Δεδομένης της βιβλικής κουλτούρας που μοιράζονται ποικιλοτρόπως το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν πρέπει να προκαλεί μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι για τις προσπάθειές τους να απελευθερωθούν οι όμηροι και να τερματιστεί ο πόλεμος στη Γάζα, οι Ισραηλινοί έφτασαν στο σημείο να συγκρίνουν -ακόμη και σε γιγαντοαφίσες- τον πρόεδρο των ΗΠΑ με τον πέρση αυτοκράτορα Κύρο τον Μέγα, που στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ως ο απελευθερωτής των εβραίων από την βαβυλωνιακή αιχμαλωσία.

Ποιος υπήρξε, όμως, στην πραγματικότητα αυτός ο ένδοξος ηγεμόνας πέρα από ιδρυτής μιας από τις σημαντικότερες αυτοκρατορίες του αρχαίου κόσμου; Το ερώτημα θέτει σε άρθρο του στην Corriere della Sera ο δημοσιογράφος και συγγραφέας (με ειδίκευση στην Ιστορία) Αντόνιο Καριότι, σημειώνοντας καταρχάς πως δεν υπάρχουν πολύ αξιόπιστες πηγές σχετικά με τον βίο και την πολιτεία του ιδρυτή της Αχαμαινιδικής Αυτοκρατορίας.

Πάντως, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Κύρος γεννήθηκε το 590 π.Χ. από την ένωση της Μανδάνης, κόρης του βασιλιά των Μήδων Αστυάγη και του πέρση ευγενούς Καμβύση Α’. Η ιστορία του, όπως μας έχει παραδοθεί, έχει κάποιες ομοιότητες με εκείνες του Μωυσή και των διδύμων Ρωμύλου και Ρώμου, καταρχάς επειδή ως παιδί φέρεται να γλίτωσε από μια παιδοκτονία που σχεδίαζε ο παππούς του, Κύρος Α΄, ο οποίος είχε λάβει έναν χρησμό ότι το παιδί θα τον εκθρόνιζε.

Ως ενήλικας ο Κύρος B΄ επέδειξε μεγάλη στρατηγική δεινότητα και ουσιαστικά κατέλαβε τον θρόνο του Αστυάγη, ενοποιώντας βίαια, γύρω στο 550 π.Χ., τα βασίλεια των Μήδων και των Περσών, οι οποίοι έως τότε ήταν υποτελείς στους πρώτους. Στη συνέχεια εφάρμοσε μια επεκτατική πολιτική, χρησιμοποιώντας κυρίως τα όπλα αλλά και μη βίαιες μεθόδους. Η στάση του απέναντι στους κατακτημένους λαούς ήταν σε γενικές γραμμές επιεικής, με τον Κύρο να σέβεται τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους και να αφομοιώνει τις άρχουσες τάξεις τους.

Επιστέγασμα της κατακτητικής του δράσης αποτέλεσε η άλωση της Βαβυλώνας το 539 π.Χ., της πρωτεύουσας της αρχαίας Μεσοποταμίας (σημερινό Ιράκ), όπου, σύμφωνα με τη βιβλική αφήγηση, οι Εβραίοι κρατούνταν αιχμάλωτοι από την ήττα του Βασιλείου του Ιούδα και την καταστροφή του Ναού του Σολομώντα από τον βασιλιά Ναβουχοδονόσορα το 587 π.Χ., όπως συνοψίζει ο δημοσιογράφος της Corriere, πληροφορώντας μας επίσης ότι αυτή η ιστορία αυτή επαναλαμβάνεται στη διάσημη όπερα «Ναμπούκκο» του Τζουζέπε Βέρντι πάνω σε λιμπρέτο του Τεμίστοκλε Σολέρα.

Ο νικηφόρος πέρσης μονάρχης απελευθέρωσε τον λαό του Ισραήλ από τη βαβυλωνιακή αιχμαλωσία και επέτρεψε στους Εβραίους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και να ξαναχτίσουν τον Ναό της Ιερουσαλήμ, τον οποίο, όμως, επρόκειτο να καταστρέψουν εκ νέου οι Ρωμαίοι, αν και αρκετούς αιώνες αργότερα, συγκεκριμένα το 70 μ.Χ..

Τι σχέση, όμως, έχει ο Ντόναλντ Τραμπ με τον Κύρο; Το πρώτο που γράφει ο Αντόνιο Καριότι είναι πως ο πρόεδρος των ΗΠΑ αναγνώρισε επίσημα την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του εβραϊκού κράτους, μεταφέροντας εκεί την αμερικανική πρεσβεία, κάτι που έχουν κάνει ελάχιστες, μετρημένες στα δάχτυλα, άλλες χώρες.

Η αναλογία μεταξύ Τραμπ και Κύρου ενισχύθηκε, φυσικά, περαιτέρω – τουλάχιστον στη συνείδηση των Ισραηλινών – και από τις πρωτοβουλίες που ανέλαβε ο αμερικανός πρόεδρος για την επιστροφή των αιχμαλώτων της Χαμάς οι οποίοι κρατούταν από την 7η Οκτωβρίου του 2023.

Οσο για τον Κύρο τον Μέγα, ο οποίος είναι γνωστός και ως Βασιλιάς των Βασιλέων, οι κτήσεις του εκτείνονταν από τα όρια της Ινδίας μέχρι το Αιγαίο Πέλαγος. Αφησε την τελευταία του πνοή το 530 π.Χ., κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής εκστρατείας εναντίον των Μασσαγέτων.

Οι διάδοχοί του απέτυχαν να κατακτήσουν την Ελλάδα και αργότερα ηττήθηκαν από τον Μέγα Αλέξανδρο, αλλά η Περσική Αυτοκρατορία επρόκειτο να ανασυσταθεί ως το Βασίλειο των Πάρθων, άσπονδων εχθρών των Ρωμαίων και αργότερα των Σασσανιδών και των Σαφαβιδών.

Κατά τα άλλα, ακόμη και σήμερα, το Ιράν, όντας πλέον όχι μοναρχία αλλά ισλαμική δημοκρατία, παραμένει μια αξιοσέβαστη δύναμη, αν και οι σχέσεις του με το Ισραήλ είναι πολύ πιο εχθρικές από τις σχέσεις που είχε με τον εβραϊκό λαό ο Κύρος ο Μέγας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News