«Ο “Υπόλοιπος Κόσμος”, δηλαδή όλοι εκτός από εμάς τους Δυτικούς, έχει ήδη αρχίσει να φτάνει στο Πεκίνο, στην αυλή του Σι Τζινπίνγκ, για να αποτίσει φόρο τιμής, στο πλαίσιο μιας σειράς εκδηλώσεων με τις οποίες η ασιατική υπερδύναμη φιλοδοξεί να εδραιώσει τη γεωπολιτική της βαρύτητα», γράφει σε ανάλυσή του στην Corriere della Sera ο γνωστός ιταλός σχολιαστής των διεθνών εξελίξεων Φεντερίκο Ραμπίνι.

Σημειώνει πως η λίστα με τα ονόματα των αρχηγών κρατών που πρόκειται να μεταβούν στην Κίνα αυτές τις ημέρες, πέρα από εντυπωσιακή, είναι και ενδεικτική των νέων συνθηκών που επικρατούν πια στη διεθνή σκηνή, με το κομμουνιστικό καθεστώς να επιδιώκει να προβάλει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο το δόγμα του για τη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, που προορίζεται –σύμφωνα με το Πεκίνο– να αντικαταστήσει εκείνη που διαμορφώθηκε από τη Δύση μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

«Ο Μεγάλος Παγκόσμιος Νότος δεν είναι πλέον η σιωπηλή πλειοψηφία», ανέφερε ο κινέζος υπουργός Εξωτερικών, καλωσορίζοντας ηγέτες από διάφορες αναδυόμενες χώρες.

Το μεγάλο φινάλε των εκδηλώσεων θα είναι η Παρέλαση της Νίκης, στις 3 Σεπτεμβρίου, ακριβώς ογδόντα χρόνια από τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας, το 1945. «Οι προπαγανδιστές του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος προλείαναν το έδαφος για τον εορτασμό με μια εκστρατεία ιστορικού αναθεωρητισμού: τα εγχειρίδια που “ξαναγράφτηκαν” από το Πεκίνο υποβαθμίζουν τον ρόλο των ΗΠΑ σε εκείνο τον πόλεμο, κατηγορώντας τες ότι δεν λένε την αλήθεια, δηλαδή ότι η ήττα της Ιαπωνίας οφειλόταν στην ηρωική αντίσταση των Κινέζων.

»Μέχρι και το όνομα άλλαξαν, με τη σύρραξη [B’ Σινοϊαπωνικός Πόλεμος] να μετονομάζεται σε Μεγάλο Πόλεμο της Αντίστασης του κινεζικού λαού κατά των Ιαπώνων», σχολιάζει ο Φεντερίκο Ραμπίνι, προσθέτοντας ότι «πρόκειται, φυσικά, για διαστρέβλωση, καθώς οι κινέζοι αντάρτες μόνοι τους δεν θα κατάφερναν ποτέ να νικήσουν τον ιαπωνικό στρατό κατοχής».

Αλλά η Παρέλαση της Νίκης την ερχόμενη Τετάρτη ενδέχεται να μην είναι η πιο σημαντική από τις πολλές προγραμματισμένες εκδηλώσεις. Πριν από την παρέλαση ο Σι Τζινπίνγκ θα προεδρεύσει της 25ης Συνόδου του Συμβουλίου Αρχηγών Κρατών του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO). H σύνοδος κορυφής θα λάβει χώρα στη μητρόπολη Τιαντζίν, το πλησιέστερο στο Πεκίνο λιμάνι, στη βόρεια Κίνα, στις 31 Αυγούστου και 1 Σεπτεμβρίου, και θα είναι μια από τις σημαντικότερες διπλωματικές συναντήσεις της χρονιάς.

«Ο Οργανισμός Συνεργασίας του Σαγκάης (ο οποίος ιδρύθηκε το 2001) είναι ένας από τους οργανισμούς με τους οποίους η Λαϊκή Δημοκρατία υφαίνει τον ιστό των συμμαχιών της και σχεδιάζει τη νέα σινοκεντρική παγκόσμια τάξη. Συμπληρώνει την Πρωτοβουλία για την Παγκόσμια Ασφάλεια (GSI), τις BRICS και την πρωτοβουλία “Μία Ζώνη, ένας Δρόμος”, μεταξύ άλλων. Σε σχέση με τη συμμαχία των BRICS, ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης και η GSI χαρακτηρίζονται ακόμη περισσότερο από την κινεζική ηγεμονία», γράφει ο ιταλός σχολιαστής.

Ο κινέζος ηγέτης «επιδιώκει να προωθήσει το πνεύμα της Σαγκάης, να αναλάβει την αποστολή της εποχής μας και να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του λαού», όπως δήλωσε ένας εκπρόσωπός του. Ο Σι θα ανακοινώσει νέους δρόμους για την «εποικοδομητική διαφύλαξη της μεταπολεμικής διεθνούς τάξης και για τη βελτίωση του συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης», πρόσθεσε.

