«Κεφαλοκλείδωμα». Αυτά τα θαλασσοπούλια (περιστέρι guillemot) φώλιαζαν σε έναν γκρεμό όπου ο χώρος ήταν περιορισμένος. Οι φωλιές ήταν όλες στριμωγμένες η μία κοντά στην άλλη, σε ένα βραχώδες σημείο, κάτι που δεν είναι καλή συνταγή για να είσαι καλός γείτονας. Αυτά τα πουλιά είναι πολύ άγρια όταν πρόκειται για το έδαφός τους, με αποτέλεσμα επιθετικότητα και συχνές μάχες για τον χώρο της φωλιάς. «Μερικές φορές θέλεις απλά να δαγκώσεις το κεφάλι του γείτονά σου... κυριολεκτικά!», λέει ο φωτογράφος, ο οποίος είχε την τύχη να απαθανατίσει αυτό το σαστισμένο guillemot που κοιτούσε απευθείας στον φακό του ενώ ο γείτονάς του τον είχε αρπάξει σφιχτά με το ράμφος του.

«Ο πρίγκιπας βάτραχος στο αμπέλι». Τεμπελιάζει φρουρώντας τα κλήματα, περιμένοντας ένα φιλί, αλλά νομίζω ότι είναι εδώ μόνο για τα σταφύλια, λέει η φωτογράφος. Φαίνεται ότι αυτό το γοητευτικό αμφίβιο έχει μπερδέψει το αμπέλι με τη βασιλική του αυλή, χαλαρώνοντας ανάμεσα στα παχουλά φρούτα σαν να είναι ο μονάρχης του οπωρώνα.

«Θαλασσαετοί του Στέλερ εξασκούνται στο “Kung-Fun Tango”». Οι θαλασσαετοί του Στέλερ είναι οι βαρύτεροι αετοί στον κόσμο, με βάρος έως και 9 κιλά και άνοιγμα φτερών έως και 2,5 μέτρα. Εκτιμάται ότι έχουν απομείνει μόνο περίπου 4.500 ενήλικα άτομα και μπορούν να βρεθούν στη βόρεια Ρωσία, τη βόρεια Ιαπωνία και την Κορέα. Το Χοκάιντο, στη βόρεια Ιαπωνία είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να φωτογραφίσετε αυτούς τους γίγαντες του αέρα κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Εδώ, οι θερμοκρασίες είναι τακτικά -18°C. Τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο κάθε έτους, ένας μεγάλος όγκος πάγου εμφανίζεται στα ανοικτά των ακτών κοντά στην πόλη Ράουσου, όπου τραβήχτηκε η φωτογραφία, σε μια εκδρομή με βάρκα στον όγκο πάγου.

«Τώρα, προς τα πού είναι η φωλιά μου;» Μια μέρα με αέρα κατά την περίοδο της ωοτοκίας στα Μπέμπτον Κλιφς, την απόκρημνη ακτή του Μπέμπτον στο Γιόρκσαϊρ της Αγγλίας, φυσικό καταφύγιο για τα θαλασσοπούλια όταν αναπαράγονται.

«Τι εννοείς ότι πρέπει να δω οδοντίατρο;». Η φωτογράφος και καταδύτρια εντόπισε αυτό το ψάρι σκαντζόχοιρο στα ρηχά νερά του Κόλπου της Καλιφόρνιας που είναι επίσης γνωστός ως Θάλασσα του Κορτέζ. Ανάμεσα στην ομάδα, Ξεχώρισε αμέσως ανάμεσα στα άλλα ψάρια της ομάδας του γιατί το στόμα του ήτανε ανοιχτό, δίνοντάς του μια κωμική έκφραση διαρκούς σοκ. Με μια πιο προσεκτική ματιά, η Γκάο είδε ότι μέσα στο στόμα του είχε αρχίσει να αναπτύσσεται ένα παχύ στρώμα από φύκια και δεν μπορούσε να το κλείσει καθόλου. Εβαλε τα γέλια κάτω από το νερό αλλά συνειδητοποίησε ότι κάτω από το χιούμορ κρύβεται μια ήσυχη αλήθεια: η θαλάσσια ζωή είναι εύθραυστη, ειδικά καθώς τα νερά των ωκεανών γίνονται όξινα από τους ρύπους και τα οικοσυστήματα μεταβάλλονται.

