Η είδηση έλεγε ότι στην Αγγλική Σχολή της Λευκωσίας εξελέγη «για πρώτη φορά στα χρονικά της σχολής» Πρόεδρος του Μαθητικού Συμβουλίου ο τουρκοκύπριος Ονάτ Αταμάν και μαζί με τη Γιολάντα Μάου (καθώς οι κανονισμοί προβλέπουν την ύπαρξη δύο προέδρων, από τα δύο φύλα) θα εκπροσωπούν τη μαθητική κοινότητα.

Αξιοσημείωτο; Βεβαίως. Διότι σ' αυτή τη χώρα τα τελευταία χρόνια είχε χαθεί η παλέτα των χρωμάτων: καλοί-κακοί ήταν «δικοί μας» και αυτό όριζε τα πάντα. Οι μαθητές της Αγγλικής Σχολής όχι μόνο αμφισβήτησαν αυτό το δόγμα, το ανέτρεψαν. Και τούτη η ανατροπή δεν ήταν απλή, ούτε ευθύγραμμη.

Τα ρεπορτάζ των εφημερίδων αναφέρουν ότι το συγκεκριμένο σχολείο -που είχε βγει από τα σπάργανα της αστικής τάξης της Λευκωσίας- άνοιξε τις πύλες του στους τουρκοκύπριους το 2003 κι έκτοτε πορεύτηκε έναν δύσβατο δρόμο. Οι διευθυντές του σχολείου άλλαζαν με μεγάλη ταχύτητα, κατά ορισμένες εκτιμήσεις εξαιτίας της εξουσιαστικής και αυταρχικής συμπεριφοράς του Διοικητικού Συμβουλίου. Χαρακτηριστικά αναφέρεται, ότι στις παραμονές των εκλογών, ο διευθυντής του σχολείου πρότεινε την κατάργηση των εκλογών και την υιοθέτηση μιας διαδικασίας διορισμού των προέδρων των μαθητών. Η πρόταση κατέπεσε εξαιτίας της έντονης αντίθεσης των καθηγητών και του Μαθητικού Συμβουλίου, που αρχικά ζήτησε χρόνο για διαβουλεύσεις και όταν η διεύθυνση απέρριψε το αίτημα, οι μαθητές οργάνωσαν μια μαζική εκδήλωση διαμαρτυρίας. Τελικά, η διεύθυνση δέχθηκε να γίνουν εκλογές, στις οποίες όμως κλήθηκαν να ψηφίσουν και οι καθηγητές! Και πάλι παρενέβησαν οι μαθητές, οι οποίοι «ευγενικά και πολιτισμένα» ζήτησαν απ' τους καθηγητές να μην ψηφίσουν. «Στη συντριπτική μας πλειοψηφία σεβαστήκαμε την επιθυμία τους» δήλωσε καθηγητής.

Ο Ονάτ Αταμάν υπερψηφίστηκε, μολονότι «κάποιοι φανατικοί επολεμήσαν τον με απαράδεχτο τρόπο -εσχίζαν τα φυλλάδια του τζαι απειλούσαν να κρούσουν τα πανό του, τζαι ο καημένος κάθε δείλις εκατέβαζέν το, για να μη του το κρούσουν τη νύχτα». Η εκλογική διαδικασία, εξάλλου, άνοιξε συζητήσεις στα σπίτια: στο δόγμα «δεν πρέπει να εκλεγεί τουρκοκύπριος πρόεδρος», επόμενη ήταν η ερώτηση «γιατί;». Στερεότυπα και ταμπού τραντάχτηκαν, συζητήσεις άναψαν, το θέμα «εμείς και οι άλλοι» ξαναμπήκε στην ατζέντα.

Ο ίδιος ο νέος Πρόεδρος του μαθητικού Συμβουλίου, πάντως, με μεγάλη ωριμότητα και αυτογνωσία παρατήρησε: «ξέρω, πως ό,τι και να πω, κάποιοι από σας δεν θα με ψηφίσετε γιατί είμαι τουρκοκύπριος. Δέχθηκα απειλές, ακόμη και στενοί μου φίλοι μου είπαν ότι θα έπρεπε να κάνω πίσω, ότι είναι δύσκολο, ότι δεν είναι κάτι  συνηθισμένο. Θέλω όμως να μην είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Δικαίωμά μου είναι να είμαι ένας μη συνηθισμένος άνθρωπος, αν μπορώ. Αναζητώ την ευκαιρία, όχι την ασφάλεια».
(Να μην πω ότι ζήλεψα; Για την ωριμότητα του συνδικαλιστικού αγώνα των μαθητών της Αγγλικής σχολής; Για τον αποτελεσματικό τρόπο που χειρίστηκαν τα αιτήματά τους, για τη θαρραλέα και έντιμη στάση τους και για την καθαρή σκέψη του νέου Προέδρου τους; Κρατείστε το όνομά του, αναμφίβολα θα τον ξανακούσουμε. Όμορφη νέα γενιά).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News