Υπογραμμίζοντας τη σημασία της ελευθερίας στην τέχνη και τη μοναδική θέση που κατέχει ο καλλιτέχνης μέσα στην κοινωνία, αποχαιρέτησε τον Διονύση Σαββόπουλο, ο κορυφαίος συνθέτης Σταύρος Ξαρχάκος.

«Στον πλανήτη αυτό, μεταξύ των κανονικών ανθρώπων, υπάρχουμε κι εμείς, οι όχι και τόσο – για κάποιους – κανονικοί άνθρωποι, οι καλλιτέχνες», έγραψε σε ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα, περιγράφοντας με λιτότητα και ειλικρίνεια τη θέση του δημιουργού, απέναντι στην κοινωνία και τα στερεότυπα.

«Στο μικρό αυτό κομμάτι της γης που λέγεται Ελλάδα, θέλουμε καλλιτέχνες σύμφωνα με το προσωπικό μας γούστο, τις απόψεις, τις κοσμοθεωρίες μας. Ευτυχώς, εξακολουθούμε να διατηρούμε το θάρρος της γνώμης μας, τα ελαττώματα και τις ιδιορρυθμίες μας», σημείωσε.

Ιδιαίτερα στάθηκε στην προσωπικότητα του Σαββόπουλου, που – όπως λέει – υπερασπίστηκε αυτό το δικαίωμα μέχρι τέλους. «Αυτό το δικαίωμα ευτυχώς ο Διονύσης το διατήρησε και εκεί κυρίως θα εστιάσω το κείμενό μου».

Αν και δεν υπήρξαν φίλοι – όπως ανέφερε – υπήρχε πάντα αλληλοεκτίμηση και κοινός σεβασμός:«Μια φορά μονάχα – και αυτό μου το θύμισε ο ίδιος διαβάζοντας το βιβλίο του – όταν έπαιζε κάπου, ανέβηκα στο πιάνο και άρχισα να τον συνοδεύω».

Ο Ξαρχάκος περιέγραψε τον Σαββόπουλο ως έναν «σύγχρονο Διόνυσο», έναν καλλιτέχνη που συχνά πολεμήθηκε και αμφισβητήθηκε, επειδή τόλμησε να έχει διαφορετική άποψη. «Ας θυμόμαστε πόσο σκληρά κρίθηκε, ας αναρωτηθούμε πόσο δημοκράτες είμαστε, όταν αποδομούμε τόσο εύκολα τους καλλιτέχνες και όταν τους θέλουμε “στα μέτρα μας”», επισήμανε, τονίζοντας την ανάγκη για σεβασμό στη διαφορετικότητα της τέχνης.

«Ομως το καλό στην ιστορία αυτή είναι ότι στην πραγματικότητα κανείς δεν μπόρεσε, ούτε θα μπορέσει να τον βλάψει, διότι πολύ απλά ο Διονύσης θα υπάρχει μέσα από το έργο του», συνέχισε ο συνθέτης.

Και κατέληξε: «Κάθε μέρα με τα τραγούδια του θα κρατάει έναν καθρέφτη απέναντι στον Ελληνα, είτε αυτός είναι ερωτευμένος, είτε επαναστατημένος, είτε ταλαιπωρημένος, είτε ιδεαλιστής, είτε απλώς “Κωλοέλληνας”. Ας διαλέξει ο καθένας σε ποια κατηγορία ανήκει κι ας πορευτεί αναλόγως».

Ο αποχαιρετισμός του έκλεισε με μια φράση γεμάτη σεβασμό και συγκίνηση: «Χαίρε, Διόνυσε. Καλό σου κατευόδιο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News