Ενας παππούς πήγε να πάρει το εγγόνι του από βρεφονηπιακό σταθμό στον Χολαργό και πήρε λάθος παιδί. Το κατάλαβε όταν επέστρεψε σπίτι, το παιδί επεστράφη άμεσα στον σταθμό και ο ίδιος είπε στην αστυνομία ότι δεν έβλεπε καλά γιατί δεν είχε τα γυαλιά του.

Οπως ήταν λογικό, σχηματίστηκε δικογραφία για παραμέληση εποπτείας ανηλίκου κάτω των δύο ετών εις βάρος του ηλικιωμένου και του παιδικού σταθμού, ενώ ο δήμαρχος Χολαργού έδωσε εντολή άμεσης διενέργειας ένορκης διοικητικής εξέτασης για να εξακριβωθεί αν η διαδικασία αποχώρησης των παιδιών τηρήθηκε σύμφωνα με τους προβλεπόμενους κανονισμούς.

Από όσο μπορεί να καταλάβει κανείς από το συγκεκριμένο περιστατικό, και από το γεγονός ότι μόλις έγινε αντιληπτό το λάθος το παιδί επεστράφη στο σχολείο, μάλλον δεν υπήρχε δόλος. Ηταν ένας ηλικιωμένος άνθρωπος που η όραση τού έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι. Και για τη δική του οικογένεια, που είδε ένα ξένο νήπιο να καταφτάνει σπίτι, και για την άλλη οικογένεια, που συνειδητοποίησε ότι κάποιος είχε πάρει το παιδί της.

Από όσα διαβάσαμε για το συμβάν, δεν ήταν άγνωστος ο παππούς στους νηπιαγωγούς. Ηξεραν δηλαδή ότι αυτός ο άνθρωπος έρχεται και παίρνει το εγγόνι του, αλλά εκείνο το μεσημέρι τού έδωσαν άλλο παιδί. Προφανώς έγινε λάθος και από τις δύο πλευρές. Οσο, όμως, κι αν είναι εμφανής η απουσία δόλου σε ό,τι συνέβη εδώ, προφανώς ήταν κάτι που δεν έπρεπε να συμβεί, ούτε δικαιολογείται κάτω από τον τίτλο «έγινε μπέρδεμα».

Οσοι έχουμε βρεθεί στη θέση του κηδεμόνα που περιμένει να παραλάβει παιδιά από παιδικούς σταθμούς και δημοτικά σχολεία καταλαβαίνουμε πολύ καλά τη συνθήκη που μπορεί να δημιουργήσει τέτοια αδικαιολόγητα μπερδέματα. Αν μπορεί κάτι να περιγράψει την κατάσταση την ώρα του σχολάσματος είναι μια λέξη: χαμός. Από την έξω πλευρά της σχολικής αυλόπορτας συνωστίζονται οι κηδεμόνες και από τη μέσα τα παιδιά που βγαίνουν κατά δεκάδες από τις τάξεις. Οσο και αν οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν να τηρήσουν μια σειρά για να μη βγαίνουν τα παιδιά όλα μαζί, ο χαμός δεν αποφεύγεται.

Οταν τα παιδιά είναι μικρά, δίνονται κατά το σχόλασμα στον κηδεμόνα τους από έναν ή περισσότερους εκπαιδευτικούς, που αναλαμβάνουν να τα παραδώσουν ένα-ένα. Τα περισσότερα σχολεία ζητούν από τους γονείς να υπογράψουν υπεύθυνες δηλώσεις για το ποιος, εκτός από τους ίδιους, μπορεί να παραλαμβάνει τα παιδιά τους. Στις δηλώσεις αυτές πρέπει να συμπληρώσεις το ονοματεπώνυμο, τον αριθμό ταυτότητας και το τηλέφωνο όσων παίρνουν από εσένα, τον γονιό, αυτή την ευθύνη.

Ψάχνοντας, ωστόσο, για το τι ακριβώς ισχύει, με αφορμή αυτό το περιστατικό που ήρθε στο φως της δημοσιότητας, αλλά και άλλα ατυχέστατα περιστατικά που έχουν κατά καιρούς συμβεί, διαπιστώνεις ότι τα πράγματα είναι κάπως θολά ως προς το τι πρέπει να κάνει το σχολείο κατά το σχόλασμα. Ο εκπαιδευτικός οφείλει, ασφαλώς, να βεβαιωθεί ότι το παιδί θα το παραλάβει ο σωστός άνθρωπος και υποτυπωδώς θα ελέγξει και ποιος είναι. Στο δημοτικό που πάνε τα παιδιά μου, για παράδειγμα, ο κάθε μαθητής κατά την έξοδό του δείχνει το πρόσωπο που τον περιμένει, και έτσι ο εκπαιδευτικός το αφήνει να φύγει. Υποπτεύομαι ότι στα περισσότερα δημοτικά και νηπιαγωγεία κάτι ανάλογο πράττουν.

Οταν, όμως, μιλάμε για ένα ανήλικο ενός έτους ή για ένα βρέφος, τι να βεβαιώσει και πώς; Η ευθύνη ενός βρεφονηπιακού σταθμού εδώ είναι τεράστια, ώστε να πραγματοποιείται η διαδικασία παράδοσης με απόλυτη ασφάλεια και να αποφεύγονται τέτοια λάθη.

Ας γίνει αυτή η ιστορία μια αφορμή για να ξεσκονίσουν οι αρμόδιοι φορείς τους κανονισμούς παραλαβής νηπίων και μαθητών και να θέσουν, ίσως, πιο αυστηρές διευκρινίσεις. Αλλά και μια αφορμή να τηρούνται κατά γράμμα οι κανονισμοί από τους υπεύθυνους στα σχολεία. Ενας παππούς που δεν βλέπει καλά δεν αποτελεί δικαιολογία για ένα τέτοιο μπέρδεμα. Ας συμφωνήσουμε ότι αυτά καλό είναι να μη γίνονται.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News