Το «Μαρακανά», ένα από τα πιο εμβληματικά -και κάποτε το μεγαλύτερο- γήπεδα ποδοσφαίρου, πωλείται. Το βγάζει «στο σφυρί», μαζί με την έκταση των 14.000 τετραγωνικών μέτρων που το περιβάλλει, η Πολιτεία του Ρίο ντε Τζανέιρο προσδοκώντας έσοδα πάνω από 320 εκατ. ευρώ. Θα τη βοηθήσουν να συγκεντρώσει το ποσό που πρέπει να καταβάλει στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση μέσα στο 2026 ως δόση για την εξόφληση του τεράστιου χρέους της, το οποίο ανέρχεται σε 1,89 δισ. ευρώ.

Οπως ήταν αναμενόμενο, η απόφαση προκάλεσε έντονες πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις. Πρόκειται για τον «ναό» του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. Εκεί γιορτάστηκαν πολλοί από τους θριάμβους της «Σελεσάο», εκεί χύθηκαν τα δάκρυα για την αναπάντεχη ήττα της Βραζιλίας από την Ουρουγουάη στον τελικό του Μουντιάλ 1950, που έμεινε στην Ιστορία ως «Μαρακανάσο», εκεί καταγράφηκε η μεγαλύτερη προσέλευση θεατών σε ποδοσφαιρικό αγώνα (199.854), εκεί το 1969 ο Πελέ πανηγύρισε το χιλιοστό γκολ της καριέρας του (όπως τα μετρούσαν οι συμπατριώτες του).

Το «Μαρακανά» φιλοξένησε και δεύτερο τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου (2014), Ολυμπιακούς Αγώνες (2016), σπουδαία αθλητικά events της Νότιας Αμερικής, και τους τέσσερις μεγάλους συλλόγους του Ρίο ντε Τζανέιρο: τη Φλαμένγκο και τη Φλουμινένσε (εκεί αγωνίζονται και σήμερα), τη Μποταφόγκο και τη Βάσκο ντα Γκάμα. Εχει συνδεθεί με την αθλητική Ιστορία της χώρας όσο κανένας άλλος τόπος, αποτελεί σύμβολο της βραζιλιάνικης ταυτότητας και μνημείο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Σε ποια χέρια θα πέσει, άραγε;

Ο αρχικός κατάλογος περιελάμβανε 48 ακίνητα προς πώληση. Αργότερα η Επιτροπή Συντάγματος και Δικαιοσύνης της Βουλής του Ρίο (ALERJ) αφαίρεσε 16 και προσέθεσε 30 νέα, ανάμεσά τους και το συγκρότημα «Aldeia Maracanã». Ο πρόεδρος της Επιτροπής, Ροντρίγκο Αμορίμ, προσπάθησε να δικαιολογήσει την απόφαση λέγοντας ότι εντάσσεται στο σχέδιο της Πολιτείας να μειώσει το κόστος συντήρησης των ακινήτων της. Οπως είπε, «η κυβέρνηση (του Ρίο) δαπανά περίπου 160.000 ευρώ ανά αγώνα για τη συντήρηση του Μαρακανά». Ανέφερε, επίσης, ότι πέρα από τα έσοδα που θα προκύψουν από την πώληση, στόχος είναι η αξιοποίηση του χώρου που περιβάλλεται από φαβέλες, και των εγκαταστάσεων που μαραζώνουν λόγω έλλειψης πόρων.

Επικαλέστηκε το παράδειγμα του «Γουέμπλεϊ». Υποσχέθηκε ότι ο επαναπροσδιορισμός και η αναβάθμιση της συγκεκριμένης έκτασης θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και θα προσελκύσει εκατομμύρια επισκέπτες – αθλητικούς προσκυνητές από όλο τον Κόσμο. Αλλά, μάλλον, δεν έπεισε τους πολλούς. Οι πολλοί ζητούν, το «Μαρακανά» και η γύρω περιοχή να παραμείνει υπό κρατικό έλεγχο και, με τις κατάλληλες επενδύσεις, να εξελιχθεί σε ζωντανό μουσείο γηγενούς πολιτισμού, κέντρο κοινωνικής ενσωμάτωσης και τουριστικό προορισμό.

