H Corriere della Sera έγραψε τι μπορεί να σημαίνει «πρακτικά» η αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους στις συγκεκριμένες συνθήκες και ενώ ο ίδιος ο παλαιστινιακός λαός απειλείται από το Ισραήλ όχι απλώς με εξανδραποδισμό, αλλά με πλήρη εξολόθρευση. Το ιταλικό μέσο θύμισε τη 5η Νοεμβρίου του 1988, τότε που ο Γιάσερ Αραφάτ διάβασε την «Παλαιστινιακή Διακήρυξη Ανεξαρτησίας», το επίσημο έγγραφο της PLO που ανακήρυξε την Παλαιστίνη ανεξάρτητο κράτος. Ολος ο κόσμος ξέρει τι έγινε στη συνέχεια, μέχρι να φθάσουμε στο σήμερα και στα 151 από τα 193 κράτη-μέλη του ΟΗΕ που αναγνώρισαν αυτό το θεωρητικό παλαιστινιακό κράτος.
Κράτος. Ας ξεκινήσουμε με την έννοια του κράτους κατά το διεθνές δίκαιο, έγραψε η Corriere. Για να αναγνωριστεί κάποια οντότητα ως κράτος πρέπει να διαθέτει κατ’ ελάχιστον τέσσερα χαρακτηριστικά: σταθερό πληθυσμό, καθορισμένη επικράτεια, κυβέρνηση και την ικανότητα να διατηρεί σχέσεις με άλλες χώρες. Η Παλαιστίνη έχει μόνιμο πληθυσμό και καθορισμένη επικράτεια, ακόμη και αν κατέχεται εν μέρει από το Ισραήλ. Στη Δυτική Οχθη η κυβέρνηση εκπροσωπείται από την Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή, η οποία ασκεί περιορισμένες λειτουργίες λόγω της ισραηλινής κατοχής, ενώ η Γάζα βρίσκεται υπό τη διοίκηση της Χαμάς από το 2007. Σε αυτή την κατάσταση πολιτικής και εδαφικής αστάθειας, η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους έχει πρωτίστως συμβολική αξία.
Πρεσβείες. Οι παλαιστινιακές διπλωματικές αποστολές στις χώρες που αναγνώρισαν την Παλαιστίνη πρέπει να αναβαθμιστούν σε πρεσβείες. Ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν έθεσε ήδη έναν όρο: η απελευθέρωση των ισραηλινών ομήρων είναι το ουσιαστικό βήμα πριν από οποιοδήποτε διπλωματικό βήμα. Ωστόσο η αναγνώριση σίγουρα θα διευκολύνει διαδικασίες τύπου βίζας ή διμερούς εμπορίου. Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι δεν αναγνώρισαν την Παλαιστίνη δεν έχουν διπλωματικές σχέσεις με την Παλαιστινιακή Αρχή. Αυτή είναι η περίπτωση, για παράδειγμα, της Ιταλίας, η οποία διατηρεί προξενικό γραφείο στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Εμπόριο. Η αναγνώριση της Παλαιστίνης συνεπάγεται και αναθεώρηση ορισμένων εμπορικών σχέσεων με το Ισραήλ. Οι χώρες που αναγνώρισαν την Παλαιστίνη δεν μπορούν στο εξής να αγοράζουν προϊόντα από ισραηλινά κιμπούτς που βρίσκονται στα Κατεχόμενα. Αυτή η εξέλιξη δεν είναι καμιά τεράστια απώλεια για την οικονομία του εβραϊκού κράτους, αλλά μετράει ως συμβολισμός.
ΟΗΕ. Η αναγνώριση μπορεί να ανοίξει την πόρτα σε μεγάλους διεθνείς οργανισμούς, πρώτα και κύρια στον ΟΗΕ. Από το 2012 η Παλαιστίνη κατέχει το καθεστώς του «μόνιμου παρατηρητή» στον οργανισμό, θέση που της επιτρέπει να συμμετέχει στη Γενική Συνέλευση, αλλά δίχως δικαίωμα ψήφου. Πάντως η πλήρης ένταξη της Παλαιστίνης στον ΟΗΕ απαιτεί την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας, όπου, ως γνωστόν, οι ΗΠΑ έχουν το δικαίωμα άσκησης βέτο.
Κυβέρνηση. Ο Μακρόν δήλωσε ότι η αναγνώριση της Παλαιστίνης συνοδεύεται από τη δέσμευση της Παλαιστινιακής Αρχής να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις που θα την καταστήσουν πιο αξιόπιστο εταίρο στη μεταπολεμική διοίκηση της Γάζας. Αλλά ο Ντόναλντ Τραμπ δεν συμμερίζεται αυτή τη θέση.
