Στην Κυψέλη, ένας υπάλληλος καθαριότητας του Δήμου κατέληξε στο νοσοκομείο ξυλοφορτωμένος επειδή έκανε τη δουλειά του. Επειδή το απορριμματοφόρο στον οποίο επέβαινε σταμάτησε για να αδειάσει έναν κάδο και οι υπάλληλοι ζήτησαν από έναν οδηγό που είχε κολλήσει πίσω τους να κάνει λίγα μέτρα πιο πίσω για να μπορέσουν να αδειάσουν τον κάδο. Οι επιβαίνοντες στο όχημα κατέβηκαν, έπιασαν έναν από τους υπαλλήλους καθαριότητας και τον έκαναν τουλούμι στο ξύλο. Οι κάτοικοι κάλεσαν την Αμεση Δράση και οι δράστες καταζητούνται, ο ένας μάλιστα ταυτοποιήθηκε. Ηταν Γεωργιανοί, λένε οι πληροφορίες.
Ας μην μπλέκουμε το τι είναι ο καθένας σε αυτό το έργο. Η βιαιότητα δεν έχει εθνικότητα, έχει απλώς κλίμακες και διαφορετική ένταση έκφρασης. Το κίνητρο ξυλοδαρμού του υπαλλήλου ήταν ότι το απορριμματοφόρο είχε κλείσει τον δρόμο και το αυτοκίνητο δεν μπορούσε να περάσει. Πείτε μου, με το χέρι στην καρδιά, πόσες φορές έχετε βρεθεί πίσω από απορριμματοφόρο και δεν έχετε προσπαθήσει να προσπεράσετε, ακόμα και όταν ο δρόμος δεν το επιτρέπει; Πόσες φορές έχετε δυσφορήσει και το έχετε εκφράσει, ενώ ξεκάθαρα βλέπετε ότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά; Και αν δεν το κάνετε εσείς, θα το έχετε δει να συμβαίνει από άλλους.
Αρκετοί οδηγοί απαιτούν από το όχημα να στριμωχτεί στην άκρη για να τους αφήσει χώρο να περάσουν. Δεν το ζητάνε όλοι ευγενικά. Φωνάζουν, βρίζουν, πιέζουν και, γενικώς, δημιουργούν ένα πολεμικό κλίμα, λες και οι άνθρωποι που είναι μπροστά τους κάνουν κάτι κακό. Τα σκουπίδια της πόλης μας μαζεύουν, πώς θα το κάνουν αλλιώς; Αδειάζουν κάδους ανά δέκα μέτρα, σταματούν, ξεκινούν και άντε πάλι από την αρχή.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, αλλά στην Ελλάδα δεν έχουμε ιδιαίτερη κατανόηση και σεβασμό για τους εργαζομένους στον τομέα της καθαριότητας. Είναι παράδοξο, σε μια χώρα η οποία βρίσκεται ελαφρώς υψηλότερα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, με 525 κιλά σκουπιδιών ανά άτομο, ελάχιστη σχέση με την ανακύκλωση και μια νοοτροπία που αφήνει τους δημόσιους χώρους τίγκα στα σκουπίδια, να μην σεβόμαστε καθόλου εκείνους που καθαρίζουν τη βρωμιά που αφήνουμε πίσω μας.
Να μην έχουμε συναίσθηση της σπουδαιότητας της εργασίας τους και να προτιμάμε ενδόμυχα να αφήσουν τον κάδο γεμάτο και να προχωρήσουν παρακάτω για να μπορέσουμε να τους προσπεράσουμε. Αυτό εύχονται πολλοί όταν βρεθούν πίσω από απορριμματοφόρο και αυτό δείχνει η κάκιστη, χωρίς ίχνος υπομονής, αντίδρασή τους. Η οποία δεν θα φτάσει πάντα στον ξυλοδαρμό, όπως έγινε στην Κυψέλη, αλλά σίγουρα θα δημιουργήσει άγχος και αγωνία στους υπαλλήλους που δεν έχουν άλλη επιλογή από το να σε έχουν πίσω τους, έναν θυμωμένο οδηγό, ο οποίος δεν μπορεί να συγκρατήσει τα νεύρα και τη δυσφορία του.
