200-300.000 νεκροί, 6 εκ.πρόσφυγες  και 7-8 εκατ. εκτοπισμένοι εντός της Συρίας, είναι τα νούμερα που περιγράφουν μιαν εικόνα. Την εικόνα ενός πολέμου που κρατά ήδη τέσσερα χρόνια,  και όπου ο μισός πληθυσμός πολεμά τον άλλο μισό με όπλα που του έχουν δώσει ξένες δυνάμεις.

Τα νούμερα περιγράφουν επίσης την εικόνα μιας παγκόσμιας σύρραξης, καθώς στα εδάφη τούτης  της πολύπαθης χώρας συγκρούονται όλες οι μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις – πλην της Κίνας. Αμερικανοί, Ιρανοί, Ισραηλινοί, Άραβες, Τούρκοι, Γάλλοι, Βρετανοί και πρόσφατα Ρώσοι, τρυπάνε τον εναέριο χώρο της Συρίας υποστηρίζοντας ότι κυνηγούν τους «κακούς» – δηλαδή τους τρομοκράτες. Όμως ποιοι είναι «τρομοκράτες»;

Για τους Ρώσους, «τρομοκράτες» είναι αδιάκριτα όσοι μετέχουν στον ένοπλο αγώνα κατά του καθεστώτος Άσαντ. Για τους Ευρωπαίους, τους Αμερικανούς και τους Άραβες, υπάρχουν αποχρώσεις – «τρομοκράτες» λογίζονται οι πολεμιστές της Αλ Κάιντα και των συνοδοιπόρων της, ενώ δεν λογίζονται οι «μετριοπαθείς αντάρτες» που μάχονται το καθεστώς Άσαντ.

«Χαμένοι στη μετάφραση» λοιπόν, οι ξένοι που βομβαρδίζουν τη Συρία κοντεύουν να αλληλο-εξοντωθούν. Οι αμερικανοί και το ΝΑΤΟ διαμαρτύρονται – «οι Ρώσοι μας ειδοποίησαν ότι σε μια ώρα μέσα θα εξαπολύσουν αεροπορικές επιδρομές και γι΄αυτό μας ζήτησαν να αποφύγουμε τον εναέριο χώρο της Συρίας»  είπαν. Και παρέμειναν.

Οι Ρώσοι ισχυρίζονται ότι πήραν αυτή την πρωτοβουλία μετά από έκκληση του Άσαντ. Λένε πως αποφάσισαν να δράσουν προληπτικά, για να σταματήσουν την τάση ριζοσπαστικοποίησης νεαρών Ρώσων που εντάσσονται στο στρατό του Ισλαμικού Κράτους. Στεντορεία τη φωνή δηλώνουν τέλος, πως έχουν στο στόχαστρό τους τις εγκαταστάσεις του ISIS.

Οι Αμερικανοί (και λοιπές δυνάμεις) επικαλούνται μαρτυρίες της αντιπολίτευσης  – του Συριακού Εθνικού Συνασπισμού – που υποστηρίζουν, ότι  ενώ οι Γάλλοι χτύπησαν εγκαταστάσεις του Ισλαμικού Κράτους, οι Ρώσοι χτύπησαν «μόνον αμάχους» και μάλιστα «σε εκείνες τις περιοχές που είναι πλέον καθαρές από το Ισλαμικό Κράτος έπειτα από τις σκληρές μάχες που έγιναν πέρσυ».

Γεγονός είναι ότι από προχτές ρωσικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν στη Συρία, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με κάποια άλλη χώρα. Ξένοι αναλυτές θεωρούν ότι η κίνηση της Μόσχας δείχνει την ανησυχία της, για μια ενδεχόμενη απώλειας επιρροής σε μια κρίσιμη χώρα-πελάτη που διαθέτει στη Μέση Ανατολή. Κι αυτό, εξηγούν, διότι οι περιοχές στις οποίες επιχειρούν τα ρωσικά αεροσκάφη είναι πολύ κρίσιμες για τον έλεγχο της δυτικής Συρίας από τις δυνάμεις του Άσαντ.

Επιπλέον, επισημαίνουν, η κίνηση υπαγορεύτηκε από μια σύμπτωση συμφερόντων, καθώς αν η συριακή κυβέρνηση χάσει τον έλεγχο της περιοχής Χομς, τότε μπορεί να απομονωθεί η Δαμασκός από τις παράκτιες πόλεις της Λατάκιας και κυρίως της Ταρτούς, όπου οι Ρώσοι διαθέτουν ναυτική βάση.

Με άλλα λόγια παρατηρούν, πως η ρωσική πρωτοβουλία υπαγορεύθηκε από τη σκοπιμότητα διατήρησης της ναυτικής βάσης και από την ανησυχία πως ο πόλεμος στη Συρία βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Και ο στενός σύμμαχος του Αλ Άσαντ, το Ιράν, υπολείπεται της Ρωσίας – που μπλοκάρει με βέτο όλες τις συναφείς αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Όμως, το ερώτημα που επανέρχεται στις δυτικές πρωτεύουσες αφορά ακριβώς αυτή την εκλεκτική φιλία – «για πόσο ακόμη θα επωμίζεται η Μόσχα τον Άσαντ, κόντρα σε πλείστους όσους;» λένε. Και θέτουν ερωτήματα για να καλύψουν τη μέγιστη αμηχανία τους. Η οποία έχει στιγματίσει ιδιαίτερα την Ευρωπαϊκή Ένωση, που δεν μπόρεσε να διαμορφώσει Κοινή Θέση – με αποτέλεσμα η μεν Βρετανία να μετέχει τεχνηέντως στις αμερικανικές επιχειρήσεις, η δε Γαλλία να επιχειρεί αυτονόμως.

(Κυνικά παιχνίδια εξουσίας. Στη Συρία άνθρωποι σκοτώνονται, η βία γκρεμίζει ανθρώπινες ζωές, διαγράφει γενιές, καταστρέφει μοναδικά δείγματα πολιτισμού και τα ξένα αεροσκάφη επιχειρούν ανεξέλεγκτα σε μια λαβωμένη χώρα, ενώ η Ευρώπη διυλίζει τον κώνωπα).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News