Εμφανίστηκε στη σκηνή του επαγγελματικού τένις το 2016 -ήταν 18 ετών- και δεν άργησε να κάνει παγκόσμιο ντόρο. Στα 21 θριάμβευσε στους ATP Finals, το ετήσιο ραντεβού των κορυφαίων της σεζόν. Στα 23 είχε, ήδη, σκαρφαλώσει στο Νο 3 του ranking. Την ίδια χρονιά (2021) έφτασε στον τελικό του Ρολάν Γκαρός. Δύο χρόνια μετά, στον τελικό του Αυστραλιανού Οπεν. Τους έχασε και τους δύο (από τον ακαταμάχητο -τότε- Νόβακ Τζόκοβιτς), όμως στη συνείδηση των φίλων του σπορ ο Στέφανος Τσιτσιπάς ανήκε στο ολιγομελές club των επιγόνων των «Big-3».

Το απόγευμα της Δευτέρας (30/6) στην αίθουσα Τύπου του All England Club οι εκπρόσωποι των media τον άκουσαν έκπληκτοι να δηλώνει ότι σκέφτεται να εγκαταλείψει το τένις, σχεδόν ενάμισι μήνα πριν κλείσει τα 27 (12 Αυγούστου). Είχε, μόλις, αποσυρθεί από τον αγώνα του εναντίον του Βαλεντέν Ρογιέ, στην πρεμιέρα του στο εφετινό Γουίμπλεντον, λόγω τραυματισμού στη μέση. Αραγε, μιλούσε η απογοήτευση της στιγμής, ο πόνος, ή σκοπεύει πράγματι να τα παρατήσει; «Δεν έχω ιδέα τι θα κάνω», εκμυστηρεύθηκε λίγη ώρα αργότερα στο SDNA.

Medical time out for Stefanos Tsitsipas.

Issue with lower back area.

Valentin Royer to serve next at 4-1 up in set 2. pic.twitter.com/hXYE6Mh2wp

— edgeAI (@edgeAIapp) June 30, 2025

Το πρόβλημα στη μέση του παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στα τέλη του 2023 στο Τορίνο, όταν αποσύρθηκε από τους ATP Finals εκείνης της χρονιάς. Οπως αποδείχθηκε, δεν επρόκειτο για έναν περιστασιακό τραυματισμό, αλλά για μια πάθηση που επιμένει, και τον υποχρεώνει να χάνει προπονήσεις, αγώνες, ή και τουρνουά ολόκληρα. Κάποιες μέρες οι ενοχλήσεις είναι τόσο έντονες, ώστε τον εμποδίζουν στη στροφική κίνηση προς τα αριστερά. Εχει δοκιμάσει διάφορες θεραπείες, αλλά δεν βρήκε γιατρειά. Δεν τον βοηθά και το πολύ επιθετικό του παιχνίδι, το οποίο εντείνει την καταπόνηση του κορμιού του σε κάθε ματς.

Το ένα φέρνει τ’ άλλο. Οι πόνοι στη μέση δεν του επιτρέπουν να προπονείται με την ένταση που χρειάζεται – ο νέος του προπονητής, Γκόραν Ιβανίσεβιτς, δεν έκρυψε ότι ο Τσιτσιπάς υστερεί στον τομέα της φυσικής κατάστασης. Το έλλειμμα αυτό τον κάνει να κουράζεται εύκολα στους αγώνες του, ιδίως απέναντι σε εξαιρετικά αθλητικούς αντιπάλους νεαρότερης ηλικίας. Η σωματική κόπωση του θολώνει το μυαλό. Κάθε του ήττα, ιδίως από τενίστες πολύ χαμηλότερου επιπέδου, που δεν είχε, καν, φανταστεί ότι θα μπορούσαν να τον νικήσουν, είναι μια μαχαιριά στην αυτοπεποίθησή του. Και κάπου εδώ υπεισέρχεται ο παράγοντας χαρακτήρας.