Ποιοι θα παραστούν στη σύνοδο της Τιαντζίν; Οι επικεφαλής 10 διεθνών οργανισμών (συμπεριλαμβανομένου του γ.γ. του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες) καθώς και οι ηγέτες περισσότερων από 20 κρατών, ανάμεσά τους ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, ο πρωθυπουργός της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι, ο βορειοκορεάτης Κιμ Γιονγκ Ουν, ο πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο, ο πρόεδρος του Ιράν Μασούντ Πεζεσκιάν, ο πρωθυπουργός του Πακιστάν Σεχμπάζ Σαρίφ και ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Το «παρών θα δώσουν επίσης οι ηγέτες όλων των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών της Κεντρικής Ασίας (κάποτε σταθερά προσκολλημένες στη Μόσχα) και όλων των χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας. «Ο Σι θα χρησιμοποιήσει τη σύνοδο κορυφής ως ευκαιρία για να παρουσιάσει μια μετα-αμερικανική διεθνή τάξη και να δείξει ότι όλες οι προσπάθειες του Λευκού Οίκου να αντιταχθεί στην Κίνα, στο Ιράν, στη Ρωσία, ακόμη και (εσχάτως) στην Ινδία, δεν έχουν φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα», δήλωσε ο Ερικ Ολάντερ, διευθυντής του China-Global South Project.

Ποιο είναι, όμως, το δόγμα του Σι και ποιο μήνυμα θα επιδιώξει να μεταδώσει κατά τη διάρκεια της συνόδου; Για να απαντήσει στο ερώτημα, ο Φεντερίκο Ραμπίνι στρέφεται στη Λαϊκή Ημερησία, το επίσημο όργανο του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, και πιο συγκεκριμένα σε ένα άρθρο με τίτλο «Η Νέα Θεωρία Ασφάλειας του Σι».

Το υπογράφει ο Λιού Σουελιάν, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τζιλίν. Εστιάζοντας στην Πρωτοβουλία για την Παγκόσμια Ασφάλεια, υποστηρίζει πως δεν είναι απλώς μια πολιτική πρόταση, αλλά μια ολοκληρωμένη θεωρία, καθώς «αμφισβητεί τα Δυτικά δόγματα, όπως τη ρεαλπολιτίκ και τον φιλελευθερισμό, και προσφέρει ένα όραμα για την άνοδο της Κίνας, η οποία ως παγκόσμια δύναμη θα είναι θεμελιωδώς διαφορετική από τις ηγέτιδες δυνάμεις του παρελθόντος». 

Σύμφωνα με τον κινέζο ειδικό η GSI αποτελεί, σύμφωνα με τον Σι, «μια συστημική καινοτομία: η παραδοσιακή σκέψη είναι κρατικοκεντρική, ενώ το δικό μας όραμα για την παγκόσμια ασφάλεια λαμβάνει υπόψη την ανθρωπότητα ως σύνολο. Πρόκειται για την υλοποίηση μιας ολιστικής κοσμοθεωρίας, για έναν θεμελιώδη μετασχηματισμό του θεωρητικού παραδείγματος».

Το δόγμα Σι «υπερβαίνει τη Δυτική ρεαλιστική θεωρία, σύμφωνα με την οποία η ασφάλεια είναι ανταγωνιστική και μηδενικού αθροίσματος. Αντιθέτως, επιβεβαιώνει την αρχή του αδιαίρετου της ασφάλειας. Η Δυτική ρεαλιστική θεωρία υποστηρίζει ότι, υπό συνθήκες αναρχίας στη διεθνή σκηνή, τα κράτη πρέπει να μεγιστοποιούν την ισχύ τους, ώστε να εξασφαλίζουν την ασφάλειά τους, επιδιώκοντας να την οικοδομούν πάνω στην ανασφάλεια των άλλων. Ετσι, όταν η ισχύς μιας χώρας –ιδίως η στρατιωτική– αυξάνεται, προκαλεί τις άλλες να αντιδράσουν και αυτό δημιουργεί διλήμματα ασφάλειας.

»Οταν ένα κράτος δεν διαθέτει επαρκή ισχύ, συχνά καταφεύγει σε στρατιωτικές συμμαχίες, οι οποίες είναι κλειστές και στρέφονται εναντίον τρίτων. Αυτό επιδεινώνει τις διαιρέσεις και τις συγκρούσεις εντός της διεθνούς κοινότητας. Αντιθέτως, η κινεζική αρχή της αδιαίρετης ασφάλειας απορρίπτει την επιλεκτική λογική και ωθεί την παγκόσμια διακυβέρνηση από τον κατακερματισμό στη συστημική ολοκλήρωση».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News