Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει αποφασίσει να απευθυνθεί στους «νοικοκυραίους», έστω και κάπως άκομψα και σπασμωδικά, με αφορμή τη συζήτηση για την τάξη στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, όμως η αμέλεια ορισμένων υπουργών της σε άλλα ζητήματα είναι από εντυπωσιακή έως και εξοργιστική.
Κατά πληροφορίες, και σύμφωνα με καταγγελίες, ένα χρόνιο πρόβλημα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχει πάρει εφέτος πρωτοφανείς διαστάσεις.
Είναι οι ελλείψεις και οι κενές θέσεις αναπληρωτών καθηγητών στα σχολεία, που για έναν συνδυασμό λόγων και παραμέτρων παραμένουν υψηλές, έναν και πλέον μήνα μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς.
Σύμφωνα με πηγές που έχουν εικόνα του προβλήματος, οι ελλείψεις φτάνουν τις 7.500 σε ολόκληρη τη χώρα, καθώς, αφενός το υπουργείο Παιδείας δεν φρόντισε εγκαίρως να δρομολογήσει τις διαδικασίες για τις έγκαιρες προσλήψεις, αφετέρου η έκρηξη του στεγαστικού προβλήματος σε απομακρυσμένες περιοχές λειτουργεί αποτρεπτικά και για τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς.
Το πρόβλημα είχε επισημανθεί εγκαίρως πριν από το τέλος της προηγούμενης σχολικής χρονιάς –και μάλιστα από το Μέγαρο Μαξίμου– στην υπουργό Παιδείας Σοφία Ζαχαράκη. Παρ’ όλα αυτά, όμως, με την έναρξη του νέου εκπαιδευτικού έτους διαπιστώθηκε ότι δεν είχαν καν γίνει εγκαίρως οι αναγκαίες ενέργειες.
Το ζήτημα απασχόλησε και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, με αποτέλεσμα να συγκληθεί τις προηγούμενες ημέρες ειδική σύσκεψη με τη συμμετοχή της υπουργού Παιδείας και αρμοδίων του οικονομικού επιτελείου. Σύμφωνα με πληροφορίες, παρά τις πιέσεις από την ηγεσία της κυβέρνησης, η λύση στο πρόβλημα δεν φαίνεται εύκολη στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και καθώς η σχολική χρονιά προχωρεί, οι θέσεις παραμένουν κενές και δεν διαφαίνεται πώς, έστω και καθυστερημένα, θα καταστεί δυνατή η έστω και μερική κάλυψη θέσεων και η τοποθέτηση καθηγητών.
Οσοι παρακολουθούν τον τομέα της εκπαίδευσης και, φυσικά, κατεξοχήν οι γονείς και οι μαθητές, μιλούν για μια σοβαρή ένδειξη της αβελτηρίας στο συγκεκριμένο κρίσιμο πεδίο. Διαπιστώνουν δε ότι, παρά τις συνεχείς εξαγγελίες και την υλοποίηση κάποιων έργων εκσυγχρονισμού των υποδομών (πρόγραμμα «Μαριέττα Γιαννάκου», κ.ά.) ή τη συμφωνία για τα Πρότυπα Σχολεία με το Ιδρυμα Ωνάση, η μέση εκπαίδευση παραμένει ο μεγάλος ασθενής, δίχως μάλιστα να διαφαίνεται κάποια μελέτη, σχεδιασμός ή και πρόθεση για τις απαραίτητες και επείγουσες παρεμβάσεις.
