Δεν είμαστε μια πραγματικά φιλόζωη χώρα. Οι ειδήσεις για κακοποιήσεις ζώων δίνουν και παίρνουν, ειδικά στην επαρχία, και η νομοθεσία έγινε πιο αυστηρή μόλις τα τελευταία χρόνια, τιμωρώντας τα αυτονόητα. Τα πράγματα σαφώς έχουν βελτιωθεί, αλλά σίγουρα όχι τόσο ώστε να πει κανείς ότι έχει επέλθει κάποια θεαματική αλλαγή. Ακόμα θεωρούμε τα ζώα κτήμα μας, κατώτερα πλάσματα που δεν αξίζουν ιδιαίτερο σεβασμό και που, αν τα κακομεταχειριστούμε, δεν χάλασε και ο κόσμος.
Η κακή νοοτροπία σε σχέση με τα ζώα είναι ο κοινός παρονομαστής πολλών επιμέρους συμπεριφορών και καταστάσεων. Μια από αυτές είναι σίγουρα η ελλιπής προσοχή αρκετών στη συμπεριφορά του ζώου το οποίο βρίσκεται υπό την κηδεμονία τους. Βλέπεις οικόσιτους σκύλους που η αγριάδα τους συναγωνίζεται την αγριάδα ζώου στη ζούγκλα. Και από δίπλα βλέπεις τον ιδιοκτήτη να κοκορεύεται γι’ αυτό. Να του αρέσει που κρατά από το λουρί ένα μικρό θηρίο το οποίο γρυλίζει σε ό,τι κινείται. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που δεν έχουν ιδέα γιατί ο σκύλος τους κατέληξε να είναι επιθετικός, αλλά δεν έχουν και καμία πρόθεση να το αντιμετωπίσουν με την κατάλληλη εκπαίδευση.
Ας πούμε ότι το κατοικίδιό σου δεν είναι φιλικό ή έχει στιγμές που το άγριο ένστικτό του υπερισχύει. Ζώο είναι, στην τελική, και είναι φυσιολογικό να αγριεύει ενίοτε. Τα στερεότυπα εδώ είναι πολλά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος μύθος από εκείνον που λέει ότι κάποιες ράτσες σκύλων, όπως τα Πιτ Μπουλ για παράδειγμα, είναι πιο επιθετικές από άλλες. Κανένα σκυλί δεν γεννιέται επιθετικό λόγω ράτσας, γίνεται γιατί βιώνει αρνητικά συναισθήματα κατ’ επανάληψη. Μπορεί να είναι θέμα απομόνωσης και έλλειψης κοινωνικοποίησης, ακατάλληλη φύλαξη, κακοποίηση και τραυματικές καταστάσεις που έχει βιώσει.
Η ευθύνη για τις αντιδράσεις ενός ζώου ανήκει αποκλειστικά στον άνθρωπο που το έχει υπό την προστασία του. Ως κηδεμόνας οικόσιτου ζώου οφείλεις να γνωρίζεις τη συμπεριφορά του και να λειτουργείς προληπτικά σε σχέση με τους άλλους. Αν ο σκύλος σου είναι επιθετικός, δεν τον δένεις έξω από μια καφετέρια για να πιεις εσύ καφέ μέσα. Ή, τουλάχιστον, αν το κάνεις, του φοράς ένα φίμωτρο. Και, φυσικά, ενδιαφέρεσαι για το πρόβλημα. Το ψάχνεις και προσπαθείς να το λύσεις ακολουθώντας τις οδηγίες ενός ειδικού εκπαιδευτή.
Ακουσα τη μαρτυρία του ανθρώπου που τον δάγκωσε ο σκύλος, τον οποίο η δίδυμη αδελφή της μητέρας του Στέφανου Τσιτσιπά είχε αφήσει δεμένο σε ένα δέντρο. Δέχτηκε μια αναπάντεχη επίθεση εκεί που περπατούσε και κατέληξε στο νοσοκομείο για ράμματα. Το σοκαριστικό στο συγκεκριμένο περιστατικό δεν είναι ο σκύλος που δάγκωσε, αλλά η αντίδραση του ιδιοκτήτη του, της κυρίας δηλαδή που τον είχε αφήσει δεμένο χωρίς την επίβλεψή της και χωρίς προστατευτικό φίμωτρο. Ακόμα χειρότερο είναι ότι, αφού ο σκύλος επιτέθηκε, η κυρία τον πήρε και έφυγε αφήνοντας τον πληγωμένο άνθρωπο αβοήθητο, κάτι που δεν απέχει πολύ από τους οδηγούς που χτυπούν έναν περαστικό και τον παρατούν και φεύγουν. Για την ακρίβεια, δεν απέχει καθόλου.
