Το πρώτο μετάλλιο του Στέφανου Ντούσκου σε παγκόσμιο πρωτάθλημα ήταν χρυσό. Για να το κατακτήσει, έκανε την κούρσα της ζωής του αφήνοντας πίσω του μεγαθήρια της κωπηλασίας. Ανάμεσά τους, και τους τρεις μεταλλιούχους των περσινών Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Ολιβερ Ζάιντλερ, που τερμάτισε δεύτερος, ήταν ο… μόνιμος κάτοχος του τίτλου (από το 2019) και «χρυσός» Ολυμπιονίκης στο Παρίσι.
Ο θηριώδης Γερμανός των 203 εκατοστών, τον οποίο οι «ειδικοί» του αθλήματος παρομοιάζουν με τον «Ντράγκο» από τη σειρά ταινιών «Ρόκι», γόνος ξακουστής κωπηλατικής οικογένειας, ήταν ανίκητος τα τελευταία χρόνια. Αλλά ο δικός μας «Δαυίδ» έβγαλε νοκ-άουτ τον «Γολιάθ» με… σφεντόνα τη σιδερένια του θέληση, που τον χαρακτηρίζει σε όλη την αξιοθαύμαστη αθλητική του πορεία. «Τα τελευταία 100 μέτρα ήταν τόσο δύσκολα, που έβαλα την ψυχή μου για να κατακτήσω το χρυσό», δήλωσε ο 28χρονος πρωταθλητής μας στην κάμερα της ΕΡΤ και αφιέρωσε το μετάλλιο σε όλους τους Ελληνες.
Ο Ντούσκος είναι ψηλό παιδί (1,86μ.), όμως υστερεί σωματομετρικά έναντι των αντιπάλων του που –σχεδόν όλοι– είναι δίμετροι. Εγινε πρωταγωνιστής σε αυτό το ιδιαιτέρως απαιτητικό αγώνισμα, κυρίως χάρη στη σκληρή δουλειά και τη μενταλιτέ του ανθρώπου που ποτέ δεν το βάζει κάτω. Ο νέος του θρίαμβος, την Κυριακή (28/9) στη Σαγκάη, είναι μεγαλύτερος, ίσως, και από εκείνον στο Τόκιο, όπου στέφθηκε «χρυσός» Ολυμπιονίκης. Ο Ζάιντλερ απουσίαζε από εκείνη τη διοργάνωση. Και, ως γνωστόν, η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή.
Με αυτό το «χρυσό» στο σκιφ ο γιαννιώτης πρωταθλητής έγινε μέλος του κλαμπ των ελλήνων αθλητών που έχουν κερδίσει παγκόσμιο και ολυμπιακό τίτλο, το οποίο μέχρι χθες δεν περιελάμβανε κάποιον κωπηλάτη. «Ελπίζω με αυτό που έκανα, να κινητοποιήσω κι άλλα παιδιά να ασχοληθούν με την κωπηλασία», τόνισε ο Ντούσκος μετά τη νίκη του. Αλλά η ευχή του, δύσκολα θα πραγματοποιηθεί. Η σύντροφός του, Ευαγγελία Αναστασιάδου, δαφνοστεφανωμένη αθλήτρια της κωπηλασίας και εκείνη, θέλοντας να καταδείξει το μέγεθος του θριάμβου του αγαπημένου της, μίλησε on camera για τις τεράστιες θυσίες που απαιτήθηκαν. «Ο Στέφανος είναι 11 χρόνια μέσα σε κοινόβια, λείπει όλο τον καιρό, δεν είναι ποτέ σπίτι», είπε, μεταξύ άλλων, στην ΕΡΤ.
