Αν έβλεπε από μια γωνιά κάποιος, που δεν έχει ιδέα ποιος είναι ο Τζέιμς Καφετζής, πώς τον υποδέχτηκαν στη Ρόδο, θα πίστευε ότι πρόκειται για ήρωα. Εναν άνθρωπο που κατάφερε κάτι πολύ μεγάλο, ένα σπουδαίο κατόρθωμα, ας πούμε, και μπορεί να γραφτεί το όνομά του στην Ιστορία. 

Ο πρώην παίκτης του «Survivor» έζησε αυτό που ζουν λιγοστοί άνθρωποι στον πλανήτη. Μια υποδοχή θερμή και μαζική, ενός ολόκληρου νησιού, το οποίο τον περίμενε με πλακάτ και συνθήματα, μπλουζάκια με τυπωμένη τη φωτογραφία του, φωνές και χειροκροτήματα. Και εγκωμιαστικές δηλώσεις στις κάμερες: «Είναι νικητής της καρδιάς μας! Ενα πρότυπο για μικρούς και μεγάλους». Κάπως έτσι είχαν υποδεχτεί και τον Ντάνο στη Σκιάθο.

Βλέπετε, έτσι χτίζονται κάποια πρότυπα σήμερα. Μπροστά στις οθόνες. Και από τα ριάλιτι. Απλώς, είναι πρότυπα πρόσκαιρα, των οποίων η δυναμική κρατάει λίγο. Φέτος υποδέχτηκαν τον Τζέιμς Καφετζή με τιμές ήρωα, σε κάνα-δυο χρόνια θα περνάει από δίπλα τους και το πολύ-πολύ, να του λένε «κάπου σε ξέρω εσένα, κάπου σ’ έχω δει». Και μπορεί να μαζεύονται σε κάποιο λιμάνι, για να υποδεχτούν με πλακάτ και συνθήματα, ένα άλλο πρότυπο της μιας σεζόν. 

Πολλοί αναρωτιούνται, με πικρία, γιατί συμβαίνει αυτό στον κόσμο. Γιατί ξεσηκώνεται να υποδεχτεί με τέτοια υπερβολή έναν παίκτη ριάλιτι; Γιατί, για παράδειγμα, ο κόσμος δεν υποδέχεται με την ίδια θέρμη έναν άνθρωπο που, όντως, έχει καταφέρει κάτι σπουδαίο; 

Καλοί οι προβληματισμοί, αλλά ας μην υπερβάλλουμε και μ’ αυτούς. Στην εποχή της οθόνης και της πληροφορίας ζούμε, τι περιμένουμε; Προφανώς και ο παίκτης ριάλιτι έχει υπεροχή. Τον βλέπουμε κάθε μέρα σ’ ένα πρόγραμμα, τον ξαναβλέπουμε να τον σχολιάζουν οι μισές εκπομπές και τα κοινωνικά δίκτυα, έχει μπει στο σπίτι μας, στη ζωή μας, στο μυαλό μας. Αν κάνει και κάτι καλό, έχει καλές στιγμές και ωραίο χαρακτήρα, μπαίνει και στην καρδιά μας. Μας αγγίζει. Δεν είναι κακό. 

Αντιθέτως, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί, όταν παρακολουθούμε ένα ριάλιτι. Να υπάρχουν εκεί μέσα άνθρωποι που  μπορούν να γίνονται τα πρόσκαιρα πρότυπά μας. Να μας συγκινούν, καθώς τρώμε πατατάκια και τους χαζεύουμε να παλεύουν με μια συνταγή ή μ’ ένα αγώνισμα στην παραλία του Αγίου Δομήνικου. Να μας κάνουν να τους παραδεχόμαστε, με τον τρόπο που κινούνται και συμπεριφέρονται, μέσα σ’ ένα πλαίσιο που τους πιέζει να βγάζουν το χειρότερο εαυτό τους, για να υπάρχει ένταση και ίντριγκα. Μικρότητες, σεξισμός και καφρίλα. Κλίκες και διαμάχες.

O Καφετζής μπήκε στην κατηγορία πρόσκαιρο πρότυπο, με το σπαθί του. Για την ακρίβεια, με αντάλλαγμα την ψυχική και σωματική υγεία του, προσπαθώντας να αντεπεξέλθει επί πέντε μήνες σε ένα τηλεοπτικό βασανιστήριο. Του οποίου η τηλεθέαση σκίζει και οδήγησε το κανάλι, στο οποίο προβάλλεται το ριάλιτι, στην απόφαση να το συνεχίζει για έναν ακόμη μήνα. Πολύ ευχάριστο για όσους το βλέπουν, καθόλου ευχάριστο για τους παίκτες, που έχουν φτάσει στα όριά τους από την πείνα και τις στερήσεις. 

O ροδίτης παίκτης, όταν πληροφορήθηκε ότι το παιχνίδι θα επιμηκυνθεί, επέλεξε να βγει εκτός μάχης. Κι έχει σημασία ο τρόπος που το έκανε. Ανακοινώνοντας την οικειοθελή του αποχώρηση, είπε: «Βρίσκομαι εδώ πέντε μήνες και με τον φίλο μου τον Νίκο έχουμε περάσει τρελή πείνα, καταιγίδες, χαρές και λύπες. Εχω εξαντληθεί σωματικά και η δισκοκήλη μου στη μέση δεν μου επιτρέπει να κάνω αυτό που έκανα πάντα. Επίσης νομίζω ότι αρχίζω και χάνω το μυαλό μου με το “Survivor”, ξεχνώ αναμνήσεις από την έξω ζωή. Ο δρόμος είναι μακρύς και θέλω να αποχωρήσω σήμερα εγώ. Ξέρω ότι ο κόσμος με έχει στηρίξει, αλλά για εμένα είναι το τέλος. Το μεγαλύτερο έπαθλο το κέρδισα κι είναι ο Νίκος».

Ο παίκτης αυτός είχε φανατικούς fans και haters. Ηταν ένας δυνατός παίκτης, με στρατηγική και θεωρούνταν φαβορί για τη νίκη. Θεωρητικά, περίμενες να το πάει μέχρι τέλος και ν’ αντέξει τα πάντα, διεκδικώντας αυτό για το οποίο μπήκε στο παιχνίδι, το χρηματικό έπαθλο. Να πατήσει επί «πτωμάτων», που λέει ο λόγος. Και επί του δικού του «πτώματος», μιας και μιλάμε για ένα ριάλιτι που σε κατασπαράζει σωματικά και ψυχικά. Δεν το έκανε, όμως. Εγραψε μόνος του «Τέλος», και γύρισε στο νησί του. Στη βάση της αληθινής του ζωής.

Τι μας έδειξε με την αποχώρησή του και με τα λόγια που τη συνόδευσαν; Μας έδειξε ότι έχει όρια. Οτι δεν τα θυσιάζει όλα στον τηλεοπτικό βωμό. Οτι έχει αντίληψη και θέτει τα πράγματα στη σωστή βάση τους. Οτι θεωρεί την εκτός παιχνιδιού πραγματικότητα σπουδαιότερη και ότι η φιλία είναι το πιο σημαντικό έπαθλο που κέρδισε εκεί μέσα. 

Ωραία μηνύματα, που βγαίνουν μέσα από ένα ριάλιτι. Και οι τηλεθεατές τα έχουν ανάγκη.

ΥΓ. Οι τηλεθεατές που βλέπουν το ριάλιτι, φυσικά. Αλλά λίγοι είναι;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News