Δεν υπάρχει χρονιά χωρίς παράπλευρες απώλειες από τα βάρβαρα έθιμα του Πάσχα, αυτά που για λίγο θέαμα θέτουν τους πολίτες σε κίνδυνο. Δεν υπάρχει χρονιά που να μην έχουμε ατυχήματα και να μην σχολιάζουμε την επικινδυνότητα τους. Θα μπορούσες να γράψεις άρθρο πριν το Πάσχα για να το έχεις έτοιμο προς δημοσίευση για μετά την Ανάσταση, τόσο βέβαιο είναι ότι κάτι κακό θα συμβεί.

Κομμένα δάχτυλα, σακατεμένα χέρια, καμένα μάτια και που και που κανένας έρμος που την τρώει χωρίς να φταίει. Μικρά και μεγάλα ατυχήματα, τα οποία κάθε Πάσχα, από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας, μας υπενθυμίζουν ότι παίζουμε με τη φωτιά. Κυριολεκτικά! Και θα έπρεπε να μας έχουν βάλει μυαλό. Κι αν εμείς ήμασταν τόσο ξεροκέφαλοι και δεν βάζαμε, θα έπρεπε να μας έχει υποχρεώσει η πολιτεία να βάλουμε. Αυτοί που ψηφίζουμε. Φυσικά θα εξαγριώνονταν αρκετοί, αλλά θα ωφελούνταν το σύνολο, και οι ίδιοι, κι ας μην το καταλάβαιναν αμέσως.

Ποιος όμως θέλει να εξαγριώσει τον ψηφοφόρο; Ποιoς θέλει να πάει κόντρα στον ξεροκέφαλο που φωνάζει «μην ακουμπάτε την παράδοσή μας, είναι ιερή»; Κανείς. Ακόμα κι όταν η παράπλευρη απώλεια είναι ένας νεκρός, ακόμα και τότε οι αντιδράσεις όσων βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας και οφείλουν να πράξουν το σωστό και λογικό, εμφορούνται απ’ το πολιτικό συμφέρον. Το καταλαβαίνεις απ’ τα αντανακλαστικά τους, το συνειδητοποιείς παρακολουθώντας τη ροή των αντιδράσεων και των λεγομένων τους.

Πέθανε ο άτυχος εικονολήπτης στην Καλαμάτα και ο δήμαρχος, αντί να πει «φτάνει μ’ αυτό το έθιμο, ως εδώ», λέει δεν θα απαγορευτεί «γιατί είναι καταγεγραμμένο στο DNA των Μεσσήνιων». Μα, τι θράσος. Και λαϊκισμός τόσο στο κόκκινο, όσο τα πασχαλιάτικα αβγά, που δεν ξεβάφει ούτε με θανάσιμη απώλεια. Νεκρός, ξε-νεκρός, εμείς συνεχίζουμε να πηγαίνουμε με τα νερά του ξεροκέφαλου.

Κοίτα να δεις όμως, που κι ο ξεροκέφαλος ξεσηκώθηκε. Κοίτα να δεις που κι αυτός φοβήθηκε, προβληματίστηκε, θύμωσε. Και όταν ξεροκέφαλοι και μη αντέδρασαν στο γεγονός με τον ίδιο τρόπο κι έγινε ντόρος, βγήκε ανακοίνωση απ’ το δήμο που έλεγε ότι «..η συνέχιση ή μη του εθίμου πρέπει να αντιμετωπισθεί σε συνεργασία με την πολιτεία και με εξέταση όλων των παραμέτρων, ιδιαιτέρως αυτών που συνδέονται με την ασφάλεια». Να μοιραστεί η ευθύνη σα να λέμε, να ρίξουμε και το μισό μπαλάκι στην Πολιτεία, μην το πάρουμε και όλο πάνω μας. Κι άμα γίνει πιο έντονη η κατακραυγή, το παίρνουμε και όλο πάνω μας.

Εγινε. Κι έτσι, στην τελευταία πράξη του δράματος, τώρα που όλη η Ελλάδα μιλάει γι’ αυτό το γεγονός καταδικάζοντας το βάρβαρο έθιμο, και συγνώμη ζήτησε ο δήμαρχος για τις προηγούμενες δηλώσεις του, και είπε «αν δεν αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο, ο σαϊτοπόλεμος δεν πρόκειται να συνεχιστεί». Ορθά, κοφτά, αποφασιστικά.
Επιτέλους, λες, είπε το λογικό. Επιτέλους, είπε το σωστό. Τι κρίμα όμως που δεν το είπε στον σωστό χρόνο, τι κρίμα που για να φτάσει να το πει, έπρεπε να δει την αντίδραση του κόσμου. Τι κρίμα να αντιλαμβάνεσαι ότι είναι τόσο δύσκολο να παρθεί μια σωστή πρωτοβουλία ανεξαρτήτως των ορέξεων του ψηφοφόρου.

Ο λαϊκισμός νίκησε και πάλι. Ή μάλλον, δεν έχασε ποτέ.

ΥΓ. 12.000 ευρώ δόθηκαν ως επιχορήγηση στον Σύλλογο Σαϊτομάχων Καλαμάτας για τη διοργάνωση σαϊτοπόλεμου. Πρόκειται για ποσό που αποδεσμεύτηκε από τον προϋπολογισμό του δήμου για το 2019. Πόσα δόθηκαν για την ασφαλή διεξαγωγή του, άραγε;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News