Με βάση τον σχεδιασμό της κυβέρνησης και τις προσδοκίες που καλλιεργούνται, έχει ξεκινήσει ήδη η αντίστροφη μέτρηση: σε λιγότερο από δύο εβδομάδες αναμένονται τα αποκαλυπτήρια των εξαγγελιών του Πρωθυπουργού από το βήμα της ΔΕΘ και από τη στιγμή εκείνη κι έπειτα θα κριθεί το πολιτικό στοίχημα της περιόδου. 

Θα είναι επαρκή τα όσα θα ανακοινώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ώστε να αλλάξουν την πολιτική ατμόσφαιρα και να δώσουν στη ΝΔ τη δημοσκοπική (και εκλογική) δυναμική που έχει χάσει τα τελευταία δύο χρόνια; 

Το ερώτημα θα απαντηθεί στις εβδομάδες που θα ακολουθήσουν και πάντως αυτό δεν θα συμβεί σε «κανονικές συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης». Η σκανδαλολογία δεν θα κοπάσει, η εξεταστική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ θα δώσει νέες αφορμές για γενική πολιτική απαξίωση και νέες παράμετροι θα προστεθούν στην πολιτική εξίσωση, εφόσον επαληθευτούν οι πληροφορίες για τους σχεδιασμούς του Αλέξη Τσίπρα και του Αντώνη Σαμαρά. 

Υπό αυτήν την έννοια, τίποτε πλέον δεν μπορεί να θεωρείται βέβαιο και δεδομένο για τους πολιτικούς συσχετισμούς. 

Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, η κυβέρνηση δεν θα χάσει το δημοσκοπικό προβάδισμα, όμως το κρίσιμο δεν είναι πια αυτό. Είναι αν θα επανακτήσει τα διαπιστευτήρια της κυβερνησιμότητας, που για οποιονδήποτε λόγο είχε εξασφαλίσει τα προηγούμενα χρόνια και πλέον δεν φαίνεται να διαθέτει σε απόλυτο βαθμό. 

Ό,τι κι αν μοιραστεί από τον κυβερνητικό κουμπαρά, το κρίσιμο στοιχείο πλέον θα είναι αν πείθει και παράγει πολιτικά αποτελέσματα το «Μητσοτάκης ή χάος» και η απάντηση δεν φαίνεται ότι είναι πλέον δεδομένη, τουλάχιστον όχι όσο ήταν έως και το 2023. 

Υπό αυτές τις συνθήκες έχει σημασία η έκπληξη που βασίμως πιθανολογείται ότι σχεδιάζει ο Πρωθυπουργός. 

Πολλές από τις εξαγγελίες έχουν ήδη προεξοφληθεί, οπότε μία έκπληξη είναι μάλλον αναγκαία. Η επίδρασή της δεν μπορεί να θεωρείται βέβαιη. Αν λείψει όμως, δύσκολα θα αλλάξει το κλίμα και ακόμη δυσκολότερα θα γίνουν πειστικά τα εκλογικά διλήμματα. 

Εν αναμονή αυτών, το Μαξίμου φαίνεται ότι έχει βάλει τα πάντα σε μία εκλογική ζυγαριά. Από τις συζητήσεις με κυβερνητικά στελέχη καταλαβαίνει κανείς ότι μετριέται και υπολογίζεται κατά βάση το ποιοι θα ωφεληθούν και πόσο από τις αναμενόμενες φοροελαφρύνσεις, ή πόσο δε θα δυσαρεστηθούν οι ιδιοκτήτες ακινήτων από τα μέτρα για τη στέγαση και πόσο την ίδια στιγμή θα αισθανθούν ότι διευκολύνονται όσοι αναζητούν αξιοπρεπείς συνθήκες στέγασης σε κόστος που να αντέχεται. Για τολμηρές και φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις βέβαια, ούτε λόγος.

Και, φυσικά, όλα αυτά πρέπει να έχουν σχετικά άμεσα και αισθητά αποτελέσματα. 

Σε ένα τέτοιο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, οι εφετινές εξαγγελίες της ΔΕΘ θα διαμορφώσουν το κρισιμότερο στοίχημα για την κυβέρνηση, αλλά και για την (όποια) αντιπολίτευση. Θα καθορίσουν το πλαίσιο των προσδοκιών που μπορεί να περιγράψει η πρώτη και το κατά πόσον θα είναι πειστική και ρεαλιστική μία αντιπρόταση. 

Δεν θα πρέπει πάντως να υποτιμάται εν όψει όλων αυτών ένα στοιχείο που μπορεί να έχει επίδραση καταλυτική.

Είναι η διεθνής συγκυρία και οι ενδεχόμενες ανατροπές σε πολλά μέτωπα, για τις οποίες εφιστούν την προσοχή πολιτικοί, διπλωματικοί και οικονομικοί παράγοντες. Συμμαχίες αναδιατάσσονται, συσχετισμοί αναδιαμορφώνονται και πολλά από τα πρόσφατα δεδομένα μεταβάλλονται, είτε δει κανείς τις εξελίξεις στο Ουκρανικό, είτε στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου. 

Υπό αυτό το πρίσμα, οφείλει κάποιος να έχει υπόψη ότι το 1,5 δισ. των εξαγγελιών της ΔΕΘ (ή και το κάτι περισσότερο από αυτό) ίσως και να μην είναι η κρισιμότερη παράμετρος της περιόδου που ξεκινά. Το στοίχημα μπορεί και να είναι μεγαλύτερο και το σωστό «ποντάρισμα» μάλλον είναι πολύ πιο περίπλοκο από ό,τι πιστεύουμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News