Η ασυνειδησία είναι η λέξη που ταιριάζει εδώ, όπως ταιριάζει και σε πλήθος άλλων συμπεριφορών που βλέπουμε γύρω μας. Μια εξοργιστική απάθεια που δυστυχώς απλώνεται σαν ιστός στην κοινωνία και έχει πάντα δυσάρεστες συνέπειες. Τις οποίες είθισται να αποδίδουμε στην κακιά στιγμή, ενώ ξεκάθαρα είναι κάτι που προκύπτει από την ασυνείδητη και απρόσεκτη συμπεριφορά μας. Ο σκύλος δαγκώνει, αλλά δεν βαριέσαι, λες, τον δένω όπου να ’ναι για να πιω το καφεδάκι μου ή να κάνω τα ψώνια μου. Και αν συμβεί το κακό, γίνομαι Λούης άμα λάχει.
«Θέλω μόνο να μου ζητήσει μια συγγνώμη και να προσέξει τον σκύλο της, δεν θέλω τίποτε άλλο», είπε ο άνθρωπος που στα καλά καθούμενα είδε στο πόδι του να μπήγονται τα δόντια ενός λυκόσκυλου. Τον άκουσα που μιλούσε στις κάμερες. Απόλυτα πράος και καλοπροαίρετος, χωρίς καμία διάθεση να ρίξει την ευθύνη στο ζώο (γιατί πολλοί αυτό θα έκαναν), είπε τα αυτονόητα.
Συγγνώμη ζήτησε, διαμέσου του δικηγόρου της, η μητέρα του Στέφανου Τσιτσιπά εκ μέρους της αδελφής της. Και δήλωσε ότι θα αναλάβει όποια ευθύνη της αναλογεί αναφορικά με το συμβάν. Ας προβληματιστεί ταυτόχρονα και για τη συμπεριφορά του σκύλου και πώς μπορεί να τη διορθώσει.
Λίλα Σταμπούλογλου
κατά εικονικόν κόσμον Λίλα Τρου Στορι (lilatruestory) Παρελθόν: Γεννήθηκα στην Αθήνα αλλά η καρδιά μου βρίσκεται στην Κομοτηνή. Μεγάλωσα με αγάπη, γαλλικά και πιάνο (σπασικλάκι ολκής). Πριν αποφασίσω τί θέλω να κάνω στη ζωή μου, πέρασα στο πανεπιστήμιο και σπούδασα ιστορία και αρχαιολογία. Όταν το αποφάσισα, βρέθηκα στην αίθουσα μιας δραματικής σχολής να σπουδάζω υποκριτική κι έκανα ένα μεταπτυχιακό στη θεατρολογία. Παρόν: Σχολιάζω, σατιρίζω, μεταμφιέζομαι, υποδύομαι ρόλους, μαγειρεύω, κυλιέμαι στο πάτωμα, γενικά βγάζω το δημιουργικό μου άχτι στη χιουμοριστική διαδικτυακή εκπομπή ''Τρου Στορι'' (www.comedylab.gr). Κάνω το ίδιο στα αγγλικά στο youtube κανάλι lilatruestory. Πειραματίζομαι με το stand up comedy και το comedy σκέτο. Κάνω μουσικές παρωδίες με τους Parodise. Παίζω σε θέατρο-τηλεόραση-κινηματογράφο όποτε μου δίνεται η ευκαιρία. Κατά καιρούς σκηνοθετώ. Αρθρογραφώ. Έχω διατελέσει και ραδιοφωνική παραγωγός και γουστάρω πολύ να το ξανακάνω (δέχομαι προτάσεις). Κυνηγώ likes και retweets στα social media. Τέλος, φτιάχνω πολύ ωραία φοκάτσια. Εξέλιξη τελευταίας στιγμής: Από 18 Οκτώβρη και κάθε Σάββατο μπορείτε να με δείτε στην παράσταση stand up comedy ''50 αποχρώσεις του Greek'' μαζί με τον Σίλα Σεραφείμ. Καθώς επίσης στο Μητσι Show με Γιώργο Μητσικώστα, στο κανάλι Ε (κείμενα-συμμετοχή) και στις Κυριακές γέλιου στο Tin Pan Alley.