Ο Ράφα Ναδάλ έγραψε το βιβλίο της μυθικής του καριέρας νικώντας, εκτός από τους αντιπάλους του, και τους αφόρητους πόνους που τον καταδίωκαν από τα νιάτα του μέχρι το τελευταίο του ματς. Αλλά ο Στέφανος δεν είναι Ναδάλ. Ο σημερινός προπονητής του κατέκτησε το Γουίμπλεντον του 2001 εκκινώντας από το Νο 124 της παγκόσμιας κατάταξης, στο οποίο είχε πέσει έπειτα από μια μακρά περίοδο σοβαρών τραυματισμών. Αλλά ο Στέφανος δεν είναι Ιβανίσεβιτς. Ο (σερ) Αντι Μάρεϊ, ο οποίος θα κέρδιζε το… Οσκαρ ατυχίας αν υπήρχε κάτι τέτοιο στο τένις, σήκωσε τρία γκραν-σλαμ τρόπαια και έφτασε σε major τελικούς άλλες οκτώ φορές. Αλλά ο Στέφανος δεν είναι Μάρεϊ.

Περισσότερο και από το ταλέντο, στο τένις -και σε όλα τα ατομικά αθλήματα-μετράει η μενταλιτέ. Το πρόβλημα του Τσιτσιπά είναι, κυρίως, πνευματικό. Οι «μαύρες» σκέψεις είχαν περάσει από το μυαλό του πολύ πριν αρχίσει να πονάει. Η πίεση του πρωταθλητισμού, η αγωνία του να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες που τον βάραιναν, τα «παραλίγο» της καριέρας του, του προκάλεσαν burnout: μια χρόνια συναισθηματική και ψυχική εξάντληση, λόγω υπερβολικού και παρατεταμένου στρες. Εχει συμβεί σε ένα σωρό αθλητές, όμως σε λίγους κράτησε τόσο πολύ. Στα επτά τελευταία γκραν-σλαμ τουρνουά στα οποία έχει αγωνιστεί (από τις αρχές του 2024), μετράει τρεις αποκλεισμούς στον πρώτο γύρο, και άλλους δύο στον δεύτερο. Στα εννέα τελευταία, μόνο μια πρόκριση στα προημιτελικά. Οι επιδόσεις αυτές είναι αδιανόητες για έναν τενίστα της κλάσης του.

Αναρωτιέται διαρκώς, ενίοτε φωναχτά, «τι κάνω λάθος;». Και, προσπαθώντας να βρει τα λάθη, κάνει μεγαλύτερα. Του φταίνε όλοι και όλα. Αλλάζει διαρκώς προπονητές (ο Κροάτης είναι ο τρίτος μέσα σε 11 μήνες), δοκιμάζει καινούργιες ρακέτες, εκνευρίζεται με το παραμικρό, και αφήνει τα κακεντρεχή σχόλια των haters στα social media να τον επηρεάσουν.

«Είπαν ότι το παιχνίδι μου… βουλιάζει, έτσι πήρα στον εαυτό μου μια βάρκα», πόσταρε στο Instagram μετά την κατάκτηση του τροπαίου στο Ντουμπάι. Περίμενε «πώς και πώς» την πρώτη του επιτυχία έπειτα από πολύ καιρό για να τους αποστομώσει, όμως αυτοί που δεν τον συμπαθούν θα έπρεπε να είναι η τελευταία του έγνοια. Εκείνος ο θρίαμβος, την πρώτη μέρα του Μαρτίου, ήταν η πρώτη και τελευταία -μέχρι στιγμής- επιτυχία του εφέτος. Πίστευε ότι το 2025 θα έκανε επανεκκίνηση στην καριέρα του, όμως η σεζόν εξελίσσεται σε εφιάλτη. Σήμερα βρίσκεται στο Νο 26 της παγκόσμιας κατάταξης.

Πλέον, το πρόβλημά του δεν είναι η έντονη αμφισβήτηση που δέχεται εδώ και ενάμισι χρόνο. Τώρα αμφισβητεί ο ίδιος τον εαυτό του. Χθες ακούσαμε τη δημόσια εξομολόγηση ενός αθλητή που παλεύει με τα κύματα των αντιφατικών συναισθημάτων του. Που θέλει, αλλά (νιώθει ότι) δεν μπορεί. Ο «τι ανάγκη έχει αυτός;» είναι απελπισμένος. Γιατί το τένις δεν είναι μόνο το επάγγελμά του. Είναι η ζωή του.

Ο Τσιτσιπάς έχει μπροστά του έναν δύσκολο αγώνα – τον πιο δύσκολο για κάθε αθλητή. Αναζητεί έναν λόγο για να συνεχίσει. Αυτόν τον αγώνα θα τον δώσει μέσα του, με αντίπαλο τον εαυτό του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News