτό αποτελεί την πιο αξιόλογη επιλογή που έχει κάνει η τηλεοπτική ψυχαγωγία τα τελευταία χρόνια. Ετσι θα έπρεπε να είναι οι επιλογές των καναλιών σε νέα πρόσωπα: μια επένδυση στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων.

Μια τέτοια επένδυση μπορεί να φέρει την άνοιξη. Και την έφερε. Είδαμε επιτέλους μια παρουσιάστρια που δεν έχει την εμφάνιση της Μπάρμπι, δεν αγωνιά να φαίνεται τέλεια και που γενικώς, μοιάζει να μη δίνει δυσανάλογο βάρος στην εικόνα έναντι της προσωπικότητας.

Επίσης, δεν έχει την έπαρση εκείνη που, έστω και ανεπαίσθητα, βλέπεις να αναδύεται από το ύφος πολλών παρουσιαστριών. Μπορεί να μην το φωνάζουν, αλλά το καταλαβαίνεις ότι, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, νιώθουν ανώτερο είδος.

Η Δανάη Μπάρκα έχει επάνω της κάτι από αληθινή ζωή. Είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας, όπως βέβαια και όλες οι υπόλοιπες που κάνουν την ίδια δουλειά. Απλώς εκείνη δεν το σκεπάζει με χρυσόσκονη και μας το δείχνει με περηφάνια. Είναι αυθεντική, αυθόρμητη, με τις αδυναμίες και τα ταλέντα της. Δεν νιώθεις να σε κοροϊδεύει, δεν βάζει ταμπέλα της τα «δήθεν» και μπορείς να ταυτιστείς μαζί της για τους σωστούς λόγους.

Και το σπουδαιότερο. Απέδειξε ότι η τηλεοπτική ψυχαγωγία, αυτό που λέμε «λαϊφστάιλ μαγκαζίνο», μπορεί να πετύχει και με νέα πρόσωπα στο τιμόνι.

ΥΓ. Αρκεί η επιλογή τους να γίνεται σωστά και όχι μέσα από ριάλιτι και πάσης φύσεως τηλεδιαγωνισμούς. Να μην τα ξαναλέμε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News