Με μια φωτογραφία από την εποχή του γάμου τους η Ιζαμπέλα Ροσελίνι ευχήθηκε στον Μάρτιν Σκορσέζε για τα γενέθλιά του
Οπως, για παράδειγμα, ταξίδια. «Δεν έχω πάει ποτέ στην Ινδία. Μπορείς να πας βέβαια με γκρουπ, αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα. Ακόμα χειρότερο είναι να πηγαίνεις μόνη σου σε πάρτι, γιατί τότε ο πιο επιθετικός και βαρετός άνθρωπος σε απομονώνει και σου μιλάει ασταμάτητα. Είναι πολύ ωραίο να πηγαίνεις μαζί με κάποιον άλλον. Επομένως, δεν κοινωνικοποιούμαι με αυτόν τον τρόπο. Υπάρχουν ορισμένα πράγματα για τα οποία λυπάσαι. Λυπάσαι για τη συντροφικότητα – ή μάλλον όχι, δεν λυπάσαι: στερείσαι τη συντροφικότητα. Ομως δεν έτυχε. Αρα δεν είναι επιλογή. Απλώς δεν συνέβη».
Ο λογαριασμός της στο Instagram, πάντως, πλημμυρίζει από χαρά και από εκείνη την αίσθηση της δυνατότητας να ζει τη ζωή της όπως θέλει. «Ακριβώς. Το να είσαι χαρούμενη και να κάνεις πράγματα χαρούμενα, να ακολουθείς αυτό που σε διασκεδάζει, είναι ένα πολύ απλό συστατικό, και αυτό κάνω. Αρα, δεν καταλαβαίνω τι ψάχνετε να βρείτε» λέει στη δημοσιογράφο των New York Times.
«Δεν ζω τη ζωή μου για να γίνω πρότυπο κανενός. Ζω τη ζωή μου όσο καλύτερα μπορώ. Και να σας πω κάτι; Σας το λέω ως ηλικιωμένη και σοφή γυναίκα: Μου κάνετε ερωτήσεις για τους άνδρες επειδή οι άνδρες είναι αυτοί που μας δίνουν την ταυτότητά μας. Ομως υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα που μπορούν να σου προσδώσουν ταυτότητα: η γνώση, τα παιδιά, η φιλία, η περιέργεια. Εχουμε περιοριστεί στο να αναζητούμε τα ανδρικά βλέμματα ώστε να καθορίσουμε ποιες είμαστε. Δεν είναι απαραίτητο» λέει.
Η Ιζαμπέλα Ροσελίνι προσθέτει, τέλος, πως όταν ήταν νέα «κάθε φορά που έδινα συνέντευξη για να προωθήσω μια ταινία, το ερώτημα ήταν πάντα “ποιος είναι ο φίλος σου;”. Τώρα δεν με ρωτάνε. Νιώθω νέα! Μπορούμε να συνεχίσουμε να μιλάμε για όμορφα πράγματα στη ζωή, συμπεριλαμβανομένων των ανδρών, αλλά όχι με την έννοια ότι αν δεν έχεις άνδρα…».