Δεν είναι η πρώτη φορά που τίθεται θέμα ιδιωτικοποίησης του «Μαρακανά». Στις αρχές της περασμένης δεκαετίας λίγο έλειψε να περάσει στην κατοχή του μεγιστάνα Αϊκ Μπατίστα, όμως οι έντονες αντιδράσεις του κόσμου υποχρέωσαν την Πολιτεία του Ρίο ντε Τζανέιρο.να κάνει πίσω. Εκτοτε, η συζήτηση για το αν θα πρέπει να παραχωρηθεί σε ιδιώτες επανέρχεται συχνά στο προσκήνιο, διχάζοντας την κοινή γνώμη.

Εκείνη την εποχή η συντριπτική πλειονότητα των Βραζιλιάνων είχε ταχθεί κατά της πώλησης. Υπήρχαν και ογκώδεις διαδηλώσεις, που απαιτούσαν «το ποδόσφαιρο να μη μετατραπεί από λαϊκό άθλημα σε άθλημα για τους ελίτ». Υστερα, όμως, ήρθαν τα σκάνδαλα να… νερώσουν αυτή την άποψη. Το μεγαλύτερο από αυτά αφορούσε την (τρίτη κατά σειράν) ανακαίνιση του γηπέδου λίγο πριν φιλοξενήσει το Μουντιάλ του 2014. Το έργο κόστισε πέντε έξι φορές τον προϋπολογισμό του. Πολλές από τις παρεμβάσεις κρίθηκαν υπερβολικές για ένα γήπεδο που είχε ανακαινιστεί μερικά χρόνια πριν (2005-2007), αλλά και το 1999-2000.

Σαν να μην έφταναν αυτά, αμέσως μετά το τελευταίο «λίφτινγκ», το 2013, παραχωρήθηκε το μάνατζμεντ σε όμιλο εταιρειών για 35 χρόνια. Υποτίθεται ότι οι επενδυτές του πρότζεκτ «Consorcio Maracanã» θα έριχναν 300 εκατομμύρια δολάρια για τη δημιουργία εμπορικού κέντρου, πάρκινγκ και Ολυμπιακού μουσείου, όμως αθέτησαν τις υποσχέσεις τους. Το 2018 ο πρώην κυβερνήτης του Ρίο ντε Τζανέιρο, Σέρχιο Καμπράλ, που είχε προσυπογράψει τη σύμβαση, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 12 ετών για διαφθορά. Και την επόμενη χρονιά, το «Μαρακανά» επέστρεψε στην αγκαλιά της Πολιτείας.

Σήμερα το γήπεδο έχει χωρητικότητα σχεδόν 79.000 θεατών και διαθέτει 110 σουίτες, 60 κυλικεία, 17 ασανσέρ, τέσσερις γιγαντοοθόνες 100 τετραγωνικών μέτρων η κάθε μια και ειδικού τύπου χλοοτάπητα που αντέχει σε απότομες και έντονες αλλαγές θερμοκρασίας. Η τύχη του θα κριθεί τις προσεχείς εβδομάδες, σε ψηφοφορία που θα διεξαχθεί στη Νομοθετική Συνέλευση (Βουλή) του Ρίο.

Οσοι τάσσονται υπέρ της ιδιωτικοποίησης του γηπέδου, πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα ωφεληθεί μια ιδιαίτερα υποβαθμισμένη περιοχή. Ενα από τα επιχειρήματά τους είναι ότι, έτσι κι αλλιώς, τίποτα δεν έχει απομείνει από το παλιό «Μαρακανά». Τα μόνα κομμάτια από τις εξέδρες του που δεν έγιναν σκόνη, τα πήραν στο σπίτι τους για σουβενίρ οι εργάτες που δούλεψαν στην τελευταία ανακαίνιση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News