Επειτα από μια εβδομάδα στη Νέα Υόρκη, όπου τα πράγματα δεν κύλησαν όπως ακριβώς τα σχεδίαζε η ελληνική διπλωματία (αλλά δεν σημειώθηκε ούτε κάποια τραγωδία ούτε εθνική ήττα), ο Πρωθυπουργός επέστρεψε τη Δευτέρα στο γραφείο του. Τι συνάντησε;
Πρώτον, η Ζωή Κωνσταντοπούλου επανέφερε, κινούμενη (ομολογουμένως) έξυπνα και δραστήρια, το ζήτημα των Τεμπών στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, δημιουργώντας προβλήματα στην κυβέρνηση και κυρίως στον Αλ. Τσίπρα, που επενδύει πια στο rebranding «επί το θεσμικότερον» και όχι στις πλατείες.
Δεύτερον, ο Πρωθυπουργός βρήκε υπουργούς και στελέχη να είναι υπερβολικά απασχολημένοι με τη δική τους «επόμενη μέρα» και, πέρα από έναν-δύο, να μην εμφανίζονται στα ΜΜΕ για να αποφύγουν τα άβολα ερωτήματα.
Τρίτον, διαπιστώνει ότι οι πολίτες δεν συγκινήθηκαν από τις εξαγγελίες της ΔΕΘ για αύξηση των εισοδημάτων τους. Οι ανακοινώσεις δεν αρκούν για να αλλάξει το κλίμα και όσοι περίμεναν κάτι τέτοιο, με το κόστος ζωής σε αυτά τα επίπεδα, αποδείχθηκε ότι πετούσαν στα σύννεφα.
Τέταρτον, το σκηνικό συμπληρώνει η αρνητική στάση που τηρούν απέναντι στην κυβέρνηση τα περισσότερα τηλεοπτικά κανάλια, καθώς και η στήριξη των νέων πλατειών όχι μόνο από παραδοσιακά συγκροτήματα του Τύπου αλλά και από πολιτικά πρόσωπα που βρέθηκαν στο στόχαστρο των πλατειών της περασμένης δεκαετίας.
Πού μπορεί να ποντάρει, επομένως, ο κ. Μητσοτάκης μπαίνοντας στον έβδομο χειμώνα του στο Μέγαρο Μαξίμου;
Πρώτον, η κυβέρνηση ποντάρει στο «ζεστό χρήμα»:
—Στη μισθοδοσία του Οκτωβρίου θα φανούν για πρώτη φορά οι αυξήσεις στις αμοιβές των ενστόλων. Στα τέλη Νοεμβρίου θα ακολουθήσει η επιστροφή ενός (δηλωμένου) ενοικίου και επίσης στα τέλη Νοεμβρίου θα δοθεί το νέο ετήσιο βοήθημα ύψους 250 ευρώ σε χαμηλοσυνταξιούχους, ΑμεΑ και ανασφάλιστους υπερήλικες.
—Τον Ιανουάριο τίθενται σε ισχύ οι μειωμένοι φορολογικοί συντελεστές. Οι αυξήσεις θα φανούν στις μειωμένες κρατήσεις της μισθοδοσίας του Ιανουαρίου και, για τους συνταξιούχους (με δεδομένο ότι οι συντάξεις προκαταβάλλονται), από τα τέλη Δεκεμβρίου. Τον Ιανουάριο αναμένονται και αυξήσεις στις συντάξεις μέσω του ετήσιου μηχανισμού προσαρμογής.
Δεύτερον, η κυβέρνηση ποντάρει για έναν ακόμη χειμώνα στο «Αμάλθειας Κέρας», στην πηγή που δεν στερεύει ποτέ. Ο λόγος για τις ακρότητες, τις υπερβολές και τα ψεύδη από την πλευρά των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που επενδύουν στο συναίσθημα, δημιουργούν αρχικά κλίμα, αλλά στην πορεία –επειδή «ξεχειλώνουν» τα πράγματα πέρα από κάθε όριο– ενισχύουν το «μέτωπο της λογικής» και προσφέρουν πόντους ανάκαμψης στον κ. Μητσοτάκη.
Από το 2019 έως το 2023 το «πρότζεκτ» αυτό το έτρεχε ο ΣΥΡΙΖΑ («ύφεση Μητσοτάκη» η παγκόσμια ύφεση της πανδημίας, #ΝΔ_Παιδεραστές, Μικρή Μαρία κ.ο.κ.), ενώ μετά το 2023 η σκυτάλη πέρασε στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, που παρέσυρε και το ΠΑΣΟΚ. Για παράδειγμα, όταν έκαναν τον κύκλο τους οι θεωρίες συνωμοσίας του «παράνομου φορτίου», του «ξυλολίου» και της δήθεν «δολοφονίας» του γιου της εισαγγελέως Λάρισας «με εντολή Μητσοτάκη», η κυβέρνηση πήρε την άνοιξη μια ανάσα. Για λίγο∙ στη συνέχεια ήρθε το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Φτάνουν όμως αυτά τα δύο, το «ζεστό χρήμα» και το «Κέρας της Αμάλθειας»; Οχι. Γιατί είναι προφανές πλέον ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, και μάλιστα στο πεδίο όπου τα πράγματα αλλάζουν δύσκολα: στη νοοτροπία του Μαξίμου. Μετά την αποχώρηση Γεραπετρίτη και Δημητριάδη δεν βρέθηκε ποτέ ξανά βηματισμός· αντιθέτως, ενισχύθηκε η αποσύνδεση όχι μόνο από την πραγματικότητα, αλλά και από τους υπουργούς και τους βουλευτές του κόμματος (που στη συντριπτική τους πλειοψηφία χαράσσουν πλέον προσωπικές στρατηγικές).
Δεν αρκεί επομένως στον κ. Μητσοτάκη η ανησυχία και ο φόβος που προκαλούν –με μαθηματική ακρίβεια ύστερα από κάθε «ξεχείλωμα»– τα κόμματα της αντιπολίτευσης στο «μέτωπο της λογικής». Γιατί κι αυτό έχει τα όριά του…
Ιδίως αν, πλάι στην καλή πορεία των αριθμών και το όφελος από τις φοροελαφρύνσεις, συνεχίσουν να προσθέτουν από το ίδιο το Μαξίμου τη θεωρία ότι το 70% ωφελείται από τις υψηλές αξίες των ακινήτων, ότι τα σούπερ μάρκετ δεν έχουν υψηλά κέρδη και ότι «στην Ελλάδα έχουμε την τάση να γκρινιάζουμε».
