Το όραμα του Ντόναλντ Τραμπ για τη Γάζα ως μια Ριβιέρα δίχως Παλαιστίνιους και υπό αμερικανική διοίκηση εκφράζει απόλυτα τις όποιες βλέψεις της ισραηλινής Ακροδεξιάς. Συγχρόνως, όμως, αν ληφθεί μεμονωμένα και σοβαρά υπόψη, διαπιστώνεται πως εδράζεται σε μια επεκτατική εξωτερική πολιτική που ο Τραμπ άρχισε να διατυπώνει από τότε που ανέλαβε την προεδρία.
«Η προοπτική συνάδει περισσότερο με την αυτοκρατορική σκέψη των ΗΠΑ στα μέσα του 19ου αιώνα παρά με την εποχή του απομονωτισμού που φαινόταν ότι προανήγγειλε η εκλογή του», γράφει σε ανάλυσή του ο Πάτρικ Γουίντουρ, διπλωματικός συντάκτης του Guardian. Ωστόσο, το γεγονός ότι οι ΗΠΑ του Τραμπ βρίσκονται στην επίθεση και ο πρόεδρός τους βάλλει κατά πάντων ενδέχεται να μην αποτελεί έκφραση ισχύος.
«Βιώνουμε ένα υπερβολικό χάος που προκαλείται από την ταυτόχρονη κρίση του Νούμερο Ενα και των ανταγωνιστών του. Η Αμερική, η Κίνα και η Ρωσία φοβούνται για την ύπαρξή τους. Σε αυτά τα επίπεδα αυτογνωσίας θεωρείς τον εαυτό σου ζωντανό μόνον αν είσαι μεγάλη δύναμη. Σε περίπτωση υποβιβασμού μπαίνεις στον πειρασμό να αυτοκτονήσεις (βλ. ΕΣΣΔ). Παραιτείσαι», γράφει σε άρθρο του στη Repubblica ο Λούτσο Καράτσολο, ιδρυτής και διευθυντής της ιταλικής γεωπολιτικής επιθεώρησης Limes.
Ο ιταλός αναλυτής κάνει λόγο για έναν νέο «Μεγάλο Πόλεμο», ο οποίος διεξάγεται σε πολλά μέτωπα και αν συνεχιστεί θα μπορούσε να γίνει «ολικός». Σημειώνει πως «η αταξία ανοίγει κενά που δελεάζουν τους φιλόδοξους»: πρώην αυτοκρατορίες όπως η Ιαπωνία και η Τουρκία, πρώην αποικίες όπως η Ινδία, ταπεινωμένα στο παρελθόν κράτη που ενισχύονται λόγω της αποδυνάμωσης των γειτόνων τους, όπως η Πολωνία.
Συγχρόνως, αρκετοί από τους πρωταγωνιστές του παρελθόντος απλώς επιβιώνουν, από την πάλαι ποτέ αυτοκρατορική Βρετανία έως το παραπαίον γαλλο-γερμανικό δίδυμο. «Τα κύματα του χάους καταπίνουν ουδέτερα ή παραμελημένα εδάφη, κλείνοντας το χάσμα μεταξύ των τριών Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες βρίσκονται δίπλα-δίπλα στις θάλασσες της Κίνας, στην Ουκρανία και σύντομα στην Αρκτική» γράφει ο Καράτσολο.
Οσο για το Νούμερο Ενα, «η μετάβαση στην ηγεμονία οδηγεί από τις ΗΠΑ στο χάος, το οποίο θα συνεχιστεί για πολύ. Ενας απαράμιλλος κολοσσός δεν καταρρέει μέσα σε μια νύχτα, ειδικά αν είναι ικανός να παρασύρει τον υπόλοιπο κόσμο στην καταστροφή. Οταν κρίνει πως έχει έρθει η ώρα του, η τελευταία του επιθυμία θα είναι να αποτρέψει οποιονδήποτε άλλον να καταλάβει τον θρόνο. Η Αμερική βρίσκεται σε πόλεμο με τον εαυτό της. Καθώς αγωνίζεται να επιβιώσει, γνωρίζει ότι το Κακό στο εσωτερικό της μπορεί να θεραπευτεί σε σχέση με τον κόσμο, αλλά μόνο αφού αποκατασταθεί η φυσική τάξη των πραγμάτων. Εμείς μπροστά, οι άλλοι πίσω ή κατά», συμπυκνώνει ο ιταλός ειδικός στη γεωπολιτική.