Μία από τις σχετικές ειδήσεις αναφέρει ξυλοδαρμό υπαλλήλου καθαριότητας από πολίτη επειδή το απορριμματοφόρο τον ξύπνησε. Το περιστατικό συνέβη το 2022 στο Δήμο Κορδελιού-Ευόσμου, τα ξημερώματα ενός Σαββάτου. Ο ενοχλημένος πολίτης βγήκε στο μπαλκόνι του και αφού επιτέθηκε φραστικά στους εργαζομένους που μάζευαν τα σκουπίδια, κατέβηκε στον δρόμο, κυνήγησε το όχημα και όρμησε με γροθιές σε βάρος τού ενός υπαλλήλου καθαριότητας, τον οποίο έσωσαν περαστικοί.
Μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι βέβαιο ότι τέτοιες ιστορίες έχουν να διηγηθούν πολλές όσοι εργάζονται στο συγκεκριμένο πόστο. Ιστορίες για αγρίους, κυριολεκτικά, μιας και περί αγρίων πρόκειται. Πολιτών με άγρια ένστικτα, οι οποίοι από τη μία γκρινιάζουν για τη βρώμα της πόλης τους, βρώμα για την οποία ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό οι ίδιοι, και από την άλλη δεν κατανοούν ούτε στο ελάχιστο τη διαδικασία απομάκρυνσής της από το οπτικό τους πεδίο, από τον κάδο που είναι κάτω από το σπίτι τους και βρωμοκοπάει και ζέχνει αν δεν αδειάσει.
Περνάει το σκουπιδιάρικο πρωί; Λέμε ότι η ώρα είναι ακατάλληλη γιατί έχει κίνηση. Περνάει ξημερώματα; Μας ενοχλεί ο θόρυβος που μας ξυπνάει. Δεν περνάει καθόλου; Γκρινιάζουμε για τον γεμάτο κάδο. Γενικώς, δεν μας πιάνεις πουθενά. Και ο καημένος υπάλληλος του Δήμου φταίει για τη δική μας παράνοια.
Λίλα Σταμπούλογλου
κατά εικονικόν κόσμον Λίλα Τρου Στορι (lilatruestory) Παρελθόν: Γεννήθηκα στην Αθήνα αλλά η καρδιά μου βρίσκεται στην Κομοτηνή. Μεγάλωσα με αγάπη, γαλλικά και πιάνο (σπασικλάκι ολκής). Πριν αποφασίσω τί θέλω να κάνω στη ζωή μου, πέρασα στο πανεπιστήμιο και σπούδασα ιστορία και αρχαιολογία. Όταν το αποφάσισα, βρέθηκα στην αίθουσα μιας δραματικής σχολής να σπουδάζω υποκριτική κι έκανα ένα μεταπτυχιακό στη θεατρολογία. Παρόν: Σχολιάζω, σατιρίζω, μεταμφιέζομαι, υποδύομαι ρόλους, μαγειρεύω, κυλιέμαι στο πάτωμα, γενικά βγάζω το δημιουργικό μου άχτι στη χιουμοριστική διαδικτυακή εκπομπή ''Τρου Στορι'' (www.comedylab.gr). Κάνω το ίδιο στα αγγλικά στο youtube κανάλι lilatruestory. Πειραματίζομαι με το stand up comedy και το comedy σκέτο. Κάνω μουσικές παρωδίες με τους Parodise. Παίζω σε θέατρο-τηλεόραση-κινηματογράφο όποτε μου δίνεται η ευκαιρία. Κατά καιρούς σκηνοθετώ. Αρθρογραφώ. Έχω διατελέσει και ραδιοφωνική παραγωγός και γουστάρω πολύ να το ξανακάνω (δέχομαι προτάσεις). Κυνηγώ likes και retweets στα social media. Τέλος, φτιάχνω πολύ ωραία φοκάτσια. Εξέλιξη τελευταίας στιγμής: Από 18 Οκτώβρη και κάθε Σάββατο μπορείτε να με δείτε στην παράσταση stand up comedy ''50 αποχρώσεις του Greek'' μαζί με τον Σίλα Σεραφείμ. Καθώς επίσης στο Μητσι Show με Γιώργο Μητσικώστα, στο κανάλι Ε (κείμενα-συμμετοχή) και στις Κυριακές γέλιου στο Tin Pan Alley.