Ο «τόπος του εγκλήματος» ήταν το 1ο Πανελλήνιο Μαθητικό Φεστιβάλ Θεάτρου, το οποίο διεξήχθη στις 10 Απριλίου σε σχολείο στην Ιεράπετρα. Δεν χρησιμοποίησα τυχαία τη φράση «τόπος του εγκλήματος», μιας και έγινε έφοδος της αστυνομίας σε αίθουσα, την ώρα που παιζόταν μια παράσταση από μαθητές. Είχε γίνει, λέει, ανώνυμη καταγγελία.

Εδώ αρχίζεις να σκέφτεσαι τι μπορεί να έφερε την αστυνομία σε ένα μαθητικό φεστιβάλ θεάτρου. Μην και κάποιος κατήγγειλε διακίνηση ναρκωτικών επάνω στη σκηνή ή στα παρασκήνια; Κάτι σοβαρό, πάντως, θα έπρεπε να έχει καταγγελθεί για να μπουκάρει η αστυνομία και να πιάσει στα πράσα εφήβους επάνω στη σκηνή, όπως έπιασε τον πρωταγωνιστή του «Adolescence» την ώρα που κοιμόταν στο κρεβάτι του.

Η συνέχεια της ιστορίας από την Κρήτη έρχεται να διαψεύσει κάθε πιθανότητα ομοιότητας με τη γνωστή σειρά. Η αστυνομία κατέφθασε στο φεστιβάλ για να επιθεωρήσει την παράσταση «Ο Εχθρός της Τάξης» του Νάιτζελ Γουίλιαμς, την οποία έπαιζε το 1ο ΕΠΑΛ Ρεθύμνου. Σε μια σκηνή της, μαθητές υποδυόμενοι άλλους μαθητές υποτίθεται ότι έχουν έναν έντονο διάλογο εντός της τάξης και μια μαθήτρια τραβά και πετά στο πάτωμα μια γιρλάντα με ελληνικές σημαίες. Αυτό ενόχλησε κάποιους θεατές που προχώρησαν σε ανώνυμη καταγγελία. 

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της αστυνομίας, ήταν μια διατεταγμένη υπηρεσία εποχούμενης περιπολίας. Οι αστυνομικοί προσέγγισαν το χώρο της εκδήλωσης με διακριτικότητα, χωρίς να διακόψουν ή να παρεμποδίσουν τη διεξαγωγή της παράστασης, ούτε να προβούν σε οποιονδήποτε έλεγχο, προσαγωγή, καταγραφή στοιχείων μαθητών ή σε άλλη ενέργεια που θα περιόριζε την ελευθερία έκφρασης. Στην ίδια ανακοίνωση αναφέρεται επίσης ότι συνομίλησαν αποκλειστικά και μόνο με εκπαιδευτικούς, εκτός της αίθουσας εκδήλωσης, για να ενημερωθούν και να διαπιστώσουν τα καταγγελλόμενα.

Από την πλευρά της, η ΕΛΜΕ Λασιθίου χαρακτήρισε σε δική της ανακοίνωση τη θέα οπλισμένων αστυνομικών οργάνων σε έναν χώρο μαθητικής τέχνης, ύβρι για τη δημοκρατία, σημειώνοντας ότι η δημιουργικότητα των νέων παιδιών παραλίγο να αμαυρωθεί από ένα περιστατικό που δυστυχώς εκφράζει τον νεοσυντηρητισμό και τον σκοταδισμό μιας μερίδας της κοινωνίας μας.

Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα και το διαπιστώνουμε ξανά και ξανά, μέσα από διάφορα περιστατικά. Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν λογικό να καταγγέλλουν σκηνές σε παραστάσεις, ακόμα και μαθητικές, επειδή ό,τι βλέπουν προσβάλλει τη δική τους θεώρηση πάνω στα πράγματα. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να κατέβουν παραστάσεις και καλλιτεχνικές δημιουργίες από χώρους τέχνης, επειδή δεν ταιριάζουν με τη δική τους αισθητική και τα πιστεύω τους. Κάποιοι από αυτούς δεν θα προβούν μόνο σε καταγγελίες, θα πάνε έξω από τα θέατρα με άγριες διαθέσεις και θα προχωρήσουν σε βανδαλισμούς μέσα σε πινακοθήκες. Το έχουμε δει δεκάδες φορές το ίδιο έργο.

Εδώ, όμως, προκύπτουν απορίες και είναι λογικό να δημιουργείται και προβληματισμός σχετικά με το περιστατικό περιπολίας σε μαθητική παράσταση που μας ήρθε από την Κρήτη. Γιατί αντανακλά μια συνθήκη που ναι μεν δεν είναι λογοκρισία, είναι άστοχο να τη χαρακτηρίσεις έτσι, όπως αρκετοί έκαναν, αλλά δεν μπορεί να ιδωθεί και ως επιτυχία εκ μέρους της κοινωνίας μας. Δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα για τους ανθρώπους που σκέφτονται συντηρητικά και καταγγέλλουν σκηνικά και σκηνοθεσίες, αλλά σίγουρα μπορείς να τους δείξεις ότι δεν τους παίρνεις σοβαρά, αγνοώντας την καταγγελία τους ή αντιμετωπίζοντας την με άλλο τρόπο. 

Γιατί, πώς προβαίνεις σε περιπολία έπειτα από μια καταγγελία που, υποθέτει κανείς, μιλούσε για αίσχη πάνω στη σκηνή και για προσβολή εθνικών συμβόλων; Γιατί, τι άλλο να είπε ο ανώνυμος καταγγέλλων στην τηλεφωνική συνομιλία του με το όργανο της τάξης που σημείωνε τα λόγια του; Θα περιέγραψε τι είδε στο μαθητικό φεστιβάλ θεάτρου και γιατί τον ενόχλησε. Μια γιρλάντα με ελληνικές σημαίες που αποτελεί μέρος σκηνικού και πετιέται κάτω, υπό συγκεκριμένες σκηνοθετικές οδηγίες, είναι ικανή να φέρει την αστυνομία σ’ ένα χώρο όπου νέοι άνθρωποι εκφράζονται καλλιτεχνικά; 

Ιδού η απορία, που θα έλεγε και ο Σαίξπηρ. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News