Το άψυχο σώμα ενός νηπίου με μπλε παντελόνι και κόκκινο μπλουζάκι να κείτεται μπρούμυτα εκεί που σκάει το κύμα. Αυτό αντίκρισε ο τούρκος αστυνομικός που έφτασε πρώτος στο σημείο πριν από σχεδόν ακριβώς μία δεκαετία: ήταν 2 Σεπτεμβρίου 2015 όταν ο μικρός Αλάν Κούρντι ξεβράστηκε νεκρός σε μια ακρογιαλιά κοντά στην Αλικαρνασσό.

Το ηλικίας δύο ετών αγοράκι, κουρδικής καταγωγής από τη Συρία, είχε αναχωρήσει κατά τη διάρκεια της νύχτας, μαζί με την οικογένειά του, από τα τουρκικά παράλια με προορισμό την Κω. Το φουσκωτό στο οποίο επέβαιναν ήταν υπερπλήρες, ενώ το σωσίβιο που φορούσε το αγοράκι, όπως και όλοι οι υπόλοιποι επιβαίνοντες, ήταν ελαττωματικό, παρότι ο πατέρας του είχε καταβάλει στους διακινητές περισσότερα από 5.000 δολάρια για το σύντομο αλλά όχι λιγότερο επικίνδυνο –μοιραίο στην προκειμένη– ταξίδι στα νερά του Αιγαίου.

Οπως θυμίζει η Μάρτα Σεραφίνι της Corriere della Sera, η σορός του μικρού Αλάν, καθώς και ενός άλλου παιδιού, ενός μικρού κοριτσιού, ανακαλύφθηκαν τα ξημερώματα της 2ας Σεπτεμβρίου από έναν υπάλληλο παραθαλάσσιου ξενοδοχείου. Ο Μεχμέτ Τσιπλάκ, ο πρώτος αστυνομικός που έφτασε στο σημείο, είχε δηλώσει στη συνέχεια πως το μακάβριο θέαμα τον είχε συγκλονίσει «ως το μεδούλι». Οταν αντίκρισε το παιδί μπρούμυτα, ήλπιζε πως θα ανέπνεε ακόμα. Μόλις το γύρισε ανάσκελα και διαπίστωσε ότι ήταν νεκρό αισθάνθηκε συντριβή.

Η μαρτυρία του τούρκου αστυνομικού ήταν πολύ πιο φορτισμένη συναισθηματικά από τη φωτογραφία που έβγαλε Νιλουφέρ Ντεμίρ, καθώς η τουρκάλα φωτορεπόρτερ απαθανάτισε τον μικρό Αλάν σαν να κοιμάται, γαλήνια, απαλλαγμένος από κάθε συμφορά. Ωστόσο η συγκεκριμένη φωτογραφία, η οποία μέσα σε λίγες ώρες είχε σοκάρει όλον τον κόσμο, έγινε σύμβολο της αποτυχίας των μεταναστευτικών πολιτικών της Ευρώπης.

Στο ναυάγιο που έχασε τη ζωή του ο Αλάν πνίγηκαν επίσης η μητέρα του και ο μεγαλύτερος, κατά μόλις δύο χρόνια, αδελφός του. «Οπως σήμερα, έτσι και τότε, αρκετοί είχαμε επιστρέψει από διακοπές στις ίδιες παραλίες όπου είχαν ναυαγήσει οι ελπίδες σωτηρίας μιας ολόκληρης οικογένειας», σημειώνει η ιταλίδα δημοσιογράφος.

Εκείνη την περίοδο, εξαιτίας του εμφυλίου στη Συρία και της δράσης του ISIS –με όλα τα επακόλουθα δεινά– πολλές χιλιάδες γονείς εξαναγκάζονταν να φορτώνουν τα παιδιά τους σε κατάμεστα φουσκωτά και σάπιες βάρκες, με την ελπίδα να τα γλιτώσουν από τη σκληρή μοίρα τους. Χιλιάδες πέθαναν προσπαθώντας να φτάσουν στην Ευρώπη. Αλλά και χιλιάδες άλλοι τα κατάφεραν, βρίσκοντας ασφαλή καταφύγια στη Γερμανία, στη Δανία, στη Σουηδία και αλλού, όπου κατάφεραν να κάνουν μια νέα αρχή.

