Το κόμικ «Peanuts», γνωστό στη χώρα μας και ως «Σνούπι» λόγω του σκυλίσιου κεντρικού χαρακτήρα του, δημιουργήθηκε από τον εικονογράφο Τσαρλς Μ. Σουλτς στις 2 Οκτωβρίου 1950 και παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα κόμικς των γελοιογράφων του πλανήτη – μεταξύ αυτών και ο Ματ Πρίτσετ.

Ο γνωστός σκιτσογράφος της βρετανικής Telegraph γράφει ότι το ανακάλυψε σε ηλικία 12 ετών, το 1976, και το λάτρεψε αμέσως. Το κόμικ ξεχώριζε από κάθε άλλο εκείνη την εποχή λόγω της ψυχολογικής χροιάς και του άγχους των χαρακτήρων του, όπως η Λούσι με το «ψυχαναλυτικό περίπτερό» της.

Οι εβδομαδιαίες δημοσιεύσεις του κόμικ στα αμερικανικά και βρετανικά έντυπα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς, τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά, αλλά ο «Σνούπι» ήταν ένα κατεξοχήν παιδικό κόμικ. Ο Λάινους κουβαλούσε τη μονίμως βρώμικη κουβέρτα του, ο αινιγματικά ευφυής σκύλος έκανε διφορούμενα σχόλια και η Λούσι τραβούσε την μπάλα ποδοσφαίρου του Τσάρλι Μπράουν όταν εκείνος ετοιμαζόταν να την κλωτσήσει.

Ο Πρίτσετ χαρακτηρίζει το κόμικ μοναδικό στο είδος του, καθώς δεν είχε παιδικούς χαρακτήρες που προσπαθούσαν να κάνουν σκανδαλιές στον δάσκαλό τους ή να μπλέξουν σε καβγάδες – απλώς έπαιζαν καθημερινά παιχνίδια. Η επιτυχία του ήταν σαν τις ταινίες κινουμένων σχεδίων της Pixar, που απευθύνονται μεν σε ανήλικους, αλλά και οι γονείς λατρεύουν το έξυπνο πνεύμα τους.

Τα παιδιά έβρισκαν συναρπαστικές τις περιπέτειες της παρέας – τον Σνούπι και τις επινοημένες μάχες του με τον Κόκκινο Βαρόνο ή τις υπαρξιακές κρίσεις του Τσάρλι Μπράουν. Η δράση τους ήταν ταυτόχρονα ξεκαρδιστική και ώριμη, ένας συνδυασμός που κανένα περιοδικό ή σειρά κόμικ της εποχής σε Αγγλία και Αμερική δεν προσέφερε.

Παράλληλα, τα σκίτσα του Σουλτς ήταν αφαιρετικά αλλά εξαιρετικά σχεδιασμένα, χωρίς ιδιαίτερες λεπτομέρειες στο πίσω φόντο, αλλά με εύστοχα ζωγραφισμένους χαρακτήρες, σύμφωνα με τον Πρίτσετ. Και οι εκφράσεις των προσώπων τους είναι αναπόσπαστο τμήμα του χιούμορ του κόμικ, με τον Σνούπι να παραμένει ανέκφραστος την ώρα που σκέφτεται τα πιο απίθανα και άγρια πράγματα.

Πρακτικά, ένα μικρό ζαρωμένο στόμα είναι ικανό να εκφράσει απογοήτευση ή άγχος σε ένα σκίτσο. Ακόμα και δυο απλές κουκκίδες, αντί για καλοσχεδιασμένα μάτια, αποκαλύπτουν συναισθήματα χωρίς να τα εκβιάζουν. Το ίδιο ισχύει και για τον Γούντστοκ, έναν πλήρη χαρακτήρα σχεδιασμένο με λίγες γραμμές, που υποδηλώνουν ένα φτερωτό σώμα και ένα ράμφος. Λίγες απλές πινελιές αρκούν για να εκφράσουν το άγχος, τη χαρά, τον θρίαμβο ή τη θλίψη των πρωταγωνιστών.

Αργότερα ο «Σνούπι» μεταφέρθηκε με επιτυχία στην τηλεόραση ως σειρά κινουμένων σχεδίων, αλλά και στον κινηματογράφο, ενώ κυκλοφόρησαν στην αγορά πολλά προϊόντα με τους χαρακτήρες του, όπως κούπες και πετσέτες. Το «Peanuts» θεωρείται από σκιτσογράφους όπως ο Πρίτσετ πρόγονος άλλων χαρακτηριστικών για την εποχή τους παιδικών, αλλά συνάμα και ενήλικων κόμικς και καρτούν, όπως ο «Γκάρφιλντ», οι «Σίμσονς» και το «South Park».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News