Η παρότρυνση της Αριάνα Γκράντε στο κοινό του Instagram να φοράει μάσκα και να εμβολιαστεί
Ο Πρίσλεϊ μπορεί να μην ήταν ο πρωταρχικός παράγοντας της επιτυχίας της εκστρατείας για την πολιομυελίτιδα, αλλά ένα μεγάλο όνομα που βοήθησε –πέντε δεκαετίες αργότερα– στην προώθηση ενός εμβολίου το οποίο σώζει ζωές.
Το 2000, η δημοσιογράφος Κέιτι Κούρικ αφιέρωσε ένα μέρος της τηλεοπτικής εκπομπής «Today» στις κολονοσκοπήσεις. Σύμφωνα με έρευνα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, για περίπου εννέα μήνες μετά την προβολή της εκπομπής, ο αριθμός των εξετάσεων για καρκίνο του παχέος εντέρου αυξήθηκε.
«Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι ένας διάσημος μπορεί να έχει ουσιαστικό αντίκτυπο στη συμμετοχή του κοινού σε προγράμματα προληπτικής φροντίδας», ανέφεραν οι επιστήμονες. Ωστόσο σύμφωνα με τον καθηγητή Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια Ντέιβιντ Τσέντολα, δεν εξυπηρετούν όλες οι καμπάνιες Υγείας το δημόσιο καλό.
Σταρ με μεγάλο κύρος και influencers μπορεί να είναι χρήσιμοι για την εμπορία προϊόντων και την ευαισθητοποίηση του κοινού, δήλωσε ο Ντέιβιντ Τσέντολα στην εφημερίδα The Washington Post. Το πρόβλημα προκύπτει όταν πρόκειται να προωθήσουν μια πιο σύνθετη ιδέα, που περιλαμβάνει κοινωνικούς κανόνες. Σε αυτές τις περιπτώσεις, λέει, το να στηρίζεται κανείς στη φήμη και την επιρροή, αποδείχτηκε ανεπιτυχές.
Οι άνθρωποι παρακολουθούν τους influencers για να μάθουν ποιες είναι οι τελευταίες τάσεις στο μακιγιάζ, αλλά συχνά δεν εκτιμούν τις συμβουλές τους όταν πρόκειται για σχολεία για τα παιδιά τους ή για το εμβόλιο του κορονοϊού, λέει ο Τσέντολα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, μεγαλύτερη σημασία έχουν οι απόψεις των γειτόνων, των φίλων και των μελών της οικογένειάς τους, και αυτό είναι το κύριο μειονέκτημα στις καμπάνιες που βασίζονται σε διασημότητες.
Στην πραγματικότητα, τα likes στις αναρτήσεις της Τζένιφερ Ανιστον και της Αριάνα Γκράντε με σχόλια και φωτογραφίες τους με μάσκα ή ενώ εμβολιάζονται, μπορεί να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα, τονίζει ο αμερικανός καθηγητής Κοινωνιολογίας: «Είναι κάτι που πραγματικά δεν λειτουργεί όταν οι άνθρωποι είναι δικτυωμένοι, έχουν συνομηλίκους και φίλους και συμμαθητές στο σχολείο, και άτομα στο σπίτι, που πιστεύουν ότι αυτό είναι μια κακή ιδέα», λέει ο Τσέντολα, «Ολοι γνωρίζουν ήδη για αυτό το πράγμα και υπάρχει μεγάλη αντίσταση. Το να λες ακόμα περισσότερα στους ανθρώπους για τον εμβολιασμό, τους κάνει να νιώθουν δυσαρέσκεια. Το πιστεύουν λιγότερο και αισθάνονται ότι τους έχει κατακλύσει».
Ο σκεπτικισμός για το εμβόλιο διαπερνά τις κοινωνίες, ανεξάρτητα από τη φυλή, την εθνικότητα, της κοινωνικοοικονομική κατάσταση, την ιδεολογία και τον τόπο. Ωστόσο, μία από τις πιο αξιοσημείωτες διαφορές σε ποσοστά εμβολιασμού είναι μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών.
Σύμφωνα με τα ευρήματα του Kaiser Family Foundation Covid-19 Vaccine Monitor, που δημοσιεύτηκαν τον Ιούνιο, οι άνθρωποι που ζούσαν σε αστικές περιοχές ανέφεραν θετική στάση απέναντι στα εμβόλια – με το 76 % των ερωτηθέντων να λένε ότι είχαν κάνει τουλάχιστον μία δόση ή θα την έκαναν το συντομότερο δυνατόν, ενώ στις αγροτικές κοινότητες το ποσοστό ήταν 57%.
Καθώς οι αξιωματούχοι της Υγείας και της Κυβέρνησης στις ΗΠΑ αναζητούν πιο αποτελεσματικούς τρόπους για την αντιμετώπιση της δυσπιστίας, ο Τσέντολα λέει ότι τα στοιχεία οδηγούν σε πληροφορίες που μπορούν να μοιράζονται μεταξύ τους γείτονες και φίλοι.
«Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούμε την κοινωνική επιρροή είναι λίγο ξεπερασμένος», υποστηρίζει. «Το κλειδί είναι να δώσουμε σε ορισμένες ομάδες μια ιδέα για να τη συζητήσουν και να υποστηρίξουν ο ένας τον άλλο στις κοινότητες. Ετσι γίνεται η μετάδοση πληροφοριών, η οποία μπορεί να αναπτυχθεί και να εξαπλωθεί σε ολόκληρο το έθνος».
Ο αμερικανός κοινωνιολόγος προσθέτει τέλος ότι «ο μέσος άνθρωπος μπορεί μερικές φορές να είναι ο καλύτερος influencer».
