Κι ενώ μαίνεται η κόντρα για το αν είναι ο Μ. Καραγάτσης σεξιστής και η «Μεγάλη Χίμαιρα» μια αποθέωση της πατριαρχίας, κι ενώ περισσεύουν οι καβγάδες για το αν πρέπει να αποδομούνται κατά τέτοιο τρόπο η λογοτεχνία και η τέχνη ή όλα αυτά είναι φαινόμενα μιας woke υπερβολής που έχει χάσει το δάσος βλέποντας μονόφθαλμα το δέντρο, κι ενώ τα λαϊκά δικαστήρια στήνονται σε διαδικτυακούς τοίχους για να δικάσουν πλέον τους πάντες, το όνομα ενός συγγραφέα έρχεται στο προσκήνιο και το μαθαίνουν όλοι. Μέχρι και η κυρία που το μόνο βιβλίο που έχει δει ποτέ στη ζωή της είναι της Χρυσηίδας Δημουλίδου.
Θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε και αυτή τη διαπίστωση ανάμεσα στις υπόλοιπες, σχετικά με το θέμα που ξεφύτρωσε μια καλοκαιρινή πρωία μπροστά μας και πυροδότησε απανωτά ντιμπέιτ. Ξαφνικά, μαθαίνει τον Καραγάτση και εκείνος που μέχρι τώρα αγνοούσε την ύπαρξή του. Θα μου πείτε, τον μαθαίνει με λάθος τρόπο, διαμέσου ενός πολέμου σχολιαστών που τον έχουν βάλει στη μέση. Eρχεται σε επαφή μαζί του από τα «cancel» και τα «hashtag» και τίποτα περισσότερο. Και το πιθανότερο είναι ότι θα μείνει σ’ αυτή την επιδερμική προσέγγιση, που τείνει να γίνει ο νέος τρόπος γνωριμίας μας με τα πράγματα.
Θα διαβάσει Καραγάτση ο μέσος χρήστης του διαδικτύου που τον σχολιάζει τώρα, αραδιάζοντας επιχειρήματα σαν να έχει κάνει διδακτορικό επάνω «στη γενιά του 30»; Ή, μήπως, με αφορμή την αντιπαράθεση, θα καθίσει να μελετήσει το έργο του συγγραφέα για να διαπιστώσει πόσος σεξισμός παίζει εκεί μέσα ή, τέλος πάντων, να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι τι είναι αυτός ο λογοτέχνης που βρέθηκε στο επίκεντρο επειδή ένα άρθρο, κάποιας αρθρογράφου, σε μια ιστοσελίδα, κατέκρινε την οπτική του;
Θα ήταν ευχής έργον να συνέβαινε κάτι τέτοιο. Να γίνονταν αφορμή οι αντιπαραθέσεις για να διαβάσουν λογοτεχνία περισσότεροι άνθρωποι. Εστω και για να την κράξουν κάτω από αναρτήσεις. Αλλά τουλάχιστον με επιχειρήματα, με τις διαπιστώσεις της γνώσης που αποκόμισαν από μια προσπάθεια εμβάθυνσης που τους επέτρεψε να δουν κάτω από το πρώτο επίπεδο, πέρα από την επιφάνεια.
Oνειρα θερινής νυκτός. Καμία γνώση και καμία εμβάθυνση δεν θα έρθει από αυτό το λογοτεχνικό beef, παρά μόνο ένα όνομα συγγραφέα και τα σχόλια σχετικών και άσχετων, που ανακυκλώνονται εν είδη τίτλων και γίνονται ένα στο μεγάλο χωνευτήρι της οθόνης. Ο ανίδεος απλώς θα μάθει ότι ένας έλληνας συγγραφέας προκαλεί αντιδράσεις. Οτι τον λένε Μ. Καραγάτση, και ότι το βιβλίο του, η «Μεγάλη Χίμαιρα», κάτι του θυμίζει. Οχι, δεν το έχει στη βιβλιοθήκη του. Μπορεί να μην έχει καν βιβλιοθήκη. Ούτε το έχει διαβάσει σε κάποια παραλία.