Την παραπάνω εξαιρετικά επικίνδυνη άποψη πρεσβεύει ο νέος άξονας «μεταφιλελεύθερων ελίτ, σταρ της τεχνολογίας και αναρχο-αυταρχικών υβριδίων», ο οποίος υποστηρίζεται από τον «εκδικητικό ενθουσιασμό» των κατώτερων και των μεσαίων τάξεων, που απογοητεύτηκαν από την παγκοσμιοποίηση, την εισβολή αλλοδαπών, ανθρώπων ξένων προς το πρότυπο WASP (White, Anglo-Saxon, Protestant), από την παρακμή του τρόπου ζωής τους.
Στο πρόσωπο του Ντόναλντ Τραμπ αυτή η ιδιότυπη συμμαχία βρήκε τον «πληθωρικό ηγέτη» της, έναν «προφήτη της “κοινής λογικής”» ο οποίος είναι βάναυσος και στο λέγειν και στο πράττειν, επικίνδυνα απλουστευτικός, ένας μισαλλόδοξος δημαγωγός που απεχθάνεται τους όποιους κανόνες.
«Τίποτε άλλο δεν είναι το δίκαιο παρά το συμφέρον του ισχυρότερου» λέει ο Θρασύμαχος στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα, και αυτό ακριβώς πιστεύει και ο Ντόναλντ Τραμπ. Θεωρεί επίσης πως είναι ο εκλεκτός του Θεού, αφού τον γλίτωσε από τη σφαίρα με την οποία το «σατανικό βαθύ κράτος» ήλπιζε να τον εξουδετερώσει. Ο αμερικανός πρόεδρος αυτοχαρακτηρίζεται επίσης «πολύ σταθερή ιδιοφυΐα» και σύμφωνα με τον Καράτσολο υπάρχει, όντως, κάτι το ιδιοφυές στον τρομερά απλουστευτικό» τρόπο που ενεργεί.
«Η ασθένεια της Αμερικής απαιτεί ριψοκίνδυνες θεραπείες. Θα χρειαστεί χρόνος για να αναρρώσει ο ασθενής – αν είναι δυνατό να αναρρώσει. Ενας πρόεδρος που είναι σχεδόν 80 ετών, με μόλις τέσσερα χρόνια θητείας μπροστά του, βιάζεται. Ξεκινάει λοιπόν από εκεί που μπορεί να αποκομίσει αμέσως οφέλη: τον αμερικανικό μύθο», εξηγεί ο ιταλός αναλυτής. «Το αφήγημά του εξυψώνει τη θέληση και άρα τη βεβαιότητα ότι η Αμερική θα γίνει Μεγάλη Ξανά. Για τον Τραμπ, όπου υπάρχει θέληση υπάρχει και τρόπος. Το να θέλεις σημαίνει να ονειρεύεσαι και να κάνεις και τους άλλους να ονειρεύονται».
Τι ονειρεύεται, όμως, ο Τραμπ για την Αμερική; Να κυριαρχήσει στο Διάστημα, ώστε να ελέγχει τη Γη, ενθουσιάζοντας συγχρόνως τα πλήθη με τον μύθο της αποίκισης του Αρη· να επικρατήσει και στο πεδίο της Τεχνητής Νοημοσύνης, ώστε να ελέγχει και τον κυβερνοχώρο· να ηγηθεί της τεχνολογικής επανάστασης και να επανεφεύρει τη βιομηχανία· να τερματίσει τις συρράξεις στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία και να προετοιμαστεί για τους πολέμους του μέλλοντος, τους οποίους ενδεχομένως να μη χρειαστεί να διεξάγει, λόγω της ανάκτησης της χαμένης αποτρεπτικής ισχύος της.
«Το άλφα και το ωμέγα αυτού του αφηγήματος είναι ο καταιγισμός αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο Τραμπ ο επαναστάτης πλησιάζει στο σταυροδρόμι όπου θα αποκαλυφθούν οι προθέσεις του. Σπάνιο αλλά πραγματικό: η επιτυχία ή η αποτυχία ενός και μόνο ατόμου θα επηρεάσει τη μοίρα της Αμερικής και του κόσμου» σχολιάζει ο Λούτσο Καράτσολο.
Αυτό, όμως, καταδεικνύει επίσης «πόσο βαθιά και δομική είναι η συναισθηματική κατάρρευση των Αμερικανών. Η εξέγερση μιας κουστωδίας άπληστων μεγιστάνων του πλούτου που βαρέθηκαν τα χρήματα και ενθουσιάστηκαν με την εξουσία εξουδετέρωσε το εξουθενωμένο κεντρώο κατεστημένο. Τα είδωλα της κυβέρνησης Μπάιντεν ξεκουράζονται ενώ δεν τους αξίζει. Την ίδια ώρα η ομοσπονδιακή διοίκηση και οι Δημοκρατικές Πολιτείες εμπλέκονται σε έναν κομματικό ανταρτοπόλεμο με την υποστήριξη ισχυρών μηχανισμών, σε έναν Εμφύλιος Πόλεμο χαμηλής έντασης».
