Μια παρέα φεύγει από το γήπεδο. Στον δρόμο συναντά μια άλλη παρέα, νταήδων οπαδών. Η παρέα των νταήδων τους την πέφτει και ρωτάει «τι ομάδα είστε;». Η λάθος απάντηση θα οδηγήσει σε ξύλο.

Πόσες φορές το έχουμε ακούσει; Πόσες φορές έχουμε διαβάσει αυτή την είδηση; Ιδια συνθήκη με παραλλαγές σεναρίου και τον νταή οπαδό να αλλάζει χρώματα φανέλας. Ιδια παράσταση τρέλας και παραλογισμού, που ξεκινάει με αφορμή τη «λάθος απάντηση». Το «λάθος χρώμα φανέλας», τη «λάθος θύρα».

Ολα σε εισαγωγικά, μόνο εκεί μέσα μπορείς να τα βάλεις. Γιατί πώς να κατανοήσεις ότι ένας άνθρωπος είναι έτοιμος να επιτεθεί σε όποιον υποστηρίζει μια άλλη ομάδα; Οτι ξυπνάει με την επιθυμία να βγει στον δρόμο και να αναζητήσει θύματα; Τους οπαδούς-εχθρούς. Να δείρει, να πλακωθεί, να φοβερίσει. Να γίνει ένα τέρας. Και μετά να πάει στα στέκια του, τα οπαδικά λημέρια, και να καυχιέται για τη βία που έσπειρε στους αντιπάλους.

Και να που το τέρας δεν έδειρε μόνο, σκότωσε. Ηταν βέβαιο ότι θα σκότωνε κάποτε. Και κάπως έτσι, η εικόνα της είδησης πάγωσε εμπρός μας. Δεν είναι μία από τις πολλές που ακούμε καθημερινά στις ειδήσεις και τις προσπερνάμε. Τώρα ο προβολέας έπεσε πάνω στο κακό κι έμεινε εκεί.

Ενα twist της ζωής που σε κοκαλώνει. Και σου δείχνει ποια είναι η πραγματικότητα του φανατισμού στα γήπεδα και πού μπορεί να οδηγήσει. Οχι μόνο σε σπασμένα πλευρά και μύτες. Σε υλικές ζημιές και φασαρίες. Μπορεί να οδηγήσει και σε αφαίρεση ζωής.

Τώρα καταλαβαίνουμε και ότι μας αφορά όλους. Γιατί ο νταής οπαδός μπορεί να βρεθεί στο διάβα μας και να κάνει την ερώτηση, περιμένοντας να του δώσουμε τη λάθος απάντηση. Αυτή που περιμένει για να ξεσπάσει το φανατισμό του επάνω μας.

Διάβασα τις συλλυπητήριες ανακοινώσεις των ομάδων για τον 19χρονο Αλκη Καμπανό. Το «καταδικάζουμε τη βία» ήταν κοινός τόπος σε όλες. Φυσικά είστε εναντίον της βίας. Καλά κάνετε και το δηλώνετε, αλλά τώρα είναι πολύ αργά. Τώρα ένα 19χρονο παιδί σκοτώθηκε και ο χαμός του ήταν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Το αφήσατε κι εσείς να συμβεί με τη στάση σας απέναντι στη βία που βρυχάται μέσα κι έξω από τα γήπεδά σας.

Τη βλέπετε, την ακούτε, την ξέρετε την οπαδική βία. Τι έχετε κάνει για να την περιορίσετε; Γεννάται μέσα στα στέκια των φιλάθλων σας και αναζωπυρώνεται, χωρίς να τη σβήνει κανείς. Και δίνει χώρο, στις εξέδρες, σε ανθρώπους που είναι έτοιμοι για όλα. Σε δολοφόνους και σεσημασμένους αλήτες.

Η πιο αληθινή ανακοίνωση που διάβασα ήταν από τους οργανωμένους οπαδούς της ΑΕΚ, τους «ORIGINAL 21». Ξεκινούσε με το «Οχι άλλη υποκρισία! Ελεος!» Και αφού περιέγραφε με ειλικρίνεια αυτό που συμβαίνει στο οπαδικό κίνημα, κατέληγε με το εξής: «Τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια αλλά και μια συγγνώμη στην οικογένεια του Αλκη. Οχι γιατί ήμασταν εμείς ηθικοί ή φυσικοί αυτουργοί της στυγερής δολοφονίας του γιου τους… Αλλά γιατί δεν κάναμε τίποτα τόσο καιρό να την αποτρέψουμε».

Αυτό θα έπρεπε να ειπωθεί από όλες τις ομάδες, τους συλλόγους, τις οργανώσεις, τους συνδέσμους. Και την επόμενη μέρα, θα έπρεπε όλοι να ξεκινήσουν καμπάνιες για να διώξουν τον νταή από τους κόλπους τους. Τον φανατισμένο οπαδό που, όπως ο ταύρος, επιτίθεται στο πανί με το χρώμα που δεν του αρέσει. Τον αλητάμπουρα που θεωρεί τη βία εναντίον του «αντίπαλου» οπαδού φόρο τιμής στη δική του ομάδα.

Το θέμα είναι ότι δεν θέλουν να του δείξουν την πόρτα. Αν ήθελαν, θα το είχαν κάνει εδώ και καιρό.

ΥΓ. Για κάθε Αλκη. Μαθητές του Πειραματικού Σχολείου Θεσσαλονίκης σχημάτισαν με τις τσάντες τους τη φράση, στο προαύλιο του σχολείου τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News