«Καλώς Ορίσατε στο μάθημα Γιόγκα ενός Λεμούριου σε Κατάσταση Ζεν του». Ο εκπαιδευτής λεμούριος επιδεικνύει απόλυτο ενθουσιασμό, φτάνοντας ψηλά για να αγκαλιάσει το σύμπαν. Ο μαθητής λεμούριος σκέφτεται αν η φώτιση αξίζει τόση προσπάθεια πριν από το πρωινό φαγητό. Ευελιξία; Προαιρετική. Θεατρική διάθεση; Υποχρεωτική…

«Χαλαρώνοντας στα δέντρα». Αυτός ο γίββωνας με τα κίτρινα μάγουλα φαινόταν σαν να περιμένει να του σερβίρουν μια μπύρα ενώ κρεμόταν από τα κλαδιά.

«Κούκου-τζα!» Ενας ελέφαντας από τη Σρι Λάνκα παίζει κρυφτό με τα αυτιά του.

«Εξωτερική ζώνη καπνίσματος». Την άνοιξη ανατέθηκε στον Λαρς Μπάιγκανγκ να φωτογραφίσει την αστική άγρια ζωή μιας πόλης κοντά στην πόλη του στη Βαυαρία. Ενα πολύ κρύο πρωινό, με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου, παρατήρησε μια αγριόπαπια σκαρφαλωμένη σε έναν φράχτη δίπλα στη λίμνη, να φωνάζει στον αέρα. Και πάτησε γρήγορα το κλείστρο, ελπίζοντας να απαθανατίσει την αναπνοή της που ήταν ορατή καθώς ανέβλυζε από το ράμφος της, λες και η πάπια είχε μόλις βγει έξω για να καπνίσει στο κρύο πρωινό φως.

«Σκίουρος στον αέρα: τρόπος παράδοσης». Ο φωτογράφος είχε επισκεφτεί αρκετές φορές στο παρελθόν ένα απλό ξύλινο κρησφύγετο σε ένα δάσος κοντά στο σπίτι του, γνωστό για τον ζωηρό πληθυσμό κόκκινων σκίουρων, όπου άρχισε να πειραματίζεται απαθανατίζοντας σκίουρους κατά τη διάρκεια του άλματος. Το αποτέλεσμα ήταν αμέτρητες θολές λήψεις αλλά και μερικές διασκεδαστικές και ιδιόρρυθμες στιγμές. Στη συγκεκριμένη εικόνα ο ιπτάμενος σκίουρος μοιάζει σαν να τα παρατάει στον αέρα και να παραδίδεται με τα χέρια ανοιχτά. Δυστυχώς, το δάσος έχει πλέον κοπεί λόγω μιας προσβολής από σκαθάρια.

«Κόλλα πέντε!». Η φωτογραφία τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Ρουάντα νωρίτερα φέτος, πεζοπορώντας τέσσερις αξέχαστες μέρες μέσα από τα ομιχλώδη βουνά Βιρούνγκα αναζητώντας οικογένειες γοριλών που τους αποκαλούν σπίτι. Εκείνη την ημέρα, μια μεγάλη οικογένεια ήταν μαζεμένη σε ένα ξέφωτο δάσους. Οι ενήλικες έψαχναν ήρεμα για τροφή, ενώ τα μικρά έπαιζαν με ενθουσιασμό. Ενα νεαρό αρσενικό ήταν ιδιαίτερα πρόθυμο να επιδείξει το ακροβατικό του ταλέντο, κάνοντας πιρουέτες, κουνώντας τα πόδια και πηδώντας ψηλά. Η παράστασή του πρόσφερε την απόλυτη χαρά.

«Κατεβάζοντας τα συστήματα προσγείωσης». Ο κοκκινολαίμης πετάει αρκετά δύσκολα, και η προσγείωσή του είναι συνήθως πολύ ασταθής: αναζητά ισορροπία με τα πόδια του τεντωμένα προς τα πίσω και μετά προσγειώνεται με την κοιλιά για να γλιστρήσει. Ο Μπάντερμαν φωτογραφίζει κοκκινολαίμηδες εδώ και αρκετά χρόνια και του αρέσει να λέει ότι χρησιμοποιούν το νερό ως διάδρομο προσγείωσης, όπως εκείνο το πρωί στις αρχές της άνοιξης, όταν μετά από μια ασυνήθιστη χιονόπτωση, μια λεπτή ομίχλη υψώθηκε από την επιφάνεια της λίμνης.

