Τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής, έτσι δεν λένε; Και τα μάτια της Ευσταθίας Καμπισιούλη, της νοσηλεύτριας ΜΕΘ του «Ευαγγελισμού» που κάθισε πρώτη απ’ όλους να κάνει το εμβόλιο κατά του κορονοϊού, το πρωί της Κυριακής, δεν μπορούσαν να κρύψουν τίποτα. Μάτια υγρά, σφιγμένα από τη συγκινησιακή φόρτιση της στιγμής, εξαντλημένα από τις εικόνες που έχουν δει τους τελευταίους μήνες στις Εντατικές.

Τα έβλεπες όλα να καθρεφτίζονται πάνω τους, όλο το βαρύ φορτίο της ψυχής μιας γυναίκας που εργάζεται στον πιο νευραλγικό τομέα της ιατρικής φροντίδας, εκείνον που βρίσκεται μεταξύ ζωής και θανάτου. Μια γέφυρα η δουλειά της, από τη μία πλευρά της ο κόσμος, στην άλλη το τίποτα, η ανυπαρξία. Τι φοβερό πόστο, αλήθεια!

Πόσες μάχες δίνουν καθημερινά αυτοί οι άνθρωποι για να μας κρατάνε στην πλευρά της ζωής; Πόσες ιστορίες είναι κλεισμένες μέσα τους; Ιστορίες πίσω από τους αριθμούς που τους τελευταίους δέκα μήνες ακούμε καθημερινά, σε ένα απογευματινό ραντεβού θλιβερής ενημέρωσης: τόσοι οι διασωληνωμένοι σήμερα, τόσοι οι θάνατοι.

Δεν είναι αριθμοί, είναι άνθρωποι. Κι από πάνω τους, μια Ευσταθία σκύβει και πολεμά να τους κρατήσει στη ζωή, ντυμένη ολόκληρη με προστατευτικό κάλυμμα, γάντια, μάσκα –η στολή του πολεμιστή της νέας εποχής. Ζήσε μια μέρα της ζωής της σε αυτή τη δουλειά και μετά έλα και πες ότι δεν θες να κάνεις το εμβόλιο γιατί δεν σε πείθει ή ότι θα κάνεις ρεβεγιόν με άλλους δεκαπέντε, γιατί σιγά μη χάσεις το ρεβεγιόν φέτος.

Η Ευσταθία Καμπισιούλη ήταν η πρώτη Ελληνίδα που εμβολιάστηκε: «Στο πρόσωπό μου τιμάται σήμερα όλος ο νοσηλευτικός κλάδος, αλλά και όλη η υγειονομική οικογένεια. Αποτελεί αυτή η τιμητική επιλογή μία αναγνώριση στο έργο και την προσφορά μας», είπε. Ναι, ήταν μια συμβολική τιμή, η ελάχιστη που θα μπορούσαμε να δώσουμε σ’ αυτούς τους ήρωες της πρώτης γραμμής, ενός παράξενου πολέμου.

Κάποιοι από αυτούς δεν πρόλαβαν να δουν το τέλος του πολέμου. Δεκατρείς εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας έχασαν τη ζωή τους από επιπλοκές λόγω κορονοϊού, σύμφωνα με τις αναφορές της ΠΟΕΔΗΝ έως τώρα.

«Η θερμοκρασία σε κάποια φάση ανέβηκε, ίδρωνα πολύ αλλά δεν την έβγαλα την μάσκα. Ξέρεις γιατί; Γιατί κουράστηκα και θέλω να τελειώνω με τον ιό», έγραφε στο προφίλ της στο facebook, τον Αύγουστο, η 37χρονη Ευαγγελία Γαζέπη, που εργαζόταν ως επικουρική βοηθός ακτινολόγου σε νοσοκομείο στη Νάουσα. Ηθελε να μας πείσει να φοράμε μάσκα.

Και συνέχιζε, στην ανάρτησή της: «Αν πιστεύεις σε συνωμοσίες και σε Ροκφέλερ, μην ξαναπάρεις iPhone και μην ξανακάνεις check in. Αν πιστεύεις πως τα ΜΜΕ είναι διεφθαρμένα, όπως και εγώ, δες στην τηλεόραση “Πενήντα – Πενήντα” ή μπάσκετ ή κλείσ’ την! Αν κατηγορείς την κυβέρνηση, δικαίωμά σου και καλά κάνεις, μην τους ξαναψηφίσεις. Κάνε το για τον εαυτό σου, όσο χρειαστεί, μπαίνε με μάσκα όπου πρέπει. Και όταν φύγει ο ιός, βγες από τη μάζα, ξεχώρισε, επαναστάτησε, γίνε λιώμα, κάνε πάρτι. Aλλά όχι τώρα». Το Δεκέμβριο, η Ευαγγελία Γαζέπη πέθανε από κορονοϊό, γιατί δεν βρέθηκε κρεβάτι σε ΜΕΘ για να νοσηλευθεί εγκαίρως.

Την είδα την Ευαγγελία μέσα στα μάτια της Ευσταθίας, μέσα στη συγκίνησή της την ώρα που καθόταν στην καρέκλα της ελπίδας, έτοιμη να δεχτεί το εμβόλιο. Τους είδα και τους 13 εκλιπόντες συναδέλφους της να περνούν μέσα από τον καθρέφτη των ματιών της. Είδα τους αριθμούς των θανάτων να γίνονται πρόσωπα. Είδα την προσπάθεια, την απόγνωση, τα αντίο στη ζωή, αλλά και τη χαρά μιας αναπνοής που επανήλθε και πέταξε τα σωληνάκια.

Το όνομα της νοσηλεύτριας Ευσταθίας Καμπισιούλη δεν θα το θυμόμαστε ύστερα από λίγο καιρό, το πιθανότερο. Αλλά θα θυμόμαστε τα μάτια της. Κι αυτά θα μας συγκινούν πάντα.

ΥΓ. «Θα ήθελα να μάθω και ποια είναι η αμοιβή της κυρίας». Το είδα κι αυτό να περνάει σαν σχόλιο στα κοινωνικά δίκτυα για τον εμβολιασμό της Ευσταθίας Καμπισιούλη και έτριβα τα μάτια μου. Η βλακεία είναι αήττητη και κάνει παντού παραφωνίες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News