Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Γνωστό αυτό. Επίσης, αν βάλεις στο ίδιο καλάθι (ή τραπέζι) δυο ψάρια με βρωμισμένο κεφάλι, δεν φτιάχνεις ένα ολόφρεσκο. Απλώς διπλασιάζεις τη βρώμα. Αυτό υποθέτω ότι το γνωρίζει ο κ. Βρούτσης, που είναι και από τις Κυκλάδες, οπότε ξέρει από καλό ψάρι.

Τέλος πάντων, αυτή η κυβέρνηση έχει καταφέρει το ακατόρθωτο. Να δαμάσει (εν πολλοίς) τον ποδοσφαιρικό χουλιγκανισμό σε ένα μάλλον απαξιωμένο εθνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, αλλά να δει επί των ημερών της να ανθίζει ο μπασκετικός χουλιγκανισμός στο νούμερο ένα μπασκετικό πρωτάθλημα της Ευρώπης. Το λες και άθλο.

Ας είμαστε όμως ακριβοδίκαιοι. Καλά κάνει ο κ. Βρούτσης και προσπαθεί. Βεβαίως, η ηθική δέσμευση και η δημόσια δήλωση που ζητά από τους ιδιοκτήτες των δύο συλλόγων για να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα μπορεί να μοιάζει με ανέκδοτο μπροστά στον οχετό των ύβρεων, των κατηγοριών και των μηνύσεων που αλληλοεκτοξεύθηκαν τις προηγούμενες μέρες.

Αλλά, πάλι, κάθε λύση που (έστω προσωρινά) εκτονώνει και συνετίζει αντί να οξύνει, είναι προτιμητέα. Διότι κανονικά, έτσι που εξελίχθηκαν τα πράγματα, σύσσωμες οι δυο διοικήσεις, μαζί με τους ιδιοκτήτες των ΚΑΕ, θα έπρεπε να βρεθούν καθήμενες σε σκαμνιά κατηγορουμένων και με καταδίκες στην πλάτη, παρά σε τραπέζια υπουργικών γραφείων.

Ας μην έχουμε αυταπάτες. Και τούτο το πρωτάθλημα να τελειώσει κουτσά-στραβά, στο επόμενο θα γίνουν ίδια και χειρότερα. Πάλι φρικαλέα συνθήματα, πάλι καινούργιες απειλές για τις κόρες και τις ανιψιές των προέδρων, πάλι ξεσπάσματα και χειρονομίες που θα έκαναν ακόμα και βαρυποινίτες να κοκκινίσουν, πάλι εμετικές αναρτήσεις μίσους, πάλι δηλώσεις που μπροστά τους το βιτριόλι μοιάζει με ανθόνερο.

Ο άλυτος γρίφος με την κότα και το αυγό δεν γίνεται να καθορίζει αιωνίως το μπασκετικό μας πρωτάθλημα, το καλύτερο (δήθεν) της Ευρώπης. Η εξέδρα εξωθεί τους προέδρους ή οι πρόεδροι τροφοδοτούν την εξέδρα; Οι χειρονομίες του ενός ιδιοκτήτη εξαγριώνουν τους άλλους δύο προέδρους ή οι δηλώσεις των δύο ιδιοκτητών μετατρέπουν σε θεριό ανήμερο τον άλλο πρόεδρο;

Ετσι θα το πάμε δηλαδή; Ως πότε; Και όσο αυτό το βιολί θα συνεχίζεται, είμαστε σίγουροι ότι μιλούμε για πρωτάθλημα ενός αθλήματος και όχι για ένα θηριοτροφείο που ζητά (και τελικά θα βρει) αίμα;

Καμιά φορά ο προσφορότερος τρόπος να λυθεί οριστικά το δίλημμα «η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα» είναι ο σφαγιασμός της όρνιθας ή, μάλλον, των δύο ορνίθων που χαλάνε το κοτέτσι. Κι ας είναι αμφότερες ζάπλουτες και παντοδύναμες.

Τι να τα κάνω εγώ τα όμορφα καλάθια, τα εντυπωσιακά καρφώματα και τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα όταν τα κλειστά γήπεδά μας μετατρέπονται κάθε φορά σε Κολοσσαίο τον καιρό του Νέρωνα και του Καλιγούλα; Να λείπει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News