Ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε με ενθουσιασμό «την αυγή μιας νέας εποχής στη Μέση Ανατολή» μετά τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως αρχιτέκτονα της ειρήνης. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην περιοχή, συναντήθηκε με απελευθερωμένους ισραηλινούς ομήρους, χειροκροτήθηκε στην Κνεσέτ και δέχθηκε επαίνους από ηγέτες στη διάσκεψη του Σαρμ Ελ Σέιχ, όπου παρουσίασε το ειρηνευτικό σχέδιο 20 σημείων. «Αυτός ο μακρύς και δύσκολος πόλεμος έχει πλέον τελειώσει. Κάποιοι λένε ότι κράτησε 3.000 χρόνια, κάποιοι λένε 500 χρόνια» είπε. «Αυτή είναι η ιστορική αυγή μιας νέας Μέσης Ανατολής».

Ωστόσο, πίσω από τη ρητορική της νίκης, η πραγματικότητα παραμένει πολύ πιο σύνθετη, γράφει η Washington Post, μια άποψη που συμμερίζονται πολλοί διεθνείς αναλυτές και ΜΜΕ. Παρά την ανακούφιση σε Ισραήλ και Γάζα για το τέλος των εχθροπραξιών, τα πρώτα σημάδια είναι ανησυχητικά. Ο ισραηλινός στρατός άνοιξε πυρ εναντίον Παλαιστινίων κοντά σε θέσεις των IDF, ενώ το Ισραήλ περιόρισε τη ροή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, κατηγορώντας τη Χαμάς ότι «καθυστερεί την παράδοση των νεκρών ομήρων».

Παράλληλα, η Χαμάς, αν και αποδυναμωμένη, διατηρεί την εξουσία της και καταστέλλει βίαια αντιπάλους της εντός της Λωρίδας, δείχνοντας ότι η «αποστρατιωτικοποίησή» της παραμένει μάλλον θεωρητική. Κανένας εκπρόσωπος του Ισραήλ ή της Χαμάς δεν παρέστη στη διάσκεψη της Αιγύπτου, γεγονός που υπογραμμίζει τη ρευστότητα της κατάστασης.

Η κυβέρνηση Τραμπ επιμένει ότι η Χαμάς θα αφοπλιστεί – ακόμη και διά της βίας αν χρειαστεί. Ωστόσο, οι αξιωματούχοι της οργάνωσης φοβούνται ότι η εκεχειρία θα λειτουργήσει απλώς ως προσωρινή ανάπαυλα πριν από την επανέναρξη των επιθέσεων από το Ισραήλ. Ζήτησαν γραπτές εγγυήσεις, τις οποίες η Ουάσινγκτον δεν παρείχε, προσφέροντας μόνο προφορικές διαβεβαιώσεις μέσω Αιγύπτου, Κατάρ και Τουρκίας.

Οι αναλυτές θεωρούν ότι αυτή η ειρήνη έχει πολλές πιθανότητες να είναι εύθραυστη. Ο Τραμπ πίεσε τον Νετανιάχου να δεχθεί εκεχειρία, παρά την αντίσταση της ακροδεξιάς κυβέρνησής του. Ωστόσο, καθώς πλησιάζουν οι εκλογές του 2026 και η δημοτικότητά του φθίνει, ο Νετανιάχου ίσως επιχειρήσει να ξανανοίξει το μέτωπο, προκειμένου να διασώσει την πολιτική του θέση. Οπως σημειώνουν ισραηλινοί ειδικοί, «αρκεί μία πρόκληση από τη Χαμάς και μια δυσανάλογη ισραηλινή απάντηση για να επιστρέψουμε στη βία».

Το δυσκολότερο, ωστόσο, σύμφωνα με την WP, είναι η οικοδόμηση μιας μακροπρόθεσμης ειρήνης. Το σχέδιο Τραμπ περιλαμβάνει μια ασαφή υπόσχεση για «αξιόπιστο δρόμο προς την παλαιστινιακή αυτοδιάθεση και κρατική υπόσταση». Ομως, κάτι τέτοιο απορρίπτεται από τον Νετανιάχου και τους συμμάχους του, ενώ δεν υπάρχει καμία ουσιαστική διπλωματική πρόοδος ή πολιτική βούληση στη διεθνή σκηνή. Παρά τις εκκλήσεις αράβων ηγετών, όπως του βασιλιά Αμπντάλα Β’ της Ιορδανίας, να επανεκκινήσει η ειρηνευτική διαδικασία ανάμεσα στο Ισραήλ και τους Παλαιστινίους, ο Τραμπ δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον για την ανοικοδόμηση της Γάζας ως «επενδυτικό έργο» παρά για την ουσιαστική επίλυση του ζητήματος.

Πριν από λίγες ημέρες, μάλιστα, οι στενοί συνεργάτες του, Μάικ Χάκαμπι και Ντέιβιντ Φρίντμαν, γνωστοί για τις φιλοϊσραηλινές θέσεις τους, τραγούδησαν σε φιλανθρωπική εκδήλωση ένα σατιρικό τραγούδι που γελοιοποιούσε τις διεθνείς πρωτοβουλίες για λύση δύο κρατών. Η σκηνή αυτή συνοψίζει την απόσταση μεταξύ της κυβέρνησης Τραμπ και του υπόλοιπου κόσμου.

Οπως σημειώνει στην Washington Post ο Μπράιαν Κατούλις του Middle East Institute, «υπάρχει ένα βαθύ χάσμα ανάμεσα στη στάση των ΗΠΑ και του Ισραήλ από τη μία πλευρά, και της αραβικής κοινότητας από την άλλη, ειδικά ως προς την προοπτική ενός παλαιστινιακού κράτους». Ο ίδιος τονίζει ότι ο Τραμπ δεν έχει προετοιμάσει το έδαφος για μια ουσιαστική ειρηνευτική διαδικασία.

Η Washington Post υπογραμμίζει ότι ο Τραμπ «ονειρεύεται» τη βράβευσή του με Νομπέλ Ειρήνης, προσβλέποντας στη συμφωνία της Γάζας και την επέκταση των Συμφωνιών του Αβραάμ. Συνεπώς, υπάρχει ο φόβος ότι τώρα που «σταμάτησε» τον πόλεμο, μπορεί να χάσει το ενδιαφέρον του για τα επόμενα βήματα. Οπως παρατηρεί η Μπάρμπαρα Λιφ, πρώην αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, «το τέλος του πολέμου ήταν το εύκολο κομμάτι. Υπερεκτιμήθηκε η σημασία της “ομαλοποίησης” και υποτιμήθηκε η ανάγκη για δημιουργία παλαιστινιακού κράτους».

Ετσι, καταλήγει η Washington Post, η «νέα αυγή» που οραματίζεται ο Τραμπ στη Μέση Ανατολή κινδυνεύει να αποδειχθεί φευγαλέα· μια ρητορική νίκη χωρίς στέρεο υπόβαθρο. Οι παλιές αντιθέσεις, οι εσωτερικές ισορροπίες και η απουσία ουσιαστικής πολιτικής λύσης καθιστούν την ειρήνη ένα όνειρο που, για άλλη μια φορά, ίσως αποδειχθεί απατηλό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News