«Τι δώρο να κάνουμε στη μαμά;» Η παραπάνω ερώτηση παίζει πολύ αυτές τις ημέρες και συνήθως καταλήγει σε μια κάρτα και λουλούδια, και σε πολλές ζωγραφιές με χρωματιστά «σ’ αγαπώ μαμά», γραμμένες πάνω τους. Και, βέβαια, οι διαδικτυακοί μας τοίχοι γεμίζουν με γλυκανάλατα σλόγκαν και κοινότοπα μηνύματα για τη Γιορτή της Μητέρας. Μέχρι και το χαρτί τουαλέτας θα γράψει πάνω του: Χρόνια Πολλά Μανούλες.

Δεν λέω, ωραία όλα, ακόμα και τα γλυκανάλατα σλόγκαν, αλλά αν ρωτούσατε μια μάνα τι πραγματικά θέλει να της χαρίσεις αυτή τη μέρα, ένα πράγμα θα σου απαντούσε, το πιθανότερο: Χρόνο! Οταν λέμε χρόνο, εννοούμε προσωπικό χρόνο. Εννοούμε να της χαρίσετε ώρες να κάνει αυτό που θέλει, αυτό που έχει ανάγκη, αυτό που δεν μπορεί να κάνει λόγω των πολλών της υποχρεώσεων, οι οποίες της αφήνουν μερικά λεπτά τη μέρα για τον εαυτό της.

Δεν το λέω εγώ, το λένε οι έρευνες που βλέπουν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας. Μια τέτοια, του Social Issues Research Centre (SIRC) για την εξέλιξη της μητρότητας στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα, διαπίστωσε ότι οι μαμάδες στη Δυτική Ευρώπη έχουν κατά μέσο όρο 48 λεπτά τη μέρα για τον εαυτό τους. Αλλες έρευνες, επικεντρωμένες σε μικρότερο και πιο συγκεκριμένο κοινό, έχουν βγάλει χειρότερα αποτελέσματα. Μια στατιστική, για παράδειγμα, που βγήκε από ερωτηματολόγιο που έκανε μεγάλη εμπορική αλυσίδα στη Βρετανία σε 2.000 γυναίκες με παιδιά κάτω των 18 ετών, έλεγε ότι ο μέσος προσωπικός χρόνος τους ήταν 17 λεπτά τη μέρα.

Τρομακτικό δεν είναι; Τι να κάνεις σε 17 λεπτά; Το πολύ-πολύ να χαζέψεις μια σειρά στην τηλεόραση ή το timeline σου. Αυτό ακριβώς απάντησε και η πλειοψηφία των γυναικών που ρωτήθηκαν. Το καλύτερο που μπορεί να μας συμβεί, είπαν, να απολαύσουμε το αγαπημένο μας τηλεοπτικό πρόγραμμα χωρίς να μας διακόψει κανείς.

Η εν λόγω έρευνα διαπίστωσε και κάτι ακόμα πιο τρομακτικό: οι μισές από αυτές τις 2.000 γυναίκες δήλωσαν ότι πολλές φορές δεν βρίσκουν ούτε ένα λεπτό για τον εαυτό τους μέσα στη μέρα. Περνούν ολόκληρες εβδομάδες λαχανιάζοντας πίσω από τα παιδιά, τη δουλειά και το σπίτι, χωρίς να κάνουν ένα pause. Σαν μηχανές δηλαδή… ή, μάλλον όχι, μιας και οι μηχανές κάποια στιγμή βγαίνουν από την πρίζα και ξαποσταίνουν.

Τα τρία τέταρτα των γυναικών είπαν (φυσικά!) ότι νιώθουν να ζουν τη ζωή τους ολοκληρωτικά για άλλους ανθρώπους, ενώ οι μισές παραπονέθηκαν ότι οι δουλειές του σπιτιού δεν είναι δίκαια μοιρασμένες μεταξύ αυτών και των συντρόφων τους, και ότι αυτές αναλαμβάνουν το μερίδιο του λέοντος του νοικοκυριού. (Σιγά το νέο!)

Όσες ζούμε στον αστερισμό παιδιά-δουλειά-σπίτι, δεν χρειαζόμασταν τις έρευνες να μας τα πούνε αυτά. Τα βιώνουμε και τα διαπιστώνουμε καθημερινά. Τις χρειαζόμαστε όμως για να το πουν σε κάποιους που δυσπιστούν για το πόσο ζόρικα περνάει μια μαμά σήμερα, και το πόσο στριμώχνει τον εαυτό της για να βάζει σε τάξη όλους και όλα τα υπόλοιπα. Τις χρειαζόμαστε για εκείνους που λένε «μάνα είναι μόνο μία», και που πίσω από τη συγκεκριμένη φράση, τα δικαιολογούν όλα.

Και βέβαια, τις χρειαζόμαστε για την πολιτεία. Γιατί ο χρόνος που ψάχνουμε και δεν βρίσκουμε, είναι σε άμεση συνάρτηση και με τη βοήθεια που σου δίνει το κράτος. Με τις παροχές που σου προσφέρει. Και εδώ, σε αυτή τη χώρα, δεν είσαι σίγουρος ούτε για τα βασικά. Ούτε για το αν το κράτος θα πάρει το παιδί σου στον παιδικό σταθμό.

ΥΓ. Μερικά ωραιότατα δώρα που μπορείτε να κάνετε στη μαμά-γυναίκα των παιδιών σας τη Γιορτή της Μητέρας: Αφήστε την να κοιμηθεί το πρωί όσο θέλει. Αναλάβετε όλες τις δουλειές του σπιτιού, έστω και για μια μέρα, εκείνη τη μέρα. Ταΐστε τους όλους. Πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό. Και δεκατιανό και απογευματινό. Και ό,τι ζητήσουν ενδιάμεσα. Και το καλύτερο: Διώξτε την από το σπίτι. Για όλο το Σαββατοκύριακο. Δεν νομίζω να έχει πρόβλημα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News