«Αγκάλιασμα πάλης». Λόγω περιορισμένης κινητικότητας, η Τζέσικα Εμετ χρησιμοποιεί ειδικό σκούτερ για να φωτογραφίζει την άγρια ζωή και συχνά επισκέπτεται το πάρκο Bishan-Ang Mo Kio στη Σιγκαπούρη, κοντά στο σπίτι της. Ενα συννεφιασμένο πρωινό η προσοχή της έπεσε σε δύο βαράνους σφιχταγκαλιασμένους σε θέση μάχης. Τα ερπετά ήταν πολύ κοντά στο κεντρικό μονοπάτι, αλλά φαινόταν εντελώς ατάραχα από τους ανθρώπους που περπατούσαν, έτρεχαν, έκαναν ποδήλατο ή τραβούσαν βίντεο με το κινητό. Από κοντά, η μάχη έμοιαζε με έντονη πάλη υποταγής, αλλά με κινήσεις αρκετά αργές.

«Κακή μέρα για τα μαλλιά». Η φωτογράφος ήταν σε ένα τοπικό πάρκο στο κέντρο της Βικτώρια στον Καναδά όταν είδε μια γκρίζα θολή εικόνα να περνάει από δίπλα της. Κοιτάζοντας πιο προσεκτικά, είδε μια μητέρα γκρίζα σκίουρο να μεταφέρει τα μικρά της σε μια νέα φωλιά. Καθώς έμπαινε μέσα, η ουρά της προεξείχε, οπότε όταν γύρισε να φύγει, για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου το κεφάλι της ήταν καλυμμένο από την βρεγμένη ουρά της. Η Γκρίντον χαμογέλασε όταν την είδε με τη σκέψη ότι ξέρει ακριβώς εκείνη τη στιγμή, που μόλις έχεις λούσει τα μαλλιά σου και χτυπάει το κουδούνι!

«Τσίρκο με μαϊμούδες». Ο φωτογράφος και η σύζυγός του έκαναν μήνα του μέλιτος στο εθνικό πάρκο Χουάνγκε της Ζιμπάμπουε, γνωστό για τα απέραντα τοπία του και τα τεράστια κοπάδια ελεφάντων. Βρέθηκαν εκεί στην αρχή της περιόδου των βροχών και είδαν πώς ξυπνάει η φύση μετά τις πρώτες βροχές μετά από πολλούς μήνες. Ενα βράδυ, στο δρόμο προς την κατασκήνωση, έπεσαν πάνω σε μια ομάδα μπαμπουίνων που έπαιζαν σε ένα τεράστιο δέντρο. Ενας από τους μπαμπουίνους καθόταν σε ένα μεγάλο κλαδί και οι άλλοι έτρεχαν πάνω κάτω στο δέντρο σε κύκλους.

«Πιγκουίνοι - αυλητές». Την τελευταία ημέρα του ταξιδιού του στα Νησιά Φώκλαντ ο Ραλφ Ρόμπινσον βρέθηκε στο Volunteer Point, όπου είναι γνωστό ότι αναπαράγονται περίπου 2.000 ζευγάρια βασιλικών πιγκουίνων. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μπρούμυτα, παρακολουθώντας και φωτογραφίζοντας πιγκουίνους. Οχι πολύ μακριά, ένας βοσκός φρόντιζε το κοπάδι του και για μια στιγμή αυτοί οι βασιλικοί πιγκουίνοι βρέθηκαν μπροστά από τα πρόβατα σε μια στάση που του θύμισε το παραμύθι «Μαγικός αυλός» των αδελφών Γκριμ και τον αυλητή/γητευτή του Χάμελν.

«Υπέροχη μέρα για τα μαλλιά». Ο Ντέιβιντ Φετς φωτογράφισε ένα πουλί ομπρέλα του Αμαζονίου (Cephalopterus ornatus) σε ένα δάσος στο Παντανάλ, τον μεγαλύτερο υδροβιότοπο της Γης στη Βραζιλία. Φαινόταν άρρωστο σαν να μην μπορούσε να πετάξει, οπότε επικοινώνησε με έναν κτηνίατρο σε μια πόλη σε κοντινή απόσταση και ήρθαν και το πήραν για θεραπεία. Κατά την πτήση και κατά την αναζήτηση τροφής, τα φτερά στο κεφάλι του πουλιού πέφτουν μπροστά και καλύπτουν το πρόσωπό του προκαλώντας γέλιο.