Ο πρωταθλητισμός δεν είναι εύκολη υπόθεση σε κανένα σπορ, όμως ειδικά στην κωπηλασία η… πίστα είναι πολύ δύσκολη για όποιον θα ήθελε να γίνει Ντούσκος. Ιδίως στην Ελλάδα, όπου οι αθλητικές εγκαταστάσεις είναι λίγες και προβληματικές. Από τα 15 του, που γνώρισε την κωπηλασία και την ερωτεύτηκε εγκαταλείποντας το άλμα εις μήκος, ο Στέφανος ζει σαν ασκητής. Πολύ συχνά, απομονωμένος στο κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά, σαν ερημίτης, με 10 ώρες προπόνηση καθημερινά, 300 μέρες το χρόνο. Παράτησε (προσωρινά) τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή Ιωαννίνων για να αφοσιωθεί σε ένα άθλημα το οποίο στα μέρη μας θεωρείται παρακατιανό και δεν μπορεί να του προσφέρει πολλά.
Ακόμη κι όταν ξεκινούσε το ταξίδι του για τους Αγώνες στους οποίους στέφθηκε «χρυσός» Ολυμπιονίκης, δεν είχε χορηγό. Επί μια δεκαετία, τον στήριζαν οικονομικά οι γονείς του από το υστέρημά τους (ο πατέρας του είναι επαγγελματίας οδηγός). Πριν από μερικά χρόνια είχε απογοητευθεί. Ηταν κι αυτοί οι μυϊκοί τραυματισμοί, που τον έφτασαν σε σημείο να μη μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι εξαιτίας των έντονων πόνων στη μέση του.
«Δυστυχώς, το άθλημά μας το κάνουμε αφιλοκερδώς, δεν έχουμε καμία στήριξη. Ό,τι προσπαθεί η ομοσπονδία με χορηγούς, γιατί και ο εξοπλισμός είναι πανάκριβος. Τα σκάφη μπορεί να κοστίζουν από 20.000 μέχρι και 40.000 ευρώ», είχε δηλώσει σε τηλεοπτική του συνέντευξη το 2021. Είχε πει και άλλα. «Οταν αγωνιζόμουν στην ελαφριά κατηγορία, για να είμαι στα κιλά που πρέπει, έτρωγα παγάκια και τσίχλες για να ξεγελάσω την πείνα μου. Ούτε νερό μπορείς να πιεις την περίοδο πριν από τους αγώνες. Αν είσαι λίγα γραμμάρια πάνω από το όριο, κόβεσαι». Αλλά δεν τα παράτησε. Και η διαδρομή του «Χάμιλτον της κωπηλασίας», όπως τον αποκαλεί ο ιταλός προπονητής της Εθνικής μας ομάδας, Τζιάνι Ποστιλιόνε, ήταν ακόμη μια αξιοθαύμαστη υπέρβαση.
Ο αθλητής του Ναυτικού Ομίλου Ιωαννίνων, ο οποίος αποφάσισε να δοκιμάσει τα κουπιά έπειτα από μια επίσκεψη στο σχολείο του κάποιων προπονητών που αναζητούσαν «νέο αίμα», εντάχθηκε στα κλιμάκια των Εθνικών ομάδων το 2014, και τον Αύγουστο του 2015 γνώρισε την πρώτη του διεθνή διάκριση: κατέλαβε την τρίτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Κ23. Στην πρώτη του συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο, ήταν μέλος του πληρώματος στην τετράκωπο ελαφρών βαρών άνευ πηδαλιούχου, που τερμάτισε στην 6η θέση. Ηταν μόλις 19 ετών. Στους επόμενους Ολυμπιακούς, στο Τόκιο, τα ξημερώματα της 30ης Ιουλίου 2021 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο μονό σκιφ με νέο ολυμπιακό ρεκόρ. Ακολούθησαν, τέσσερα αργυρά μετάλλια σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και η 6η θέση στους περσινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι.
Πλέον, μετά τον χθεσινό του άθλο έχει ανέβει στο βάθρο όλων των μεγάλων διοργανώσεων. Ο επόμενος μεγάλος σταθμός στην καριέρα του θα είναι οι Αγώνες στο Λος Αντζελες (2028). Η πιο παραγωγική ηλικία για έναν κωπηλάτη είναι από τα 28 έως τα 38 του χρόνια, και ο Ντούσκος έκλεισε τα 28 τον περασμένο Μάρτιο.
