Αύγουστος είναι και δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει· αυτό συμβαίνει σχεδόν πάντα, αν δεν προκύψει κάτι δραματικό: η κυβέρνηση κατεβάζει τα μολύβια και πάει διακοπές (έστω κι αν λέει ότι δεν πάει). Μαζί της και η αντιπολίτευση και όλη μαζί η πολιτική τάξη της χώρας, ακόμη και οι πιο μαχητικοί εκπρόσωποι της.

Υπό αυτή τη συνθήκη, ως συνήθως, αναμένεται η πολιτική πρεμιέρα του Σεπτεμβρίου, που φέτος όμως θα έχει κάποιες ιδιαιτερότητες.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξακολουθεί να μην έχει ορατό αντίπαλο. Αυτό φαίνεται ότι έχει κάνει ορισμένους να σκέφτονται σοβαρά διάφορα ενδεχόμενα και μεταξύ αυτών πρώτος είναι μάλλον ο Τσίπρας, που πιστεύει (ή έχει πειστεί), ότι είναι ο μόνος που μπορεί να καλύψει το κενό. Θα φανεί αν μπορεί, αν και όταν κάνει το βήμα.

Μέχρι τότε θα ισχύει κάτι, που υπό μία έννοια το λες και στοιχείο κανονικότητας: η κυβέρνηση και ο Μητσοτάκης, όσο δεν έχουν αντίπαλο στο πολιτικό πεδίο, πρέπει να πείσουν για ορισμένα πράγματα, απλά και καθημερινά.

Πρέπει φερ’ ειπείν να  πείσουν ότι το ρεύμα δεν είναι ακριβό και ότι άδικα και άσκοπα γκρινιάζει ο κόσμος, που βλέπει να πληρώνει περίπου 20% ακριβότερα από πέρυσι δίχως να καταλαβαίνει για ποιον ακριβώς λόγο.

Πρέπει επίσης να πείσουν ότι δεν υπάρχει πληθωρισμός, παρόλο που τρέχει με περισσότερο από 3% και δεν φαίνεται να κόβει ταχύτητα. Κάποιοι (ακόμη και στο Μαξίμου) δεν φαίνεται να έχουν πειστεί ότι συμβαίνει αυτό και μοιάζουν να θεωρούν τα όσα γίνονται γνωστά κάτι σαν κακόβουλες διαδόσεις. Κάτι αντίστοιχο με την έρευνα της ευρωπαϊκής εισαγγελίας για τον ΟΠΕΚΕΠΕ και τα υπόλοιπα.

Αυτό για το οποίο πρέπει να πείσει ακόμη περισσότερο η κυβέρνηση, είναι ότι δεν τρέχει και τίποτε πολύ σοβαρό με το στεγαστικό και ότι το να μην μπορεί κάποιος να βρει πού θα μείνει σε συνθήκες στοιχειώδους αξιοπρέπειας, είναι απλώς μία εσφαλμένη εντύπωση, μία πλάνη.

Πρέπει επίσης να πείσει και να εξηγήσει στους συνταξιούχους, για ποιον ακριβώς λόγο έχουν αφεθεί στη μοίρα τους όλα αυτά τα χρόνια, ή μάλλον στη μοίρα που τους επιφύλασσε ο Κατρούγκαλος. Το ίδιο ισχύει και για την περιβόητη μεσαία τάξη, που έχει μείνει εκεί που την άφησε ο Τσακαλώτος.

Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός μπορεί να μην έχουν προς το παρόν σοβαρό πολιτικό αντίπαλο, έχουν όμως πολλές απαντήσεις να δώσουν στις δύσκολες «εξετάσεις» του Σεπτεμβρίου. Το θέμα συνοψίζεται στο πολύ απλό «αφού η οικονομία “πετάει” γιατί “δεν βγαίνει ο μήνας”».

Θα κάνει λάθος όποιος αρχίσει να λέει ότι έχει πιάσει τη φοροδιαφυγή και έχει αυξήσει τον κατώτατο μισθό. Το πρώτο θα είναι λάθος, γιατί ακόμη και αν υποθέσουμε ότι ισχύει, δεν υπάρχει ορατό ανταποδοτικό όφελος στις υπηρεσίες που παρέχει το κράτος. Το δεύτερο είναι άκυρο, αφού αυτός ο μισθός εξακολουθεί να μην  επαρκεί για την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών.

Μπορεί να πείσει λοιπόν η κυβέρνηση για όλα αυτά (και μερικά ακόμη);

Η απάντηση είναι προφανής: Με τα λόγια, όχι. Πρέπει να κάνει κάτι, συγκεκριμένο και αποτελεσματικό. Και μάλλον δεν θα έχει άπειρες ευκαιρίες για αυτό, ούτε φυσικά και χρόνο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News