Οι συνθήκες που συνέβαλαν στην επίτευξη της σημαντικής προόδου στη Γάζα για τον Στιβ Γουίτκοφ, απεσταλμένο του Ντόναλντ Τραμπ, φαίνεται να είναι δύσκολο να επαναληφθούν στον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας.

Η «μία ημέρα» που θα χρειαζόταν ο αμερικανός πρόεδρος να τελειώσει τον πόλεμο του Βλαντίμιρ Πούτιν, έχουν γίνει εννέα μήνες και παρά τις απανωτές διπλωματικές προσπάθειες, καμία πρόοδος δεν έχει επιτευχθεί.

Σύμφωνα με τον Γουίτκοφ, το κλειδί για την επίτευξη της συμφωνίας για τη Γάζα, ήταν η απόφαση του Ισραήλ να επιτεθεί στους διαπραγματευτές της Χαμάς στο Κατάρ. Ηταν μια κίνηση που εξόργισε τους άραβες συμμάχους των ΗΠΑ, αλλά έδωσε στον Τραμπ την ευκαιρία να πιέσει τον Μπενιαμίν Νετανιάχου να συνάψει συμφωνία.

Ο Τραμπ επωφελήθηκε από το μακρύ ιστορικό υποστήριξης του Ισραήλ που χρονολογείται από την πρώτη θητεία του, συμπεριλαμβανομένης της απόφασής του να μεταφέρει την αμερικανική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ, να αλλάξει τη θέση των ΗΠΑ σχετικά με τη νομιμότητα των ισραηλινών οικισμών στη Δυτική Οχθη και, πιο πρόσφατα, της υποστήριξής του στην ισραηλινή στρατιωτική εκστρατεία κατά του Ιράν.

Ο αμερικανός πρόεδρος είναι πιο δημοφιλής στους Ισραηλινούς από τον Νετανιάχου –κάτι που του δίνει την ευκαιρία να ασκεί μοναδική επιρροή στον ισραηλινό πρωθυπουργό, επισήμανε το BBC.

Επιπλέον, οι πολιτικοί και οικονομικοί δεσμοί του Τραμπ με βασικούς αραβικούς παράγοντες στην περιοχή, του έδωσαν ακόμα μεγαλύτερη διπλωματική ισχύ για να επιβάλει μια συμφωνία.

Στον πόλεμο της Ουκρανίας, αντίθετα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ ασκεί πολύ λιγότερη επιρροή. Τους τελευταίους εννέα μήνες, εναλλάσσεται μεταξύ προσπαθειών να πιέσει τον Πούτιν και στη συνέχεια τον Ζελένσκι, χωρίς να φαίνεται να έχει κάποιο αποτέλεσμα, επισήμανε το BBC.

Ο Τραμπ απείλησε να επιβάλει νέες κυρώσεις στις ρωσικές εξαγωγές ενέργειας και να προμηθεύσει την Ουκρανία με νέα όπλα μακράς εμβέλειας. Ωστόσο, αναγνώρισε επίσης ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να διαταράξει την παγκόσμια οικονομία και να οδηγήσει σε περαιτέρω κλιμάκωση του πολέμου.

Στον αμερικανό πρόεδρο αρέσει να διατυμπανίζει την ικανότητά του να κάθεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να καταλήγει σε συμφωνίες, αλλά οι προσωπικές συναντήσεις του με τον Πούτιν και τον Ζελένσκι δεν φαίνεται να έχουν φέρει τον πόλεμο πιο κοντά σε μια λύση.

Ο Πούτιν μπορεί στην πραγματικότητα να χρησιμοποιεί την επιθυμία του Τραμπ για συμφωνία –και την πίστη του στις προσωπικές διαπραγματεύσεις– ως μέσο για να τον επηρεάσει.

Τον Ιούλιο, ο Πούτιν συμφώνησε να συμμετάσχει σε μια σύνοδο κορυφής στην Αλάσκα, ακριβώς όταν φαινόταν πιθανό ότι ο Τραμπ θα υπογράψει το πακέτο κυρώσεων του Κογκρέσου που υποστηρίζεται από τους Ρεπουμπλικανούς. Η νομοθεσία αυτή τελικά αναβλήθηκε.

Την περασμένη εβδομάδα, καθώς διαδόθηκαν φήμες ότι ο Λευκός Οίκος σκεφτόταν σοβαρά να στείλει πυραύλους Τόμαχοκ και επιπλέον αντιαεροπορικούς πυραύλους Patriot στο Κίεβο, ο ρώσος πρόεδρος τηλεφώνησε στον Τραμπ, ο οποίος στη συνέχεια προώθησε την πιθανή σύνοδο κορυφής στη Βουδαπέστη.

Την επόμενη μέρα, ο Τραμπ υποδέχτηκε τον Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο, αλλά έφυγε με άδεια χέρια μετά από μια, σύμφωνα με πληροφορίες, τεταμένη συνάντηση.

Ο Τραμπ επιμένει ότι δεν τον εκμεταλλεύτηκε ο Πούτιν.

«Ξέρετε, όλη μου τη ζωή “με εκμεταλλεύονταν” οι καλύτεροι, και τα πήγα πολύ καλά», είπε.

Ωστόσο, ο ουκρανός πρόεδρος επισήμανε αργότερα την ακολουθία των γεγονότων.

«Μόλις το ζήτημα των πυραύλων μεγάλης εμβέλειας απομακρύνθηκε λίγο για εμάς –για την Ουκρανία– η Ρωσία σχεδόν αυτόματα έχασε το ενδιαφέρον της για τη διπλωματία», είπε.

Ετσι, μέσα σε λίγες μόνο μέρες, ο Τραμπ άλλαξε στάση πολλές φορές: Εξέτασε το ενδεχόμενο αποστολής Τόμαχοκ στο Κίεβο, μετά το απέρριψε, σχεδίασε μία σύνοδο κορυφής με τον Πούτιν και πίεσε τον Ζελένσκι να παραχωρήσει το Ντονμπάς –του εδάφους που η Ρωσία δεν μπόρεσε να κατακτήσει.

Στη συνέχεια αποφάσισε να ζητήσει κατάπαυση του πυρός κατά μήκος των σημερινών γραμμών μάχης –κάτι που η Ρωσία αρνήθηκε να δεχτεί.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του πέρυσι, ο Τραμπ υποσχέθηκε ότι θα μπορούσε να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία σε λίγες ώρες. Έκτοτε, έχει εγκαταλείψει αυτή την υπόσχεση, λέγοντας ότι ο τερματισμός του πολέμου αποδεικνύεται πιο δύσκολος από ό,τι περίμενε.

Αυτή ήταν μια σπάνια αναγνώριση των ορίων της εξουσίας του – και της δυσκολίας εξεύρεσης ενός πλαισίου για την ειρήνη, όταν καμία από τις δύο πλευρές δεν θέλει ή δεν μπορεί να εγκαταλείψει τον αγώνα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News