Ξέρετε από πού θυμάται ο μέσος χρήστης, και σχολιαστής των δικαστηρίων του πληκτρολογίου, τη «Μεγάλη Χίμαιρα»; Από μια τηλεοπτική σειρά τη θυμάται. Από το «Μαέστρο» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Σε επεισόδιο του πρώτου κύκλου, που είχε και τον ίδιο τίτλο, ο πρωταγωνιστής αγόραζε το βιβλίο. Και τότε είχε γίνει ένας χαμός, θετικός στη συγκεκριμένη περίπτωση, επαναφέροντας δυναμικά το όνομα «Καραγάτσης» στην επικαιρότητα. Μάλιστα, είχε κυκλοφορήσει και η είδηση ότι μετά την προβολή του επεισοδίου το βιβλίο εξαντλήθηκε, κάτι που αποδείχτηκε μύθος.
Τυχαίες πληροφορίες που μπαίνουν στο μυαλό μας από τις οθόνες. Σαν σχεδιαγράμματα χωρίς βάθος οπτικής, με πινέζες βαλμένες εδώ κι εκεί, στα σημεία. Βλέπουμε ονόματα, τίτλους, υπότιτλους, βλέπουμε λέξεις και φράσεις, βλέπουμε θραύσματα περιεχομένου. Δεν βλέπουμε το όλον, το σύνολο, το από κάτω και το από μέσα. Και φυσικά, δεν μας ενδιαφέρει και να το δούμε.
Κάποτε, σε κάποιο βιβλίο Ιστορίας του μέλλοντος, θα υπάρχει κεφάλαιο που θα μιλάει για τον πνευματικό εκφυλισμό του σύγχρονου ανθρώπου, τη μαλθακότητα του νου του και την αδυναμία του για αληθινή γνώση, στην εποχή της ασυνάρτητης πληροφορίας του Διαδικτύου. Αυτό το κεφάλαιο μπορεί να τιτλοφορηθεί «Καραγάτσης» και να ξεκινάει με τα ντιμπέιτ μας.
Λίλα Σταμπούλογλου
κατά εικονικόν κόσμον Λίλα Τρου Στορι (lilatruestory) Παρελθόν: Γεννήθηκα στην Αθήνα αλλά η καρδιά μου βρίσκεται στην Κομοτηνή. Μεγάλωσα με αγάπη, γαλλικά και πιάνο (σπασικλάκι ολκής). Πριν αποφασίσω τί θέλω να κάνω στη ζωή μου, πέρασα στο πανεπιστήμιο και σπούδασα ιστορία και αρχαιολογία. Όταν το αποφάσισα, βρέθηκα στην αίθουσα μιας δραματικής σχολής να σπουδάζω υποκριτική κι έκανα ένα μεταπτυχιακό στη θεατρολογία. Παρόν: Σχολιάζω, σατιρίζω, μεταμφιέζομαι, υποδύομαι ρόλους, μαγειρεύω, κυλιέμαι στο πάτωμα, γενικά βγάζω το δημιουργικό μου άχτι στη χιουμοριστική διαδικτυακή εκπομπή ''Τρου Στορι'' (www.comedylab.gr). Κάνω το ίδιο στα αγγλικά στο youtube κανάλι lilatruestory. Πειραματίζομαι με το stand up comedy και το comedy σκέτο. Κάνω μουσικές παρωδίες με τους Parodise. Παίζω σε θέατρο-τηλεόραση-κινηματογράφο όποτε μου δίνεται η ευκαιρία. Κατά καιρούς σκηνοθετώ. Αρθρογραφώ. Έχω διατελέσει και ραδιοφωνική παραγωγός και γουστάρω πολύ να το ξανακάνω (δέχομαι προτάσεις). Κυνηγώ likes και retweets στα social media. Τέλος, φτιάχνω πολύ ωραία φοκάτσια. Εξέλιξη τελευταίας στιγμής: Από 18 Οκτώβρη και κάθε Σάββατο μπορείτε να με δείτε στην παράσταση stand up comedy ''50 αποχρώσεις του Greek'' μαζί με τον Σίλα Σεραφείμ. Καθώς επίσης στο Μητσι Show με Γιώργο Μητσικώστα, στο κανάλι Ε (κείμενα-συμμετοχή) και στις Κυριακές γέλιου στο Tin Pan Alley.