Ομως η οικογένεια Κούρντι, που προηγουμένως είχε επιχειρήσει να πάρει άσυλο στον Καναδά, δεν στάθηκε τυχερή. Η ιστορία της έκανε τον γύρο του κόσμου, με το βρετανικό Channel 4, αντί για τον καθιερωμένο χριστουγεννιάτικο ευχετήριο χαιρετισμό της βασίλισσας Ελισάβετ, να επιλέγει να μεταδώσει πρώτα το μήνυμα τον Αμπντουλάχ Κούρντι.

«Οταν κάποιος βροντάει μια πόρτα στο πρόσωπο ενός άλλου, αυτό είναι πραγματικά δύσκολο. Αλλά όταν μια πόρτα είναι ανοιχτή, οι άνθρωποι δεν αισθάνονται πλέον ταπεινωμένοι. Αυτή την εποχή του χρόνου θα ήθελα να σας ζητήσω να σκεφτείτε τον πόνο εκείνων των πατεράδων, των μητέρων και των παιδιών που αναζητούν ειρήνη και ασφάλεια. Ζητάμε μόνο λίγη συμπάθεια από εσάς. Ελπίζω του χρόνου ο πόλεμος στη Συρία να τελειώσει και η ειρήνη να επικρατήσει στον κόσμο», είχε πει ανήμερα των Χριστουγέννων του 2015 ο επιζών πατέρας του μικρού Αλάν.

«Σήμερα, δέκα χρόνια αργότερα, όχι μόνο η ειρήνη δεν βασιλεύει στον κόσμο, αλλά η ίδια θάλασσα κατέληξε να είναι ένας τάφος που, εκτός ότι περιέχει χιλιάδες πτώματα που δεν ξεβράστηκαν ποτέ στη στεριά, έχει μετατραπεί και σε παγίδα για τα δύο εκατομμύρια Παλαιστίνιους της Γάζας που δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη Λωρίδα», γράφει η Μάρτα Σεραφίνι.

«Αυτό συμβαίνει επειδή μέσα σε δέκα χρόνια, όχι μόνο δεν μπορέσαμε να βρούμε ένα σύστημα που να επιτρέπει στους πρόσφυγες να διασχίζουν τα σύνορα νόμιμα, χωρίς να διακινδυνεύουν τις ζωές τους, αλλά έχουμε επίσης επιτρέψει να θυσιάζονται καθημερινά χιλιάδες περισσότεροι Αλάν σε δύο νέους πολέμους, στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία», προσθέτει.

«Οσοι εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, σχεδόν ποτέ δεν έχουν άλλη επιλογή», είχε πει, μιλώντας στην Corriere della Sera πριν από μία δεκαετία η Τίμα Κούρντι, θεία του μικρού Αλάν, η οποία δεν είχε γνωρίσει ποτέ τον ανιψιό της, αλλά η ζωή της σημαδεύτηκε εξίσου από εκείνο το ναυάγιο στα τουρκικά παράλια.

«Και οι κάτοικοι της Γάζας, παγιδευμένοι, συντετριμμένοι και όμηροι τόσο της Χαμάς όσο και του ισραηλινού στρατού, που τους υποβάλλει σε λιμοκτονία και τους σκοτώνει, δεν έχουν άλλη επιλογή. Οπως και οι ουκρανοί γονείς δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να κλείνονται με τα παιδιά τους σε καταφύγια για να προστατευθούν από τις ρωσικές επιθέσεις», συμπληρώνει σήμερα η δημοσιογράφος της Corriere.

Οσο για τη «σκληρή, βαθιά και άπληστη για ζωές» Μεσόγειο, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης τα τελευταία δέκα χρόνια περισσότεροι από 28.000 άνθρωποι πνίγηκαν στα ύδατά της, ανάμεσά τους και 3.500 παιδιά. «Σχεδόν ένας μικρός Αλάν κάθε μέρα», συμπυκνώνει η Μάρτα Σεραφίνι.

«“Ποτέ ξανά” έλεγαν όλοι το 2015. Το άκουσα αμέτρητες φορές. Και τι έχει αλλάξει; Πόσες αθώες ψυχές έχουν χαθεί στη θάλασσα από τότε; Πώς νιώσατε όταν είδατε τη φωτογραφία του ανιψιού μου; Τι είπατε, τι κάνατε; Εγώ όταν πληροφορήθηκα τον πνιγμό του σωριάστηκα κλαίγοντας και ουρλιάζοντας όσο πιο δυνατά μπορούσα, γιατί ήθελα να με ακούσει ο κόσμος! Ποιος θα είναι ο επόμενος;», είχε διερωτηθεί πέρυσι η θεία του μικρού Αλάν με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων.

Protagon Team

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News