H δολοφονία του συντηρητικού ακτιβιστή Τσάρλι Κερκ είναι μια τραγωδία. Οχι μόνο για την πολιτική παράταξη που εκπροσωπούσε, αλλά για ολόκληρη την Αμερική. Κανείς δεν θα μπορούσε να εξηγήσει καλύτερα το γιατί από τους ανθρώπους τους οποίους ο Κερκ «πολεμούσε» ιδεολογικά.

Τον Δεκέμβριο του 2023, ο δημοσιογράφος του Atlantic, Τζορτζ Πάκερ συνάντησε για λίγο τον Τσάρλι Κερκ, στα παρασκήνια του Συνεδριακού Κέντρου του Φοίνιξ. Η Turning Point USA (TPUSA), η νεανική οργάνωση που ίδρυσε ο Κερκ το 2012 και μετέτρεψε σε δεξιά πολιτική υπερδύναμη, πραγματοποιούσε την ετήσια σύνοδό της, στην πόλη που ο, γεννημένος στο Σικάγο, Κερκ είχε πλέον ως βάση του. Είχε μόλις τελειώσει μια φλογερή ομιλία μπροστά σε 14.000 κυρίως νέους, τους οποίους ενθουσίαζε αλλά και εξόργιζε εναντίον όσων, όπως προειδοποιούσε, προσπαθούσαν να καταστρέψουν την Αμερική. «Αυτή είναι μια αντίσταση από τη βάση, και τρομοκρατεί την άρχουσα τάξη», είχε πει στο κοινό.

Οταν του ζητήθηκε να παραχωρήσει συνέντευξη στο Atlantic, ο Κερκ χαμογέλασε με έναν ελαφρά ειρωνικό τρόπο. «Το Atlantic; Δεν ξέρω… Αν θέλετε να μάθετε τι πιστεύουν οι ελίτ για οποιοδήποτε ζήτημα, διαβάστε το Atlantic», απάντησε. Πρόσθεσε μερικές παιγνιώδεις προσβολές προτού απλώσει το χέρι στον δημοσιογράφο για χειραψία. «Μιλήστε με τους ανθρώπους μου. Ευχαριστώ που το χειριστήκατε με αξιοπρέπεια», είπε. Τελικά, οι συνεργάτες του δεν απάντησαν ποτέ, έγραψε το Atlantic λίγες ώρες μετά την δολοφονία του Κερκ στη Γιούτα.

Τον επόμενο χρόνο ο Κερκ αφοσιώθηκε στο να κινητοποιήσει τους νέους ψηφοφόρους – κυρίως άνδρες – ώστε να επανεκλέξουν τον Ντόναλντ Τραμπ. Σήμερα, ο 31χρονος, πατέρας δύο παιδιών, είναι νεκρός.

Η δολοφονία του αποτελεί οικογενειακή τραγωδία, αλλά και εθνική καταστροφή, γράφει το Atlantic. Σε μια χώρα βυθισμένη στην παράνοια και το μίσος, κάθε πράξη πολιτικής βίας καθιστά την επόμενη πιθανότερη.

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ διέταξε οι σημαίες να κυματίζουν μεσίστιες προς τιμήν του Κερκ. Ομως ο Κερκ δεν ήταν κρατικός ηγέτης όπως ο Τζον Κένεντι, ούτε ηθικός φάρος σαν τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, τον οποίο μάλιστα χαρακτήριζε «κακό άνθρωπο». Δεν μπορεί να υποστηριχθεί ότι η Αμερική έχασε έναν «μεγάλο άνδρα».

Στην ιστορία των πολιτικών δολοφονιών στις ΗΠΑ, ο Κερκ συγκαταλέγεται στους χαρισματικούς προκλητικούς δημαγωγούς, όπως ο Χιούι Λονγκ ή ο Μάλκολμ Χ, η δραστηριότητα των οποίων τερματίστηκε πρόωρα. Οπως εκείνοι, είχε την ικανότητα να αφουγκράζεται τον παλμό της εποχής, μια δημαγωγική δεξιοτεχνία και το θάρρος να αντιπαρατεθεί με όλους, μέχρι που βρέθηκε αντιμέτωπος με τον ελεύθερο σκοπευτή που τον σκότωσε.

Ο Κερκ έπεσε νεκρός σε μια πανεπιστημιούπολη της Γιούτα, κάτω από τέντα που έγραφε «Απόδειξέ μου ότι κάνω λάθος», απέναντι σε χιλιάδες φοιτητές. Δεχόταν ανοιχτά οποιονδήποτε ήθελε να τον αντικρούσει. Αυτή η πρακτική, στρατολόγηση, πρόκληση και θέαμα, χαρακτήρισε όλη την πορεία του στην TPUSA. Ασκούσε το δικαίωμα του ελέυθερου λόγου. Και αν το ύφος του ήταν συχνά επιθετικό, διχαστικό ή ειρωνικό, η απώλειά του με αυτόν τον τρόπο συνιστά επίθεση σε ό,τι πολύτιμο απομένει για όσους πιστεύουν ακόμη στη δημοκρατία. Οσοι διαφωνούσαν μαζί του όφειλαν να απορρίπτουν τις ιδέες του, αλλά και να καταδικάζουν τη βία που τον σκότωσε.

Τα λόγια δεν είναι βία· η βία είναι βία, σημειώνει το Atlantic. Μετά τη δολοφονική απόπειρα κατά του Τραμπ, πριν ακόμη γίνουν γνωστά τα κίνητρα του δράστη, ο Τζ. Ντ. Βανς και άλλοι έσπευσαν να κατηγορήσουν τους Δημοκρατικούς για τη ρητορική τους. Λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του Κερκ, ενώ ο δράστης παρέμενε ασύλληπτος, ο Ελον Μασκ έγραψε στο Χ ότι «η Αριστερά είναι το κόμμα των δολοφόνων». Η Κέιτι Μίλερ, σύζυγος του αναπληρωτή προσωπάρχη του λευκού Οίκου Στίβεν Μίλερ, είπε: «Μας αποκαλέσατε Χίτλερ. Μας αποκαλέσατε Ναζί. Μας αποκαλέσατε Ρατσιστές. Εχετε αίμα στα χέρια σας». Ορισμένοι δεξιοί ακτιβιστές ζητούν τώρα από την κυβέρνηση Τραμπ να κινηθεί εναντίον αριστερών οργανώσεων, δηλαδή να χρησιμοποιηθεί ο θάνατος του Κερκ ως πρόσχημα για πολιτική καταστολή, κάτι που χαρακτηρίζει αυταρχικά καθεστώτα.

Κανείς δεν θα έπρεπε να νιώθει τίποτε άλλο πέρα από φρίκη και φόβο για τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ, καταλήγει το Atlantic. Και κανείς δεν πρέπει να χρησιμοποιήσει τον θάνατο ενός ανθρώπου που ταυτίστηκε με την υπεράσπιση της ελευθερίας του λόγου για να φιμώσει τον εαυτό του ή τους άλλους, προκειμένου να μην πουν την αλήθεια για την επικίνδυνη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News